Yazık ki içimdeki o büyük güven duygusunu bir kere daha kırdın..
Beni kovduğunda yerden yere vurduğunda hepsinde bir cahilliğin olduğunu düşünerek seni içimde yargılamamıştım...
Ama artık tükendim...
Bunun sonu nereye varacak?
Birgünden bir güne desteğini hissetmiyorum omuzlarımda, yarın bir gün gittiğinde ne b.k yicem diye kara kara düşünüyorum..
Bana umutsuzluktan karamsarlıktan başka birşey vermiyorsun...
Konuşmaya çalışıyorum bir çıkar yol bulmaya çalışıyorum, önümü hep kapatıyorsun..
Hayallerimden vazgeçip beni hapsettiğin hayatta tutunmamı mı istiyorsun?
Yoruldum artık...