Fiziksel şiddetin nedeni ve derecesi…

Çok haklısın inan ben de sinirden güldüm ve üzerine ağladım. Aynaya baktım kendime dedim ki sen kendini ne hale düşürdün? Adam dün sana el kaldırdı, bugün patates soruyor. Ben patates oldum zaten? O an anladım aslında bu kadar salak yerine konulduğumu. Genelde böyle sözlü kavgalar ettiğimizde içeriğinde şiddet olmazdı ve ertesi gün sarılıp barışıp hiçbir şey yokmuş gibi devam ederdik. Üzerine az konuşulup sonra yine aynı şeyler olurdu. Ama bu kez son olmalı. Cesaretimi toplamalıyım gibi hissediyorum ama yeni bir hayat fikri korkutuyor. Aslında çakışıyorum mesleğim var. Feminist ruhluyum ama demek ki benim gibi bir insanın da başına gelebiliyormuş. :))) Yıllarca psikolojik kavgalarla birbirimizi tahrik ettik. Ama boşanmadık. Çünkü başka ne yapacağım? “Sırf böyle sebepten boşanmak olmaz” yaklaşımı var ya hani. Yukarıda bir arkadaş da bahsetmiş, ülkemizde şiddet alkol kumar olmadan boşanmak garipseniyor gibi. Aynen öyle bir durum var. Ama şuan bir şey yapmalıyım artık bu son nokta oldu. Patates mesajının bu kadar felsefik olabileceğini düşünmemiştim.

Kuzum ben boşanma davalarına bakan avukatım.
Bu tür davalar okadar varki.
İnan bana düzelmiyor.
Bir kere yüz göz olup o saygı gidince maalesef dozu gittikçe artıyor.
Artık seni duymuyor bile arsız yüzsüz olmuş.
Bi an önce silkelen kendine gel.
Tek olmak böyle bi yaratıkla olmaktan iyidir.
Nafakanı al, işine bak. Bi şekilde başının çaresine bakarsın.
 
Aslında Fiziksel şiddet hiç olmamıştı hep duygusal şiddete uğradım yıllarca hakaret eleştiri vs…
Bence iz vs varsa git darp raporu al uzaklaştırma çıkar
bilgisayarıyla baş başa dışarda kalsın
O arada da aldığı patatesleri yesin

Hiç olmazsa korkar
Aa bu kadın günlüğe yazmaktan başka şeyşer de yapabiliryormuş desin
Bir daha olursa ne olacağını bilsin
 
Bunu hazmetmeyin ama klasik"kadina şiddet" değil bu olay. Siz onun özel alanına girmissiniz, kulaklığını kulağından çekip yere firlatmissiniz o da o alandan sizi fiziksel güçle kovmus.

Asıl sorun süregelen psikolojik şiddet. Hakaret var, sürekli eleştiri var, karşılıklı bikilmis. En son bir adım yükselmiş fiziksel temasa dönmüş.
Ben sizin yerinizde olsam o evde durmam. Maddi durumunuz varsa kızı alın 10 gün tatile çıkın. İletişim de kurmayın. Bakın bakalım ne yapıyor.
 
Bana şimdi mesaj atmış; PATATESİMİZ VAR MI? Yazmış. Arkadaşlar ben kafayı yemek üzereyim herhalde dünkü olayları atlatmadan bana bunu sorabilme genişliğine sahip. Sorun bende mi? Ne yapmam lazım şuan? Tekrar gelince kavga etmek istemiyorum ama şaka gibi!
Bu arada arkadaşlar objektif yorumlarınız için teşekkür ederim. Benim kulaklığı almam çok yanlış bir hareket Bunun farkındayım tekrar teşekkürler. Fakat attığı mesajdan ne kadar umursamaz ruhsuz bir insan olduğunu anlıyorsunuzdur.
Ben hiçbir şeye bu kadar sinirden gülmedim. Dün şiddetle kavga ettiğimiz adam bana patates soruyor. Ben bu kadar önemsizim demek ki ya. Ben gerçekten ne yapacağım? Şimdi oturup tekrar konuşsam amma uzattın diyecek şaka gibi ya gerçekten.
Siz kendinizi umursamıyorken onun umursamaması mı garip? Sizi insan yerine koymadığı, he he diye lafı geçiştimrsinden belli zaten. Olayı idrak etmek yerine adamın yanına gidip içindeki ayıyı iyice uyandırmışsınız. Tüm bunları kendinize yaşatmak yerine sizi bu raddeye getiren adamla niye evli kalmayı tercih ediyorsunuz. Çocuğum babasına düşkün cümleniz zaten BEN BOŞANMAM havasında. 2 yaşındaki çocuk ne kadar düşkün olacak Allah aşkına. Sizin yediğiniz dayaktan daha mı önceki bu ilişki?
 
Bir kere yapan hep yapar. Sonu gelmez. Benim eski eşim de psikolojik şiddet ile başlayıp fiziksel ve cinsel şiddet uyguladı. Bende ne yaparım diye korkuyordum. Çocuğumla ailemin yanına döndüm boşanma davası açtım. Güya çocuğuna düşkün olan baba 3 haftadır bir telefon araması dahi yapmadı ki çocuğum hastahanede yattı. Umrunda bile değiliz yani. Muhtemelen onun babalığı da rol. Gideme diye sırf. İyi baba olan insan çocuğunun olduğu evde şiddet uygulanmaz eşine. İyi koca olmayan iyi baba olamaz. Çocuğuna yapacağın en büyük iyilik böyle toksik bir ortamda büyümesine engel olmak. Mesleğin de var korkma. İz vs varsa darp raporu da al. Tazminat vs alırsın hak ediyor. Kadınlar bazen anlaşılmak ister, birşey anlatsa can kulağı ile dinlesin destek olsun ister ama bu sığırlar bundan anlamaz. Ben mesleğim olmadığı halde korkmadım. Cesur ol. Çocuğuna yazık böyle bir ortamda büyürse o da babası gibi olur bunun sonu yok.

Not; benim çocuğum da iki yaşına girmek üzere. Şuan babasının adını bile anmıyor. Aramayan sormayan bakmayan baba olduğu için çocuk bana düşkün ona değil. Zamanla alışır. O ortamda büyümesindense ayrılan anne babanın çocuğu olsun daha büyük iyilik olur çocuğuna
 
Teşekkür ederim hepinize sizden duymak bir nebze rahatlattı. Çünkü beni hep sindirdi. Şimdi abimi çağırdım onunla konuşacağım. Duyunca çok şaşırdı hemen geliyorum dedi. :KK43:
 
Her türlü şiddete şiddetle karşıyım. O an size onu yaptığı gibi çocuğu alıp neden gitmediniz. Hadi gitmediniz neden polis cagirmadiniz. Böyle bi hayvanla ayni evde nasil yaşanır. Biz de eşimle tartışıyoruz ama bunu evladımızın yanında bile yapmıyoruz. Bu adam sadece baba rolünde bi herif gerçek baba olsa evladının annesine saygısı olur. Ne sevgisi var bu adamın ne saygısı. Şimdi getirdiği patatesleri çiğ önüne koyun yesin öküz derim ama size yine bisey yapar korkusundan bisey yap diyemiyorum. Yine vurur sen kaşındın der bizde burda deliririz. Allah yardımcınız olsun
 
Sürekli evde dip dibeyseniz birbirinizden sıkılmış bunalmış olabilirsiniz.
Bizim de böyle dönemlerimiz oldu eşimle, pandemi dönemi, işsizlik parasızlık hastalıklar stres.......
Ben de yalnız kalma ihtiyacı duyar başka odaya geçer kulaklık takardım.
Aynı hareketi bana eşim yapardı.
İnanın o an böyle şeylere hiç gerek yok.
Durumu daha da içinden çıkılmaz hale sokmaktan başka faydası yok..
Birbirinize biraz alan ve zaman tanımalısınız..
Eşinizin size gösterdiği tutum kolay affedilecek bir şey değil.
Ne olursa olsun saçınızı çekip kolunuzu sıkmamalıydı.
Üstüne üstlük zerre pişmanlık belirtisi yok..
Patates sorarak ortamı kendince yumuşatmaya, nabız yoklamaya çalışıyor.
Kuyruğu dikmiş eğmek istemiyor aklınca.
Mümkünse bebeğinizi alıp evden uzaklaşın biraz..
Ve kesinlikle muhatap olmayın.
Sessizlik en güzel cezalandırma yöntemidir.
Ne düşündüğünüzü ne yapmak istediğinizi kestiremediği için içi içini yemeye başlayacaktır..
 
Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:

Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Haklı da olsanız.Birkere sizde de hata var.Sonra konuşalım demiş.Kulakligi yere firlatmalar bunlar zaten kavga başlangıcı ki.Esinizin dayagini savunmuyorum ama oda durduk yere sizinle kavga etmemiş.
 
Bana şimdi mesaj atmış; PATATESİMİZ VAR MI? Yazmış. Arkadaşlar ben kafayı yemek üzereyim herhalde dünkü olayları atlatmadan bana bunu sorabilme genişliğine sahip. Sorun bende mi? Ne yapmam lazım şuan? Tekrar gelince kavga etmek istemiyorum ama şaka gibi!
Bu arada arkadaşlar objektif yorumlarınız için teşekkür ederim. Benim kulaklığı almam çok yanlış bir hareket Bunun farkındayım tekrar teşekkürler. Fakat attığı mesajdan ne kadar umursamaz ruhsuz bir insan olduğunu anlıyorsunuzdur.
Ben hiçbir şeye bu kadar sinirden gülmedim. Dün şiddetle kavga ettiğimiz adam bana patates soruyor. Ben bu kadar önemsizim demek ki ya. Ben gerçekten ne yapacağım? Şimdi oturup tekrar konuşsam amma uzattın diyecek şaka gibi ya gerçekten.

Size bir soru sorduğunda evet, hayır veya bilmiyorum de geç. Çok kısa cevap verip yanımdan ayrılın direk
 
Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:

Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Eşin tartismamak için başka odaya gitmiş. Üzerine sen gitmişsin. Evet adamın yaptığı hareket asla doğru değil. Ama böyle durumlarda eşler birbirine bukadar yukselmisken yanlış davranmamak adına birbirinden uzaklasmali. Sakinken tekrar konuşabilirsiniz
 
Şiddet de aldatma gibidir. Bir kez affedilirse devamı da gelir. Kimse “aman beni alttan aldı, ne iyi bir eşim var. Ben kendime çeki düzen vereyim.” demiyor. Bilakis “zaten alttan alıyor, bir daha yapsam yine affeder.” diyor. O yüzden bu durumu asla kabullenmeyin. Affetmeyin
 
Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:

Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Okumadım, başlığa hitaben söylüyorum.
Şiddet şiddettir, ittirmekte şiddettir vurmakta. Derecesi ve nedeni olamaz eşinizin size karşı. Bunu derecelendirme ye yada neden diye sorgulamayın.
 
Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:

Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Siz resmen sizi görsün, duysun diye çırpınmışsınız. Dünkü olaylarla ilgisi yok bence, genel anlamda ilgisine sevgisine o kadar muhtaç hale getirmiş ki sizi siz de hırçınlaşmışsınız. Keşke işler bu raddeye gelmeden konuşabilsrydiniz.
 
X