"Neden?" diye soruyorum kendime... Her gün,her dakika,her saniye... Neden sen? Dünyada milyonlarca insan varken neden sen? Bu kadar imkansız bu kadar uzak olduğun için mi? Bilmiyorum.. Kafam çok karışık.. Biliyorum çok yanlış.Biliyorum hatalarımın,günahlarımın en büyüğüsün sen.. Yapamıyorum ama işte. Seni düşünmeden,seni anmadan,hayaller kurmadan... Hayallerimin gerçekleşmesini istemeden duramıyorum... Olmaması gerektiğini bildiğim hayallerimi kurmaya devam ediyorum işte..
Sen.. Sen nasıl girdin hayatıma böyle bir anda.. Ansızın.. Ben nasıl böyle oldum.. Bilmiyorum.Bu soruların cevabı yok işte beyaz prensim.. Beyaz prensim diyorum sana evet.. Senin bundan hiç haberin olmadı.. Gözlerine bakarak susarken aslında çok şey haykırıyorum içimden.Bana dokunduğunda,ellerinin sıcaklığını hissettiğimde dönüp sarılmak istiyorum sana. Sıkıca.. Sımsıkı.. Ne aramızdaki engel,ne imkansızlık,ne çevremizdeki insanlar... Düşünmeden zamanı o an durdurup sarılmak istiyorum sana..
Kader öyle bir oyun oynadı ki bana.Şimdi kurtulamıyorum etkisinden.. Sen... Onca şeyden habersiz,içimdeki kıyametten habersiz yüzüme bakıp gülüyorsun ya öyle.. Aklımı kaybediyorum o an.. Sen bana "güzelim" diyorsun ya o an hiçbir şey kalmıyor bende.. "Canım" diyorsun ya bu kelimelerin bendeki etkisini bilmeden;kendimi kaybediyorum o anda..
Bir kerede olsa "sevgilim" dedin ya bana.. Sevgilim... Keşke sevdiğin olabilme ihtimali olsaydım..Keşke bütün kanayan yaralarıma merhem olabilecek çarem olsaydın..
Ansızın gidiyorsun.Ansızın geliyorsun.İlk defa benim istediğim gibi gitmiyor bir aşk.. İlk defa bu kadar çaresizim.. İlk defa bu kadar paramparça kalbim.. Seni istiyorum.Hep yanımda,hep benimle..Ömrümün sonuna kadar seni istiyorum.. Bu kadar imkansızlığa rağmen.. Sonra kendi kendime kızıyorum.. Kurulu bir düzen.. Mutlu bir aile... Güzel bir aile.. Bunu düşünecek kadar,bencil olacak kadar nasıl alçalabilirim.. Nasıl bu kadar adice bir sevdaya kapılabilirim.. Günah... En büyük günah..
Sana saçma geliyor belki bu söylediklerim.. Biliyorum. Ama bu işte durum bu.. İlk defa bu kadar çaresizim... İlk defa bu kadar acıyla dolu kalbim.. Hakkım yok. Kendim için başkalarına kıymaya hakkım yok.. Bunu biliyorum. Bu yüzden kendime kızmalarım.. Bu yüzden senden kaçışlarım.. Bu yüzden bana yaklaştığın anda seni terslemelerim.. İçim kan ağlaya ağlaya ona yöneltmelerim bu yüzden işte. Mutluluğu yok edemem.. Bir aldatmacaya ortak olamam.. Bunu yapamam.. Küçücük,masum bir çocuğun da günahını alamam.. Taşıdığım yük çok ağır geliyor.. Keşke anlasan.. Keşke bir çaresi olsa.. Keşke bir sabah uyandığımda seni unutmuş olsam.. Seni hiç tanımamış.. Ya da keşke imkansızlıklar yıkılmış olarak uyansam.. Anlatamam.. İçimde yaran.. Anlatamam...