hanımlar bu konuyu açarsam ne tepki verirsiniz diye çok düşündüm ama az önce bir arkadaşımızın açtığı konuda lafı geçince artık konuyu açmaya karar verdim.
başıma gelene kadar televizyonda görürdüm bunu sadece
benim bir sevgilim var. adı mesela ali olsun.
sevgilim şehirlerarası bir otobüs firmasında çalışıyor.aynı zamanda üniversite 3.sınıfta.
hem iş yerinden hem de okuldan tanıdığı bir adam(!) var.
bu adamın adı da mesela mehmet olsun.
biz birgün sevgilimle kampüste oturuyorduk.sonra ben lavaboya gittim.
lavabodan döndüğümde sevgilimin yanında bu Mehmet vardı.
tanıştık kendisiyle. sohbetlerinin konusu sevgilimin telefon numarasını vermek istemeyişiydi.
telefon bozuk bişey olursa ben seni ararım diye yalan söylüyordu sevgilim.
bu arada tanıştığımız andan itibaren bu mehmet bana gıcık gıcık bakmaya başladı.
yani sinirli bir şekilde bakıyordu.benden hoşlanmadı diye düşündüm.
daha sonra bu kişi kalktı gitti. sevgilime sordum neden numaranı vermek istemedin diye.
"erkek değil o" dedi. ben aynen
peki neden ısrarla numaranı istiyor dedim. "bana takmış kafayı. iş yerinde de peşimde dolaşıyor" dedi.
neyse bu konu orda kapandı.
birgün yine sevgilim otobüsle şehir dışına gidecek.bu mehmeti yanına yardımcı olarak vermişler.
gidecekleri yere vardıklarında şirketin motelinde uyuyacaklar. bu ikisine bir ranza gösteriyorlar burada uyuyacaksınız diye. ışıklar kapanıyor. bu mehmet diyor ki "aaalllliiiiiii korkuyorummm, yanına gelsemm olur muuuu"
sevgilim odanın kapısını çarpıp çıkıyor. gidip otogarda otobüste uyuyor.
bundan 1ay sonra sevgilimin evine giderken birden bu mehmet çıktı karşımıza.
ne yapıyorsun falan derken demez mi ben burdan ev tuttum diye.
tam sevgilimin evlerine gidilen yolda. yani başka yol yok mecburen hergün ordan geçilecek.
ve o günden beri sevgilim bakkala, kasaba, markete, işe, okula nereye giderse hep karşısına çıkıyor.
bizi el ele görünce ters ters bakıp, yanımızdan trip atarak geçiyor.
dalga geçmiyorum ama bir yürüyüşü var kıvırarak...
devamlı sevgilimi evine çağırıp duruyor. gel kahvemi iç diyor. ben de sevgilimin yanındayım halbuki. wenarsı evine bırakınca çık bana gel diyor.
bacakları pürüzsüz benimkilerden güzel. ağda falan herşeyi tam.
sevgilim çok fena laflar söyledi, kovdu, bunu görmemezlikten geldi ama ne iş yerinde ne okulda ne de sokakta rahat veriyor.alınmıyor hiçbir söze.
kız olsa bir şekilde başa çıkacağım ama bu mehmet le başım fena dertte.
bu konuyu daha önce anlatmıştım burdan birkaç arkadaşıma.ama ne yapabileceğimi bulamadım hala.
uzun oldu ama okuyanlara teşekkürler
başıma gelene kadar televizyonda görürdüm bunu sadece
benim bir sevgilim var. adı mesela ali olsun.
sevgilim şehirlerarası bir otobüs firmasında çalışıyor.aynı zamanda üniversite 3.sınıfta.
hem iş yerinden hem de okuldan tanıdığı bir adam(!) var.
bu adamın adı da mesela mehmet olsun.
biz birgün sevgilimle kampüste oturuyorduk.sonra ben lavaboya gittim.
lavabodan döndüğümde sevgilimin yanında bu Mehmet vardı.
tanıştık kendisiyle. sohbetlerinin konusu sevgilimin telefon numarasını vermek istemeyişiydi.
telefon bozuk bişey olursa ben seni ararım diye yalan söylüyordu sevgilim.
bu arada tanıştığımız andan itibaren bu mehmet bana gıcık gıcık bakmaya başladı.
yani sinirli bir şekilde bakıyordu.benden hoşlanmadı diye düşündüm.
daha sonra bu kişi kalktı gitti. sevgilime sordum neden numaranı vermek istemedin diye.
"erkek değil o" dedi. ben aynen
peki neden ısrarla numaranı istiyor dedim. "bana takmış kafayı. iş yerinde de peşimde dolaşıyor" dedi.
neyse bu konu orda kapandı.
birgün yine sevgilim otobüsle şehir dışına gidecek.bu mehmeti yanına yardımcı olarak vermişler.
gidecekleri yere vardıklarında şirketin motelinde uyuyacaklar. bu ikisine bir ranza gösteriyorlar burada uyuyacaksınız diye. ışıklar kapanıyor. bu mehmet diyor ki "aaalllliiiiiii korkuyorummm, yanına gelsemm olur muuuu"
sevgilim odanın kapısını çarpıp çıkıyor. gidip otogarda otobüste uyuyor.
bundan 1ay sonra sevgilimin evine giderken birden bu mehmet çıktı karşımıza.
ne yapıyorsun falan derken demez mi ben burdan ev tuttum diye.
tam sevgilimin evlerine gidilen yolda. yani başka yol yok mecburen hergün ordan geçilecek.
ve o günden beri sevgilim bakkala, kasaba, markete, işe, okula nereye giderse hep karşısına çıkıyor.
bizi el ele görünce ters ters bakıp, yanımızdan trip atarak geçiyor.
dalga geçmiyorum ama bir yürüyüşü var kıvırarak...
devamlı sevgilimi evine çağırıp duruyor. gel kahvemi iç diyor. ben de sevgilimin yanındayım halbuki. wenarsı evine bırakınca çık bana gel diyor.
bacakları pürüzsüz benimkilerden güzel. ağda falan herşeyi tam.
sevgilim çok fena laflar söyledi, kovdu, bunu görmemezlikten geldi ama ne iş yerinde ne okulda ne de sokakta rahat veriyor.alınmıyor hiçbir söze.
kız olsa bir şekilde başa çıkacağım ama bu mehmet le başım fena dertte.
bu konuyu daha önce anlatmıştım burdan birkaç arkadaşıma.ama ne yapabileceğimi bulamadım hala.
uzun oldu ama okuyanlara teşekkürler