Mal sahibi hayattayken miras hakkı söz konusu olmaz ki.
Anne baba dese ki, "öldükten sonra tüm mal varlığımızı hayır kurumlarına bağışlayacağız" miras hakkı diye bir şey kalmaz ortada.
Bir de hayattaki anne ve babaya içinde "miras hakkı" geçen bir cümle nasıl kurulabilir? Ölümleri üzerinden hesap yapıyormuş gibi. Çocuğum böyle bir cümle kursa kahrolurdum açıkçası.
Bu mantığı ben de anlamakta zorlanıyorum.
Hakkını iste, versinler deniyor gayet rahat.
Ya Hu! Para benim param, mal benim malım.
20 küsur yıldır ben, 30 yıldır da eşim birlikte çalışıyoruz.
Hele eşim üç işi aynı anda yapıyor.
İyi kötü bir şeyler edindik.
İster satar yerim, ister hayır kurumuna veririm, istersem evlatlarıma bırakırım.
Daha ölmedim üstelik.
Kim, nasıl müdahale edebilir buna?
Evladıma baktım, büyüttüm, okuttum,
evlendirdim benim sorumluluğum bitti.
O da eşiyle elele versin, çalışsın, çabalasın.
hastalık, kaza vb olduğunda elbette destek olurum.
Yetmediği yine yardım ederim ama istersem, istediğim kadar.
Mecbur değilim yani...
Nedir bu ana-baba sömürüsü?