- 26 Ekim 2017
- 901
- 907
- 103
- Konu Sahibi victoryvivi
-
- #21
Canım suan bende hamıleyım ama soyle dıye bılırım 40 ın cıkana kadar sabret. Bu yazdıklarına o kadar pisman olacaksın ki. Lohusa sendromu dıyorlar buna. Arkadasım d aynını dedı. Dogumu zor Gecmis. Cocugu kucagına almak istememiş sımdı uyuyunca cok ozluyorum içime sokasım gelıyo cok seviyorum diyor. Birde mama destegı de veriyorsan annene bırak 1 saat dısarı cık gez. O psikolojiden kurtul canım. Gececek tabıkı. Ama eskı haline birebir donemeyeceksın o ayrı. 1 yasında da olsa bebege gore herseyHerkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi
Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum
Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü
Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde
Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi
Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor
Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin
Gececek tabi ki. Ben de 3 ay sonra kavusacagim minigime. Kendimi hep ilk 6 ay hayatim ondan ibaret olacak diyerek hazirliyorum. Zor bebek olma ihtimali var, kendimi ve esimi psikolojik olarak hazirlamaya calisiyorum. O savunmasiz ve sadece bize muhtac bir bebek olacak. Bizim de ilk aylar ondan baska onceligimiz olmayacak. Yeri gelecek banyo yapamayacagiz, yeri gelecek uyumayacagiz. Ama gececek.Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi
Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum
Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü
Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde
Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi
Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor
Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin
Geçecek annesi. Onun şuan amacı hayatı sana zindan etmek değil. Dünyaya alışmaya çalışan 20 günlük minnoş bi tırtıl. Anne karnında meme yoktu ki yokluğunda hemen fark ediyor :) yıkayan mı vardı? Yok. Görsel olarak anne babasını görebiliyor muydu? Tabikide hayır. Saat kavramı hakkında hele hele hiç bilgisi yok. Gece ne demek? Gece olunca herkesin uyuduğunu, kendi ağladığı için babasının işe giderken uykusuz gitmemesi için salonda uyuduğunu bilmiyor ki. Sen ona o dünyaya düzene alışmaya çalışıyor az sabır sadeceHerkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi
Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum
Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü
Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde
Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi
Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor
Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin
Bu günleri çok ozleyceksin. Hemde cok cok.Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi
Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum
Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü
Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde
Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi
Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor
Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi
Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum
Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü
Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde
Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi
Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor
Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin
Acaba ac mi kaliyor BebisinizHayır gazdan değil
Memeden ayrılınca ağlıyor
Ben de suanda hep ikizi olanlar ne yapıyorlar diyorumİkizlerime hamileyim ve Allah nasip ederse ilk kez anne olacağım. Ben de tüp bebek tedavisi ile hamile kaldım. Aklıma gelen bütün korkuları anlatmışsınız. Şurada bekleyeyim de yorumları okuyayım. Allah size de sabır ve güç versin. İnşallah sağlıkla, mutlulukla büyütürsünüz bebeğinizi
Gözümün önünde hep örnek olarak yeğenim vardıBenim beğendim aglamiyordu, meme bağımlısı değildi, koyunca olduğu gibi duruyordu, az acikiyordu diyen bir anne daha var mıdır acaba? Sanmıyorum. Tüm bebekler böyle çünkü. Şu an o bebeğin fonksiyon sayısı çok az zaten ye, uyu, ağla, sıç...normal yani. Hangi bebek sonsuza kadar bebek kaliyor ki? İllaki büyüyecek. Tabi büyüyünce başka dertler de gelecek ama hayatın olağan akışı böyle zaten. Annen olunca ölene kadar annesin. Sıkma canını. Düzelir.
Ağlarken morarıyorIlk günler için yaşadıklarınız da hissettikleriniz de cok normal. Genelde kırkından sonra geçiyor. Bana hep derlerdi de koca karı masalı sanırdımha kirkindan sonra birden koca indan gibi olmayacak ama emin ol giderek düzelecek. Çocuğun karakterine ve senin ona olan davranışlarına bağlı olarak belirlenecek bu değişimin hızı. Sana tavsiyem mutlaka kendine zaman ayır. Karni tok, sağlıklı bir bebek yarim saat fazladan ağlasa da bir şey olmaz. O yarim saat boyunca sen çık dolaş bebeğe annen baksın mesela.
Ne kadar güzel yazmışsınSize bir can emanet edildi...dünyanın en muazzam ünvanına sahip oldunuz .Anne oldunuz.
Elbette zorluklari olacak.
Ama geçecek.Bebğiniz hızla büyüyecek.
Siz işe döneceksiniz bi düzen oluşturacaksınız.
Bebeğiniz gelip yanağınızdan öpüp anne diyecek.
Size şakalar yacak.Evin neşesi olacak inanın.
Kızım 21 aylık şuan.
Sizin yaşadıklarınızın daha zorunu yaşadım.
Bebeğim kolikti.Sürekki gazlı ve ağlayan bir bebekti.
Ve ben 2.5 aylıkken işime dönmek durumunda kalmıştım.Yeni atanmıştım ve izinlerim bitmişti.
Ve o zamanlar ohal vardı.
Raporda alamadım.
Başka bir ile taşınmıştık atamam sebebi ile.
Eşimde yanıma geçiş yapacaktı.
ilk aylar ayrı yaşamak zorunda kaldık mecburen.
Sizin gibi hissediyordum bende.
Hep böyle kalacak sanıyordum.
Ama şimdi herşey bambaşka.
Bebeğim büyüdü.
El ele tutuşup parka gidiyoruz.
Beni öpüp seviyor.
Birlikte oyunlar oynuyoruz.
gece artık hiç uyanmıyor.
uykumuda alıyorum.
İşimde çok başarılı çalişmalar yapıp kaymakamlik tarafindan basari belgeside aldım bu yıl.
Üzerime yapişan 15 kiloyuda verdim,eskisi gibi bakimda yapiyorum kendime:)
Bakicimdan çok memnunum.
Kizimda onu çok seviyor ablam diyor.
sozumu dinliyor.
bazen huysuzluklari elbet oluyor.
ama eskisi kadar degil.
ilk zamanlar cidden zordu zor..
Bebegin dünyani hizla guzellestirecek.
bekle..
bu anlarinin keyfini yaşa.
ben çok zoluyorum o hallerini.
stres yuzunden doyasiya yasayamadim.
sen yaşa..
geçecegini bilerek yaşa..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?