Geçecek deyin teselliye ihtiyacım var . Anne olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Nedeni bebeğinizin bu dünyaya kendini yabancı hissetmesi. Çünkü şuan onun tek sığınağı sizsiniz. Bu dünyada bir tek sizi tanıyor. 9 ay karnınızda yaşadı henüz oradan çıktığının bile farkında değil. Doğumdan sonraki ilk 3 ay hamileliğin 4.trimesteri olarak bilinir. Bebeğiniz kendini sizin bir uzvunuz olarak görüyor ve kendini hala anne karnında sanıyor :)

Bu dönemde benim size tek tavsiyem bunları kabullenmeniz ve rahat bir pozisyon alıp bol bol emzirmeniz. Emzirmeseniz bile bebeği kucağınızda tutmanız. Acilen bir sling edinebilirsiniz. 4.aydan itibaren etrafın farkına varmaya başlıyorlar.

Sizden tamamen ayrılması bağımsızlaşması da 2 yaşını buluyor ama şimdiki kadar zor olmayacak korkmayın.

Sağlıkla büyütün bebeğinizi.
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
tabiki de geçecek ben o kadar sıkıntılı hamilelik lohusalık yaşadım ki intihar bile düşündüm o derece ama sonunda ne oldu biliyor musun şimdi işimden çıkıp ikizlerimi alıp canımız nereye isterse oraya gideceğiz. O kadar güzel zamanlarındalar ki kaçıp gitmek isteyen ben bir an önce işim bitse de kızlarıma gitsem diye bakıyorum.. çok ama çok güzel günler seni bekliyor emin ol tatlım
 
GEÇECEK merak etmeyin. Hepimiz aynı duyguları yaşadık, bir eksiği bir fazlasıyla. Herkes için yeni bir durum var ortada, herkes yeni duruma uyum sağlamaya çalışıyor şu anda. Bir geçiş süreci, o nedenle biliyorum zor. Ama bu durumun sonsuza kadar sürmeyeceğini, geçici olduğunu kendinize sık sık hatırlatırsanız daha kolay atlatırsınız bu süreci. Kızım 9 yaşında. Nasıl geçti bunca zaman diye şaşırıyorum şimdi. Sonra annelikten çok keyif alacaksınız :KK200:
 
tabiki de geçecek ben o kadar sıkıntılı hamilelik lohusalık yaşadım ki intihar bile düşündüm o derece ama sonunda ne oldu biliyor musun şimdi işimden çıkıp ikizlerimi alıp canımız nereye isterse oraya gideceğiz. O kadar güzel zamanlarındalar ki kaçıp gitmek isteyen ben bir an önce işim bitse de kızlarıma gitsem diye bakıyorum.. çok ama çok güzel günler seni bekliyor emin ol tatlım
🙏
 
GEÇECEK merak etmeyin. Hepimiz aynı duyguları yaşadık, bir eksiği bir fazlasıyla. Herkes için yeni bir durum var ortada, herkes yeni duruma uyum sağlamaya çalışıyor şu anda. Bir geçiş süreci, o nedenle biliyorum zor. Ama bu durumun sonsuza kadar sürmeyeceğini, geçici olduğunu kendinize sık sık hatırlatırsanız daha kolay atlatırsınız bu süreci. Kızım 9 yaşında. Nasıl geçti bunca zaman diye şaşırıyorum şimdi. Sonra annelikten çok keyif alacaksınız :KK200:
Aynen öyle yapıyorum
Sadece zaman diye
 
Ben 100 ml veriyorum emzirsem bile.
Şu an 4 haftalıklar. Yakında 120’ye çıkarırım. Çok mu oluyo böyle acaba?
Bizim dr aldığı kadarını kendi alır dedi
Çok gelirse almaz dedi zaten
Ben de bir iki kere 90 verdim
Alıyorlarsa sorun yok bence

Gece uykuları nasıl
Emzirmen nasıl iki bebeği emzirmek baya vakit alıyordur
 
İlk üç ay ciddi anlamda zor. Ustelik ben başka problemlerde yaşadim. 17 gunlukken bebegimi düşürdüm.. esimle boşanma esigine geldik. Sütüm olmadi, arttirmakla ugrastim 3 ay. Bebegim kg kaybetti illa emzir diyenler yuzunden. Yani bende yasadim, sen de yasiyorsun. Cogu kisi yasiyor illa. Gece olsunda 3 4 saat uyuyim diye gozune bakardim kizimin. Gunduz 15er dklik uykulari vardi cunku. Anca camasir assam, wcye gidebilsem kâr sayardim. 8. Gunden sonra 1 hafta yalniz kaldik. En agir donem o zamandi benim icin cok bunalmistim, cok agladim.. bebek bir yanda aglar ben bir yanda. 15. Gun annem tekrar geldi. Dedigim gibi 17. Gun ben bebegimi dusurunce 2 aylik olana kadar annemle kayınvalidem de dönüşümlü kaldim. Evet temizlik yemek derdim olmadi. Ama karisanim coktu. Gunduz yat uyu deselerde bebek uyusada ben uyuyamazdim. Temmuzda dogum yaptim. Günler uzun, yıl gibi gelirdi.. hava asiri sicak, bebegim kucak ister, meme ister cok cok zordu.
2. Aydan sonra evimize dönünce biraz duzen kurduk. 3 aylikken uyku duzeni kurdum. 2 saatte bir uyuttum. Zaten emmeyide birakinca mamayla karninin doydugundan da emin oluyodum.

Ama eşimle sorunlarimiz hep artti. İlgisizligi arttı. Kizimla bile duzgun ilgilenmedi en acısı buydu. Kizim biraz ele avuca geldikten sonra ilgilenmeye basladi. Bizim kendi problemlerimiz oldu hep konustuk aşmaya calistik oralara girmeyecegim.

Kisaca evet insan eski hayatini özlüyor ama sende tedaviyle sahip olmussun o minige. Bende tedaviyle oldum. Gozumun önünde gorumcem 10 yildir evlat hasretiyle yaniyor. Onu dusunuyorum ya bende arasaydim. Surada 3 4 sene cok zor gececektir ama sonra cocukta herseye uyum saglar. Gezmelere, tatillere. Cekirdek aile olarak ne kadar harika olur. Hele bebegin gozlerinin icine bakip seni tanidiginda, sen onu biraktiginda agladiginda ayri bir bağlanacaksin.. uzulme gececek bu gunler guzel anne
 
Doğumdan sonra bebeğimi alıp ilk eve gittiğimizde anlamamıştım hiç bir şey. Herkes yenidoğan uyur sen dinlen demişti. Bugünler kolay günlerin demişti. Atladıkları nokta kesintisiz uyuyamamak kabus gibiydi. İki üç saatte bir uyanmak insanı zerre dinlendirmiyordu. İlk üç ay çocuk ne derse o dedi doktor, haliyle bebeğim kucağımda tuvalete girmeye, yemek yemeğe başladık. Hatta aynı masada yiyemezdik biz sofraya oturunca ağlardı dönüşümlü yerdik. Eskisi gibi ne zaman oturup sohbet edeceğiz diye ağlardım.
Şimdi de bazen kriz anları oluyor olmuyor diyemem. Evet eskisi kadar özgür değilim ve asla olamayacağım. Ama sürekli avmlerde emzirme odası aramıyorum, yemeği hep beraber yiyebiliyoruz (sonrasında attığı saçtığını toplamak bazen gerse de) geceleri odasında kesintisiz uyuyor. Bunlar bile hayat kalitemi yükseltti, daha mutluyum. Dinlemeye anlamaya başlaması bile o kadar fark ettirdi ki. Sevgisini göstermesi mesela en azından zorluklarını unutturuyor.
Yani kim ne derse desin kulak asmayın. Evet yaramazlıklar, kazalar, peşinden koşmalar, tutturma ağlamaları, gerginlikler olacak ama şu günlerdeki zorluklarla asla asla bir değil. İlk aylar cidden çok zordu. Ama geçiyor ve geçecek
 
İlk üç ay ciddi anlamda zor. Ustelik ben başka problemlerde yaşadim. 17 gunlukken bebegimi düşürdüm.. esimle boşanma esigine geldik. Sütüm olmadi, arttirmakla ugrastim 3 ay. Bebegim kg kaybetti illa emzir diyenler yuzunden. Yani bende yasadim, sen de yasiyorsun. Cogu kisi yasiyor illa. Gece olsunda 3 4 saat uyuyim diye gozune bakardim kizimin. Gunduz 15er dklik uykulari vardi cunku. Anca camasir assam, wcye gidebilsem kâr sayardim. 8. Gunden sonra 1 hafta yalniz kaldik. En agir donem o zamandi benim icin cok bunalmistim, cok agladim.. bebek bir yanda aglar ben bir yanda. 15. Gun annem tekrar geldi. Dedigim gibi 17. Gun ben bebegimi dusurunce 2 aylik olana kadar annemle kayınvalidem de dönüşümlü kaldim. Evet temizlik yemek derdim olmadi. Ama karisanim coktu. Gunduz yat uyu deselerde bebek uyusada ben uyuyamazdim. Temmuzda dogum yaptim. Günler uzun, yıl gibi gelirdi.. hava asiri sicak, bebegim kucak ister, meme ister cok cok zordu.
2. Aydan sonra evimize dönünce biraz duzen kurduk. 3 aylikken uyku duzeni kurdum. 2 saatte bir uyuttum. Zaten emmeyide birakinca mamayla karninin doydugundan da emin oluyodum.

Ama eşimle sorunlarimiz hep artti. İlgisizligi arttı. Kizimla bile duzgun ilgilenmedi en acısı buydu. Kizim biraz ele avuca geldikten sonra ilgilenmeye basladi. Bizim kendi problemlerimiz oldu hep konustuk aşmaya calistik oralara girmeyecegim.

Kisaca evet insan eski hayatini özlüyor ama sende tedaviyle sahip olmussun o minige. Bende tedaviyle oldum. Gozumun önünde gorumcem 10 yildir evlat hasretiyle yaniyor. Onu dusunuyorum ya bende arasaydim. Surada 3 4 sene cok zor gececektir ama sonra cocukta herseye uyum saglar. Gezmelere, tatillere. Cekirdek aile olarak ne kadar harika olur. Hele bebegin gozlerinin icine bakip seni tanidiginda, sen onu biraktiginda agladiginda ayri bir bağlanacaksin.. uzulme gececek bu gunler guzel anne
Canım ya
Sen daha zor zamanlar yaşamışsın
Şimdi ne kadar oldu bebeğin
İnşallah eşinle de aran düzeltmiştir

Evde bir başkası olunca evet karışan da çok oluyor insan bunalıyor
 
Doğumdan sonra bebeğimi alıp ilk eve gittiğimizde anlamamıştım hiç bir şey. Herkes yenidoğan uyur sen dinlen demişti. Bugünler kolay günlerin demişti. Atladıkları nokta kesintisiz uyuyamamak kabus gibiydi. İki üç saatte bir uyanmak insanı zerre dinlendirmiyordu. İlk üç ay çocuk ne derse o dedi doktor, haliyle bebeğim kucağımda tuvalete girmeye, yemek yemeğe başladık. Hatta aynı masada yiyemezdik biz sofraya oturunca ağlardı dönüşümlü yerdik. Eskisi gibi ne zaman oturup sohbet edeceğiz diye ağlardım.
Şimdi de bazen kriz anları oluyor olmuyor diyemem. Evet eskisi kadar özgür değilim ve asla olamayacağım. Ama sürekli avmlerde emzirme odası aramıyorum, yemeği hep beraber yiyebiliyoruz (sonrasında attığı saçtığını toplamak bazen gerse de) geceleri odasında kesintisiz uyuyor. Bunlar bile hayat kalitemi yükseltti, daha mutluyum. Dinlemeye anlamaya başlaması bile o kadar fark ettirdi ki. Sevgisini göstermesi mesela en azından zorluklarını unutturuyor.
Yani kim ne derse desin kulak asmayın. Evet yaramazlıklar, kazalar, peşinden koşmalar, tutturma ağlamaları, gerginlikler olacak ama şu günlerdeki zorluklarla asla asla bir değil. İlk aylar cidden çok zordu. Ama geçiyor ve geçecek
Evet ben de geçecek diye teselli oluyorum
İlk xaöanlar gerçekten çok zor
İnsan Bebek çok istese de kesinlikle alışma evresi oluyor anne de bebeğe alışma süreci yaşıyor
Ben de tepki vereceği günleri iple cekiyorum
22 günlük olduk
Biraz daha iyiyim sanki
 
Tabiki geçecek sen bunu dert etme bebeğinin dünyaya adapte olması için biraz zaman lazım ilk aylar bütün bebekler öyledir gazı olur hep emmek ister hep kucak ister vs
benim oğlumunda ilk aylarda çok sıkıntıları vardı çok zor geçti bizimde üstelik benim yanımda annem bile yoktu tek başıma üstesinden gelmeye çalışırdım psikolojim bozulmuştu bebeğim ağladıkça bende ağlıyordum lohusayken zaten iyice gergin ve hassas oluyor insan.Sen yine şanslısın yanında annen var yemeğini işleri o yapıyor bu büyük kolaylık. Ben çoğu zaman yemek yapamadığım için aç kalırdım:(
Geçecek bugünlerde.... Hangi bebek büyümediki geçmesin?
Zamanla uyku düzeni oldukça herşey normale dönecek. Sağlıkla büyüsün inşallah
 
Tabiki geçecek sen bunu dert etme bebeğinin dünyaya adapte olması için biraz zaman lazım ilk aylar bütün bebekler öyledir gazı olur hep emmek ister hep kucak ister vs
benim oğlumunda ilk aylarda çok sıkıntıları vardı çok zor geçti bizimde üstelik benim yanımda annem bile yoktu tek başıma üstesinden gelmeye çalışırdım psikolojim bozulmuştu bebeğim ağladıkça bende ağlıyordum lohusayken zaten iyice gergin ve hassas oluyor insan.Sen yine şanslısın yanında annen var yemeğini işleri o yapıyor bu büyük kolaylık. Ben çoğu zaman yemek yapamadığım için aç kalırdım:(
Geçecek bugünlerde.... Hangi bebek büyümediki geçmesin?
Zamanla uyku düzeni oldukça herşey normale dönecek. Sağlıkla büyüsün inşallah
Ebet sağlık sorunları var
Bazen bir iki gün gitmek zorunda kalıyor annem
Ben de gündüzleri aç kalıyorum
Eskiden derdim bir bebekle nasıl aç kalır insan
Ne kadar abartılıyor derdim
Büyük konuşmuşum
 
Ebet sağlık sorunları var
Bazen bir iki gün gitmek zorunda kalıyor annem
Ben de gündüzleri aç kalıyorum
Eskiden derdim bir bebekle nasıl aç kalır insan
Ne kadar abartılıyor derdim
Büyük konuşmuşum

Allah yardımcın olsun inşallah en kısa sürede herşey yoluna girer bende yaşadım o yüzden seni iyi anlıyorum 😔 3 aydan sonra yavaş yavaş uyku düzeni oturmaya başlar
Bende bebek büyütmenin bu kadar zor olduğunu bilmezdim...anne olunca anlıyor insan
 
Allah yardımcın olsun inşallah en kısa sürede herşey yoluna girer bende yaşadım o yüzden seni iyi anlıyorum 😔 3 aydan sonra yavaş yavaş uyku düzeni oturmaya başlar
Bende bebek büyütmenin bu kadar zor olduğunu bilmezdim...anne olunca anlıyor insan
Amin teşekkür ederim
Hiç kucağıma almayacağım alışmasın derdim 😂😂
Çocuğu kendime uyduracağım derdim oysa minicik hali ile evde kaç kişiyi kendine uyduruyor :)
Söylenen annelere çok abartıyorlar derdim ahhh ah 😐😐
 
Evli değilim anne de değilim ancak böyle hissetmeniz normal diye biliyorum. Eğer uzun süre geçmesine rağmen bebeğinizi sevmemeye başlarsanız işte zaman yardım almalısınız.
 
Aynı beni anlatmışsın canım şimdi bi tuvaleti öğrenmesi kaldı kendi kendine yiyip içmesi kaldı yoksa ne zor günler geçirdim bazen hala az uyuduğu zaman geçecek bunlar diyorum bir daha hiç çocuk doğurmam diyordum şimdi bi yakınımızın bebeği oldu ayy ne tatlı dedim yeniden bebek mi düşünsek dedim düşün ki bunu ben diyorsam senin elbette geçer bu günlerin bu çocuğa bakamıcam galiba ben diye öyle çok ağladım ki anlatsam bile anlayamazsın yaşadıysan anlarsın biz de sizin gibiydik istediğimiz zaman saat kaç olursa olsun dışarı giderdik gezmeye eve gelir geç saatlere kadar film izlerdik ertesi günü öğlene akşama kadar yatardık o kadar relaks bir hayatımız vardı ki çocuk olunca aman Allahım dedim eve tıkıldım bugünler geçecek mi geçmeyecek diye kendimi inandırdım sürekli ağladım ama kızım 2 yaşında ve artık bana arkadaş olmaya başladı çok seveceksin sadece biraz zaman gerekiyor kıymetini bi bu günlerin istesen de geri gelmeyecek bu günler
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X