Geçmişteki en büyük acınız nedir? Ve bu durumdan çıkardığınız sonuç nedir?

geçmişteki en buyuk acım aılem.O kadar işlemiş ki içime hala onlara karşıt çocuk ruhum .Beni benimseyememiş olmaları,çocuk ruhumda kalan ve kalacak tek acım bu.yaşıtlarım sokakta ip atlarken ben boyumun kaldıramayacagı işler yapmış olmam ,tek bırgun daha karnımı doyuracak olmamın içime verdıgı mutluluk.bu yuzden cocuklugumu hıc yaşayamamış olmam.

Hayatta çoğu zaman hedeflerim yenilgi ile sonuçlandı ama hep kalkmayı başardım
Mesela üniversite sınavında istediğim bölüme gidemedim ama sonradan telafi ettim
Dgs sınavını kazandım ama gidemedim bunu da telafi ettim
Kpss sınavında istediğim puanı alamadım ama şimdi bunun da telafisi çok yakın :)
Sanki her şey bitmiş gibi yaşadım acılarımı, ama herşey karanlık dediğim anda daha da aydınlandı dünyam
Her şey geçer, çaresi vardır
Ölümden başka...

bisidicem .!.:

ikizlerimi kaybetmiştim 5 aylıkken erken doğumla evlat acısının uzerıne zaten acı yok

ama borç para verıp geri alamamkta bana çok acı bi tecrube oldu

Genişletmek için tıkla...

Sizi en iyi ben anlarım sanırım aynı acıyı bende 1,5 yıl önce yaşadım erken doğumda 5 aylık ikiz bebeklerimi kaybettim
Benim bugüne kadar ki yaşadığım en büyük acı bu olay hastaneden çıkarken minicik cansız bedenlerini kutuya koyup
ellerime verdiklerinde hastane başıma yıkıldı resmen enkaz altında kalmış gibi hissettim hiç bu kadar canım yanmamıştı
çaresiz kalmak gerçekten korkunç bir duygu Allahın takdiri bunda da vardır bir hikmeti ama aylarca bitkisel hayatta gibi yaşadım
evlat acısı en ağır olanmış... kabullenemedim sonra şöyle bir düşündümde şehit anneleri ne yapsın yada gencecik
evlatlarını hastalık yüzünden yada kaza yüzünden kaybedenler o anneler bunu kabullendiyse benimde hayata geri dönmem gerek diye düşünmüştüm Allah kimseye çekemeyeceğimiz dertler üzüntüler yaşatmasın:26: