Sizi anlıyorum lakin bakış açınızı değiştirmeniz gerekli. Birçok annenin yaşamak istediği hayatı yaşıyorsunuz aslında. Çocuklarınızla bizzat kendiniz ilgileniyor, siz büyütüyorsunuz onları. Biraz da olumlu yönlerini düşünün hayatınızın. Kadının her zaman ekonomik özgürlüğü olmasını savunurum ama tercihler ve yaşam koşulları nedeni ile çalışamıyorsanız da hayatın sonu gelmiş gibi yok ne bileyim bitmiş, yaşlanmış bir çınar gibi hissetmeniz de yersiz geldi.. Gerçekten sabahın kör karanlığında işe gidip zibilyon tane şeyle mücadele edip akşam eve yorgun argın gelip çocuklarla ilgilenecek mecaliniz kalmıyor diye mi bu mutsuzluk? Eşinizin kazancı iyi değilse, cimri bir adamsa, hem çalışmanızı istemeyip hem de size ekonomik şiddet uyguluyorsa o zaman haklısınız. İşte o zaman da başka bir yol izlemeli, ne olursa olsun çalışacağım diye diretmelisiniz. Biraz pozitif olmaya hayatınızı güzelleştirmeye çalışın. Şu an ben de işsizim zaman nasıl geçiyor anlamıyorum bile. İstediğim saatte kalkmanın istediğim zaman evimi temizlemenin, kahvemi kitabımı alıp keyif yapmanın, internette takılmanın geniş geniş kahvaltı yapmanın tadını çıkarıyorum.. Bu kadar karamsar olmayın. Yaşım 33, 30 yaş nedir ki? Olmadı bunu da doğurup 2 yaşına gelmesini bekler, o zaman girersiniz bir işe. Hiç çözümsüz şeyler değil. Yeter ki algınızı biraz değiştirin.
kimse için hayallerinizde vazgecmeyin..kariyeriniz konusunda kimseyi ama kimseyi dinlemeyin..
