Popüler Konu Farzet ki "O" burayı okuyacak

ilkkez bu gece içim içimi yemiyor.
sanırım çekim yasası işliyor yuppii

ona bir şeyler söyleme imknım olsaydı yanı benı dinlemeye daha çok çalışsaydı onu görmeden bilmeden onsuzluktan bahsetmek isterdim ama yinede onun için yazdıklarımdan sadece bir tanesi


Bazen bazı mekanlar özeldir ya yaşanmışlık kokar hani en güzel anılar ordadır en kötüleride orda bir türlü ayrılamazsınız ordan. Şimdi benim içinde öyle bir var. Üniversitemin en güzel cafelerinden bir tanesidir Altıgen cafe. Eminim bir çok insan aşk yaşamıştır orda benim gibi kaç yürek daha çırpınmıştır . Benim içinde çok özel işte. O Cafeyi ilk gördüğüm günü hatırlıyorum annemle gezinmiştik çevresinde,daha toparlanmamıştı etrafı, sandalyeleri dağınık duruyordu sadece tabelasına ilişti gözlerim ALTIGEN CAFE yazıyordu . Hiç tahmmin edememiştim o cafede yaşayacaklarımı . İkinci görüşmemiz altıgenle kardeşimi okula ziyarete götürdüğümde oldu yine bir geçmiştim önünden öylesine kim bilir hatırlamıyorum bile teşrif edip burası altıgen bile demişmiydim ?. Derken okul açılmış ben cafede sohbetlere başlamıştım bile ama bu kadar kolay değildi değil mi ? Hayattan birşeyler almak mabedler oluşturmak bu kadar basit değildi.Altıgende içini hiç bu kadar kolay açmadı sanki emek isteyen bir çocuk gibiydi önce ona ne kadar sadık olcağımı merak eder gibiydi. Benden onu sevmemi istedi sanki önce karşılıksız. Birazda öyle oldu aslında sevdim altıgeni çayını çok sevdim yağmurda bahçesinde oturmayı öğle saatlerinde yer bulamayıp hayıflanmayı bile sevdim. Bide kural gibi bişeydir sanırım altıgende herkes bir kabadır sandalye isterken dolu diye kaba bi ses gelir kulaklarınıza ama kimse kimseye bir tavır almaz yoluna devam eder en boşundan bir sandalye arar kendisine :) Mart ayına kadar herşey çok normaldi altıgende benim için bir adım öndeydi diğer cafelerden çünkü bana en yakını en samimi gelendi. O zamana kadar damlayla klasik bir tartışmamız vardı tartışma derken büyük bişeler değil yanı aynı sohbet konusu diyelim hatta . Damla neden simite gitmiyoruz ya altıgen daha iyi dilek. böle konuşurduk sürekli aramızda taaa ki bir mart ayı birini tesadüfen altıgende görene kadar. Evet adını sanını bilmediğim bir adamı görmüştüm. Bir cuma günü gördüğüm bordo deri ceketli sarışın çocuk tüm bildiğim buydu o zaman. Bölesine basitçe bakmıştım aslında. O gün mutluydum inanın çok mutluydum o benim için adsız, günlük bir kahramandı nerden bilebilirdimki aylar sonra hala hatırlayıp yazılara sıgınacığımı. Bilemezdim bana derin yaralar bahşedeceğini ve en çokda bilemezdim giderken böyle beni yıkıp geçeceğini .bilseydimde yine giderdim üstüne ben buyum işte aslında zorlamayı acı çekmeyi ve belkide kırılmayı seviyorum. Neden böyleyim diye sorgulamayıda bıraktım artık ben böleyim itiraf ediyorum ben o çocugu çok özlüyorum o gün gördüğümde sadece gözlerine baktıgım o adamı özlüyorum geceleri. Gülümserken içimi ısıtan bende hep tahminlerle kalacak o adam içime işlemiş sanki beni benden alıyor. Biliyorum onun için ne desem sadece tahmini söylemiş olcağım. Onun için dik duruşlu diyorum özgüvenli, duygusal , derin , aşkı bilen biri diye bir sürü özellik ekliyorum arkasından belki o bunların hiç biri değil yazdıkları kadar tek cümlelik belkide . Ama ben bilemiycem işte o bana hep Altıgenden kalan son armağan gibi olacak. Şimdi onsuz altıgen çok dar gibi bana. O masalar çok boş gibi. Yağmurlu bir istanbul var yarın yine altıgende çay içceğim ben kahramanım olmadan etrafa bakınıp hatırlarımı düşüneceğim. Ama yinede o anıları çok seviyorum unutmak yok etmek istemiyorum. Yok olcaklar diye çok korkuyorum . Bu yüzden altıgene ayrı bir sahip çıkıyorum . Sanki orası benim yaşadıklarımın kanıtı gibi ne olursa olsun insanlar oraya gelip gittikçe benim anılarımda canlı kalacak gibi.Belkide korkuyorumdur ilerlemekten başka birini sevmekten yeniden başlamaktan emek harcamaktan. Tek bildiğim ilerlemenin anlamsızlığı. Geride kalmadıkça bişeyler ilerlemenin gereksizliği bunu iyi biliyorum. Çünkü ne yaparsam yapayım son sözler hep kalcak gibi içimde. Belkide sen haklıydın diyorum ona belki dogrusu olmamasıydı diyorum ama yinede son sözlerim ne oluyor bilemessiniz. Yinede diyorum ben yanlışada vardım . Boşuna ama söylesemde duyan birileri var mı aranızda ?



( biraz uzun bir yazı oldu biliyorum o yüzden kusurabakmayın )

Bazen hava gibi acil ihtiyaç oluyorsun ama yoksun..ben boğuluyorum..

İçimde kalan son kırıntıları yavaş yavaş öldürüyorsunuz,bilmem şu son 2 günde farkettiniz mi?
Zamanında tutmadığınız elimi ben artık uzatmıyorum size.

üf sinir geldi sana bir şey yazan yok niye üstüne alınıyorsun ki?
düş yakamdan....

senın her zaman yanında oldugumu anladıgını soyledgın dun gece bu guzel aşk tam bır evlılık oldu.
senı ıyı gunde de kotu gundede sewıyorum bır tanem
bu sıkıntıarda gececek ewe t pazar gunu bıle ewde olmak sıkıcı ama olsun bu gunlerde gececek
sen guclu ol sen gucsuz oldgunda bana sarıl sana guc verıcem

Çaresiz içimdeki çocuk

Bir günah gibi hep suçlu

Senin hala ellerin soğuk

Ve yağmurlu

İçimde her gün ölen umutlar var

Olsun zaten aşklar hep böyle.....

.....Zaten Asklar hep Böyle (

bunların hepsi benim suçum mu
töbe töbee estağfurullah