Geçmişe dönmek ister miydiniz?

Başkalarının oraya atandım diye üzüldüğü zamanlarıma dönmek isterdim. Doğduğum şehirden ilk çıkışım kendi başıma 3+1 ev tutuşuma.
Kimseye hesap vermek yoktu, her şey kafam göreydi.
Canımın istediği müzikleri son ses açar. akşamları papatya çayı yapıp kitap okurdum. Televizyonum yoktu. Müthiş bir sessizlik hakimdi.
Şu anda 2 buçuk yaşında oğlum, eşimle yaşadığımız çatışmalar hepsi çok yordu. Geçecek biliyorum. Düzelecek. Ama bir şeyler de bir yandan eksiliyor...
 
Bencede çok değil, normalde etrafa kulaklarımı kapatir kimseyi umursamam ama herkes aynı seyi soylemeye baslayinca bi durup düşundüm, ne zaman menapoza girecegimizi bilemiyoruz belki hic bir problem olmamasina ragmen yıllarca cocuk olmayacak vs vs. Bi süre bu tarz konusan kişilerle iletişimi bir süre kesiyim en iyisi psikolojimi kötü etkilemişler suan onu farkettim
Ben 34 te doğurdum hem de jet hızıyla hamile kaldım:) hormonel degerlerde sıkıntı yoksa 30 dan sonra da kolay ama uykusuzluk yıpratıyor, fiziksel olarak doğum yıpratıyor o yüzden keşke daha erken olsaymış diyorum bazen
 
Ben 34 te doğurdum hem de jet hızıyla hamile kaldım:) hormonel degerlerde sıkıntı yoksa 30 dan sonra da kolay ama uykusuzluk yıpratıyor, fiziksel olarak doğum yıpratıyor o yüzden keşke daha erken olsaymış diyorum bazen
Ne güzel sizin adınıza cok sevindim, ikimiz açısından da çok sukür bilinen bir problem yok. Pandemi öncesinde de kontrollerimi aksatmadan giderdim. Insallah benimde sizin gibi istedigim zaman hemen olur ☺️
 
Balayı zamanına dönmek isterdim...
Hiçbir sorumluluk yok o zaman tek derdimiz nereyi gezsek ne yesek olurdu. Çok güzel zamanlardı evliliğin ilk yılları... kendime bakabildiğim zayıf ve fit olduğum ojesiz gezmediğim film kitap müzik arşivimin olduğu...

Sonra bir kızımız oldu. Canımdan çok seviyorum onu herşeyim gözümün nuru kızım. Hem çok güzel hemde bir çocuk ne kadar zor olabilirse o kadar zor bir çocuk oldu. Doğduğundan itibaren emme uyuma sorunları yaşadık ek gıdaya geçtik sevmedik büyüdükçe düzelir umuduyla geçti günler ama büyüdükçe daha beter olduk. Şuan kızım 26 aylık. Hala yeme içme uyuma sorunları tam gaz devam. O kadar zayıf ki doktoru böyle olmaz dedi bir sürü bölüme gittik hiçbirşey çıkmadı. Ultrasonundan çölyak araştırmasına kadar. Düzgün yemediği içinde bağışıklığı çok düşük. Her atağı diş dönemi facia gibi geçen kızımın iki yaş sendromuda facia gibi geçiyor. Sürekli ağlamak susmamak uyumamak yememek aklınıza gelecek sorunlar işte. Sanki 26 aylık değil 26 günlük gibi geceleri hala 37373839 kere kalkıyoruz artık pes edip uyumazsan uyuma diyorum ama eşim bütün gün işte olduğu için uykusuz oruçlu sersefil geçti ramazanım. İftarda ağlama krizleri sahurda çıt sesine kalkıp ağlama krizleri ne yediğimi bile bilmiyorum. Oturup bizimle yemek istiyor ama ağzına alır almaz tükürüyor herşeyi.

Artık bu durum eşimle ilişkimize çok yansıyor. Ne birbirimize ne kendimize vakit ayıramadıkça sinirli agresif birine dönüştük. Hatta dün kızım banyoda çok bağırınca oda bana bağırmaya başladı bırak yıkama yeter artık diye. Nasıl yıkamayım saçına başına yemek sürdü. Bende iş yapan insana gelip akıl vereceğine gel kendin yap diye cinnet geçirdim artık. Gecede kızım sürekli kalkınca oflamaya puflamaya başladı yani iyice girdik birbirimize. Bayram sonuda ücretsiz iznim bitti işe dönücem şimdiden stres bastı uykusuz sersefil ne yapacağım bilmiyorum annem bakacak geceleri de kalsın diyor ama bir yandan kızıma da kıyamıyorum.

Yaşlanmış hissediyorum bekarlığımı en azından ilk evlendiğimiz zamanı özlüyorum keske kısa bir an gidip dönebilsek ne güzel olurdu diyorum. Elbet kızımda büyüyecek. Bu zamanlar unutulacak ama hayat dolu cıvıl cıvıl ilişkimiz gitti yerine sürekli didişen kavga eden biz geldik. Onuda anlıyorum çok yoruluyor evde bana çok yardımcı oluyor dinlenmek istiyor ama bende artk dayanamıyorum mental olarak çöküşteyim. Bu arada psikolojik destek alıyorum üç aydır üçfarklı ilaç denedik ama gram fayda göremedim hiç birinden. Doktor zaten sorunun ilaçla değil yaşam koşullarının iyileşmesiyle düzelir diyor oda şuan için imkansız.... umarım birileri yargılayıp suçlamadan beni anlar ve bir yol gösterir.
Canim benim ablamin çocuklari da huysuz. Oğlan huysuzdu kizi da abisine benziyor hatta daha beter oldular. Birşeyi kirip dokunce annesi azarlayinca oyun gibi geliyor. Ablam hep çok sakin, çocuk psikolojisi bozulmasin diyerek psikolok yardimiyla, kitaplardan destek alarak buyuttu ama ters tepdi. Annesini gram umursamayan çocuk oldu çikdi. Kreşde biraz toparlandi ama virus yuzunde şu an evdeler ve yime zivanadan çikdi durum. Dadiyla yurutmeyi düşüne bilirsin maddi gucunuz yetiyorsa. Jşinin uzmani olmali. Annen de bakamaz. Çocuğun duzenli bir rejime girmesi şart. Sen de çalişa bilirsin. Çocuk farkli bir rutine alişirsa daha iyi yurute bilir. Şu an çochk için gece gunduz yalvaranlar var içi ben dahil. Ama kimsenin hakki ya da haddi değil sizi kinamak, yargilamak. Insaniz bunaliyoruz. Size de istirahet gerekli. O yuzden kendinizi toparlamaniz için çocuk bakmaya yardim almaniz şart. Yoksa evliliğiniz çok yipranicakdir
 
Balayı zamanına dönmek isterdim...
Hiçbir sorumluluk yok o zaman tek derdimiz nereyi gezsek ne yesek olurdu. Çok güzel zamanlardı evliliğin ilk yılları... kendime bakabildiğim zayıf ve fit olduğum ojesiz gezmediğim film kitap müzik arşivimin olduğu...

Sonra bir kızımız oldu. Canımdan çok seviyorum onu herşeyim gözümün nuru kızım. Hem çok güzel hemde bir çocuk ne kadar zor olabilirse o kadar zor bir çocuk oldu. Doğduğundan itibaren emme uyuma sorunları yaşadık ek gıdaya geçtik sevmedik büyüdükçe düzelir umuduyla geçti günler ama büyüdükçe daha beter olduk. Şuan kızım 26 aylık. Hala yeme içme uyuma sorunları tam gaz devam. O kadar zayıf ki doktoru böyle olmaz dedi bir sürü bölüme gittik hiçbirşey çıkmadı. Ultrasonundan çölyak araştırmasına kadar. Düzgün yemediği içinde bağışıklığı çok düşük. Her atağı diş dönemi facia gibi geçen kızımın iki yaş sendromuda facia gibi geçiyor. Sürekli ağlamak susmamak uyumamak yememek aklınıza gelecek sorunlar işte. Sanki 26 aylık değil 26 günlük gibi geceleri hala 37373839 kere kalkıyoruz artık pes edip uyumazsan uyuma diyorum ama eşim bütün gün işte olduğu için uykusuz oruçlu sersefil geçti ramazanım. İftarda ağlama krizleri sahurda çıt sesine kalkıp ağlama krizleri ne yediğimi bile bilmiyorum. Oturup bizimle yemek istiyor ama ağzına alır almaz tükürüyor herşeyi.

Artık bu durum eşimle ilişkimize çok yansıyor. Ne birbirimize ne kendimize vakit ayıramadıkça sinirli agresif birine dönüştük. Hatta dün kızım banyoda çok bağırınca oda bana bağırmaya başladı bırak yıkama yeter artık diye. Nasıl yıkamayım saçına başına yemek sürdü. Bende iş yapan insana gelip akıl vereceğine gel kendin yap diye cinnet geçirdim artık. Gecede kızım sürekli kalkınca oflamaya puflamaya başladı yani iyice girdik birbirimize. Bayram sonuda ücretsiz iznim bitti işe dönücem şimdiden stres bastı uykusuz sersefil ne yapacağım bilmiyorum annem bakacak geceleri de kalsın diyor ama bir yandan kızıma da kıyamıyorum.

Yaşlanmış hissediyorum bekarlığımı en azından ilk evlendiğimiz zamanı özlüyorum keske kısa bir an gidip dönebilsek ne güzel olurdu diyorum. Elbet kızımda büyüyecek. Bu zamanlar unutulacak ama hayat dolu cıvıl cıvıl ilişkimiz gitti yerine sürekli didişen kavga eden biz geldik. Onuda anlıyorum çok yoruluyor evde bana çok yardımcı oluyor dinlenmek istiyor ama bende artk dayanamıyorum mental olarak çöküşteyim. Bu arada psikolojik destek alıyorum üç aydır üçfarklı ilaç denedik ama gram fayda göremedim hiç birinden. Doktor zaten sorunun ilaçla değil yaşam koşullarının iyileşmesiyle düzelir diyor oda şuan için imkansız.... umarım birileri yargılayıp suçlamadan beni anlar ve bir yol gösterir.
Annenize paslayin
Kiyamiyorum evladına derken yuvanıza kiyiyosunuz .
Gözden cikarmamaniz gereken bir de kendiniz yuvanız kocanız var
Lütfen...bıraktığınız yer anneniz el değil bakıcı değil kıyamıyorum nedir
 
Maddi imkaniniz varsa bir uyku danismanindan destek alin. Uyku egitimi cok onemli. Sukur bizim kiz bu konuda iyi 3 aylikken basladim ben istragramdan uyku danismanlarinin sayfasindan destek alarak. Gunduz uykusunu alamadigi zqman cok zor oluyor surekli mizmiz oluyor.

Birde bazi bebeklerde bile yeme bozuklugu olabiliyormus. Ben cok sasirmistim buna. burdada oyle birsey varsa destek alabilirsiniz.
 
kızınızı oyun terapisine götürmeyi düşünmez misiniz? çocuğunuzda bir sorun olmasına gerek yok bunun için. ben covid salgını başladığından beri yasak olmadığı zamanlar düzenli götürüyorum kızımı. terapist, kızınızın bir sorunu, derdi yok, ama yetişkinler kadar çocuklarda bunaldı buraya gelmek sadece arada bir mola gibi iyi geliyor ona, istemezseniz gelmemesinin bir sakıncası olmaz dedi. sadece iyi gelsin diye başladık ama olumlu çok şey kattı hayatımıza.
 
X