- 25 Nisan 2019
- 244
- 365
- 103
Başınız sağolsun, nurlar içinde uyusun babanız.
Iyiki rüyalarımız var, uyandığımda ki o his bile iyi geliyor bana. Evet ne güzel dediniz, demek ki özlemeye değer şeyler yaşamışız böyle olunca özlemekte güzel öyleyse
Başınız sağolsun, nurlar içinde uyusun babanız.Bende babamı kaybettikten sonra başladı bu özlem duygusu. Hafızamdan silindi zannettiğim şeyleri bile hatırlıyorum rüyamda görüyorum. Eski öğrencilik zamanlarımı dert sandığım şeylere üzüldüğümü bile özlüyorum. Havalardan mı evde durdukça mı oluyor bilemedim :) güzel zamanlardı özlemeye değiyor demekki.
Ay üzüldüm sizide geçmise daldırmışım kendi daldığım yetmiyomuş gibiYalniz değilsiniz, ara ara banada gelir eskilere özlem.. ne kadar rahatmışım sorumluluk yok, benden tek beklenen sey derslerini vermen meslek sahibi olman, ufak flörtler heyecanlar, en yakın arkadaşlarımızla yaptığımız sohbetler, hatta dersleri bile ozluyorum inanin. Özellikle rüyamda gecmisi gördüysem o gün etkisinden çıkamıyorum.
Ha suan mutsuzmuyum, hayır aksine mutluyum keyfim yerinde eşimle severek evlendik ama özgürüm desemde hep bir sorumluluk var evlilikten gelen. Aman daldım yine eskilere keşke okumasaydım konuyu
Ben o günlerde severek dinledigim tüm şarkıları indirdim, serviste en çok sevdiğim şeydi müzik dinlemek. Gözümü kapatıp dinlerken hayallere dalıyorum... ah birde dediğiniz gibi bazen bir koku geliyo burnuma taa yıllar öncesine çocukluk arkadaşımla kendimizce gizli dediğimiz çiçek bahçemiz vardi orda buluyorum kendimi.1 yıl önce üniversiteden mezun oldum. Mezun olduğum günden beri o yıllara özlem duydum. 1 yıl boyunca depresyon modundaydım hatta :) Hâlâ da özlüyorum gerçi arada beni hüzünlendiriyor. Bir şarkı bir koku bir anı beni eski günlere götürüyor. Çok güzeldi çoook.
Aynen babami kaybettikten sonra başladı bende de.O şehri bırakıp çıksamda benle gelenler cok...Zaten o şehir o günden sonra aynı olmadı.Sanki babamin gidişiyle her sey cok geride kaldı hatta ruyaydi sanki diyebilirim.Bende babamı kaybettikten sonra başladı bu özlem duygusu. Hafızamdan silindi zannettiğim şeyleri bile hatırlıyorum rüyamda görüyorum. Eski öğrencilik zamanlarımı dert sandığım şeylere üzüldüğümü bile özlüyorum. Havalardan mı evde durdukça mı oluyor bilemedim :) güzel zamanlardı özlemeye değiyor demekki.
Yok yok uzulmeyinAy üzüldüm sizide geçmise daldırmışım kendi daldığım yetmiyomuş gibi
Benimde babamın dedigi sözler aklıma geldi, derdiki sıcacık evde senden tek istedigimiz dersine çalışman güzel yerlere gelmen başka hiç bisey beklemiyoruz senden. Şimdide ev işleri bekliyor ıste beni :)
Ben de bu aralar sık sık lisede görüyorum rüyalarımda kendimi. Halbuki gün içinde hiç aklıma gelmez. O zamanlar okulda bana kötü davranan insanlar vardı hatta sırf rüyalarımda liseyi gördüm diye birkaç gün o insanları düşünüp durdum, moralim bozuldu yıllar sonra. En iyisi rüyalar üzerinde düşünmemek bence.Çok büyük bir dert olmasa da bu aralar geçmişe çok özlem duyuyorum. Özellikle lise zamanlarıma, kurduğum dostluklar, geçirdiğim eğlenceli vakitler, özgürce gezip tozduğum günler..
Rüyalarımda lisedeyim, dersteyim yada arkadaşlarımla vakit geçiriyorum aynı gerçek gibi ve uyandığımda o hissi yaşıyorum ve garip bi duyguya kapılıyorum.
Artık görüşmedigim ama lise zamanlarımda çok yakın olduğum arkadaşımı gördüm bugün de ve içimde acayip bir özlem var ama araya seneler girdi telefonumdan numarası bile silinmiş.
Evimde mutluyum, eşimle genelde mutluyum ama içimde bir boşluk var, niye bu kadar özlüyorum eskileri ? Var mı benim gibi olan? Sadece liseyide değil tüm eski günlerimi özlüyorum anne ve babam yakın zamanda ayrıldılar ama medenî şekilde boşandılar hâlâ konuşurlar birbirlerine zor zamanlarında destek olurlar ama ben eski ev ortamımızı özlüyorum sürekli rüya görmek istiyorum güzel günlerde olan rüyalar...
Merak ettim ben gibi olan varmı, bu yüzden yazıp içimi rahatlatmak istedim . Okuyan herkese teşekkür ederim.
İnsan inanamıyor inanmak istemiyor artık olmadığına ve onun olduğu zamanlar geçmiş daha bir kıymetleniyor. Zamanla düzelir diye düşünüyorum hayat hiçbir duyguyu sürekli yaşamaya izin vermiyor çünküAynen babami kaybettikten sonra başladı bende de.O şehri bırakıp çıksamda benle gelenler cok...Zaten o şehir o günden sonra aynı olmadı.Sanki babamin gidişiyle her sey cok geride kaldı hatta ruyaydi sanki diyebilirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?