Geceye bir şiir bırak...

En çok da gece geç saatlerde özlenenlerden
nefret etmek gerek
aslında…..
Çünkü bu saatlerde özleyen insan
acıyla özler,
üzülerek özler,
ağlayarak özler…..
Sabah erken kalkacaktır,
ama uyutmaz içindeki sızı.
Özler…..
En kötüsü de bu kadar sevgiyi haketmediğini bilir yine özler...

En geçmez denen acılar bile geçer,
Her gecenın bı sabahı vardır

DENGE



(Tel cambazının tel üstündeki durumunu anlatır şiirdir)

Sizin alınız al, inandım.
Morunuz mor, inandım.
Tanrınız büyük, âmenna.
Şiiriniz adamakıllı şiir,
Dumanı da caba.
Ama sizin adınız ne?
Benim dengemi bozmayınız.



Bütün ağaçlarla uyuşmuşum,
Kalabalık ha olmuş, ha olmamış.
Sokaklarda yitirmiş, cebimde bulmuşum.
Ama sokaklar şöyleymiş,
Ağaçlar böyleymiş,
Ama sizin adınız ne?
Benim dengemi bozmayınız.



Aşkım da değişebilir, gerçeklerim de.
Pırıl pırıl dalgalı bir denize karşı
Yangelmişim dizboyu sulara,
Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum,
Hiçbirinizle döğüşemem.
Siz ne derseniz deyiniz
Benim bir gizli bildiğim var,
Sizin alınız al inandım,
Sizin morunuz mor inandım,
Ben tam dünyaya göre,
Ben tam kendime göre,
Ama sizin adınız ne?
Benim dengemi bozmayınız...

ŞİİR PARKI

Sevgilerde
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı

İnsanlar vardır; gelip geçerler hayatlarımızdan... Kimi hiçbir iz bırakmaz ardından,

kimi hafifçe okşar ruhumuzu. Kimi de hüzün bırakır ardından.

İnsanlar vardır; usulca sokulurlar içimize,

Sonsuzcasına orada kalsın isteriz.

Bazıları serap gibidir, yokluğunda hayalleridir

gerçeğimiz...

İnsanlar vardır; su gibi aziz, su gibi duru... Konuştukça su olur akarlar kalbimize,

Kan gibi, Can gibi, Canan gibi...

İnsanlar vardır; Işığı sönmüş yıldızlar gibi çaresizdirler. Açtın mı kollarını, kalbine doldururlar ışığı.

İnsanlar vardır, soğuk duvarlar misali; Gülümsemenin sıcaklığını bilmezler, bilseler de

sevmezler...

İnsanlar vardır, gelip geçerler hayatlarımızdan; Kimi depremlerle gider, kimi fırtınalarla.

Ben kalanlardan yanayım.

Gitmeyenlerin sadakatini ve sabrını severim, Sarılıp bırakmayanların sıcaklığını.

Şems-i Tebrizi