"BİR BİTİŞ
Uslu uslu gidiyorum korkma,
İzi kalmayacak varlığımın.
Zaten ihtimali yok ya izlerin varken senin,
Benim izimin işi ne yar'anda?
Aslına bakarsan bu gidiş gitmekten sayılmaz..
Mecburi bir itiş beni sensizliğe,
Sessizliğin sebep belki.
Nereye mi gidiyorum,
Nereye gideyim ki,
Ben dışında her yer müsait şuan..
Sen dışında her yer cehennem..
Neydi bu ani yokluğunun sebebi,
Bir hata mıydı yani sevmek seni..
Seni senden fazla sevemez mi kimse
Sevdim işte!
Oysa her harfinde bir can parçası koparıyordum sana, çiçek yapıyordum sen geldiğinde tutuşturmak için eline.
Tutuşturmakta neydi sen koyduğum sıcacık içimi?
Yangınım büyük sevgili, yankısı kimsesizliğin.
Ne yapıyorsun şimdi,
Hangi hayatta başrol olmaya gittin,
Halbuki dublör olmaya razıydım ben sızına..
Söyleyecek o kadar çok ağrı var ki solumda,
Yüzüne üflenecek onca kelime debeleniyor,
Kısır kalıyorum biz’e.
Ha birde son bir şey daha,
Hatırlamazsın bir söz vermiştim sana;
Söylenmemiş söz kalmayacaktı içimde sana dair.
Gerçi artık çok önemli değil,
Kısa kesiyorum o yüzden.
Yani ‘iki kelime’..
Sadece ‘iki kelime’ydi sustuğum.
Ve ben sustum başkalaştın,
Başkasına kaçtın,
Uzaklaştın.
O yüzden yutup o ‘iki kelime’yi,
İki kurşun koyuyorum tabancaya;
'hoşça kal' adında.
Şimdi derinime sıkıp sözleri gidiyorum,
İyi bak sendeki bana.."
Sevgilim (!) bu şiir benden sana tüm yaşananların hatrına...