- 6 Ekim 2014
- 850
- 744
- 123
- Konu Sahibi kita_kitta
-
- #41
Değer veriyor ama anlıyor mu sanmıyorum. Akışına bıraktım hakkimizda hayirlisi neyse o olsun insallah canimanladım canım.eşin arkanda oldukca zaten ailesiyle olan problemler hiç önemli değil ama arkanda değilse sorunlar başlıyor.aileler yüzünden biten evlilikler çok canım.eşinle konuş güzelce sorunları.ailesiyle olan problemleri.çözüm yoluna gitmek isterse zaten oda evliliğini tehlikeye atmaz.tek bildiğim karşındaki seni anlamıyorsa değer vermiyorsa çabalama. değmez.ablamda 1 sene çabalada.sonuç ayrılık oldu.
lütfen bol bol inşirah oku ve ne olur bir psikologtan yardım almaya çalışSana neyin iyi geldiğini keşfetmeye çalış. Ruhunun ne kadar yorgun olduğunu eşinle konuşmaya çalış ve ondan da yardım iste ailesi konusunda sana destek olsun. Siz bir ailesiniz zaten ve siz ailesiyle değil onunla evlisiniz. Bu ayrımı yapmayı öğrense şu erkekler artık.
bir psikoloğa danış diyecektim ama zaten herkes bunu önermiş. Allah'a havale et yarına kalır ama yanına kalmaz. biraz dine yönelirsen rahatlayabilirsin allah yardımcın olsun inşallah çok mutlu olursun her şeyin başı sabırBu konuda baska bir arkadas konu açmış orayada yazdim ama kendim açmak istedim çünkü anlatmak istedim paylaşmak istedim.
Bardağı sehpanın köşesine koyduğum için dayak yedim, otur a odasindan mutfaga giderken babamin kültablasini da goturup dokmeyi onlar soylemeden akil edemedigim icin dayak yedim, gece uykumdan dayakla uyandirildim sebebini hala bilmem, babamin isyerinde kotu gecirdigi hergun ben dayak yedim, haftanin en az üç günü dayak yedim, dayak yerken ağladığım için de dayak yedim. Hakaret dersen oooo adim gerizekali hayvandi. 9,10 yaslarinda her gece duamdi "Allah im nolur babam ölsün" konusurken babaciğim yerine baba bile diyemezdim. Babama göre ben tembelin tekiydim çünkü bir an bile oturmamam annemden daha çok ev işi yapmam lazimdi. Bir gün aksam annem mutfakta yemek hazirliyor bende odada tv izliyorum, babam eve geldi. Tembel ne oturuyosun kalk annene yardim et diye dayak atti (ki annemin öyle bir yardim talebi de olmadi olsa zaten oturmam ki) kalktim aglaya aglaya ayran yaptim mutfakta. Onuda biraz fazla yapmisim birde onun icin dayak yedim ve o bir litee ayranida icirdi bana. O yaslarda bir kiz cocugunun yapmasi gereken ev islerinin fazlasini yapardim ama yine de adim tembeldi. O yüzden belki de simdi ev isinden nefret ederim. Benim gorevlerimden biride her aksam salata yapmakti rakisinin yanina meze ve sanirim yine o yuzden 25 yasina kadar salatadan nefret ettim.
Ahh kizlar sanirim bütün alınganlığim, özgüvensizliğim vs hepsi çocukluğuma dayaniyor. Geçmiyor, bitmiyor izleri. Böyle anlatip rahatlamak istedim. İyi ki varmiş burası..
Amin inşallah çok teşekkür ederimbir psikoloğa danış diyecektim ama zaten herkes bunu önermiş. Allah'a havale et yarına kalır ama yanına kalmaz. biraz dine yönelirsen rahatlayabilirsin allah yardımcın olsun inşallah çok mutlu olursun her şeyin başı sabır
Umarim bundan sonraki hayatinda hep mutlu olur ve yasadigin tum kotu anilari unutursun .
Harikasın...esekten düsenin halini.... hesabı oldu biraz:) ben babamdan çook memnundum ama çok zor bi çockluktu şiddet de gördüm aile içi mtlulğum babamın geldiği zamanlardı... zaten 5yasında buldum 15yasında kaybettm... baba olmayınca horlanıyor insan... ama güçlü oldum hep gözyasımı göstermedim kimseye... okulla uğrastım okumakla.. arkanda kimsen yoksa yapamıyorsun bişeyleri basaramıosun.. kickboxla ilgilendim mesela hıncımı hayattan orada alırdım.. sonra evlndm yine zorlklar iste...Gerçekten beni en mutlu eden şey kitaplardir. İçine kapanik ve mutsuz geçen çocuklugum da tek teselliyi kitaplarda buldum. Şu an yaklasik 500 kitaplik bir kucuk kutuphanem var.
Hala da saygida kusur etmem. Babami sevmiyorum içten davranmiyorum ama saygisizlik da etmedim
O yaşlarda akil edemedim. Bir de soyle bir sey var annem de bize hep baba dayaginin normal bisey oldugunu empoze etmeye calisti, bu iyi mi kotu mu bilemiyorum. İnanirmisin ünv 2. Sinifta ögrendim ben tüm babalarin çocuklarini dovmedigini. O yasa kadar saniyorum ki butun babalar boyle az ya da cok doverBenim bu ulkede en sinirlendigim konu ...cocuga dayak ve sözlü siddet..keşke polise bildirseydin babanin akli basına gelseydi.ne bu ya ufacik savunmasız bir cocuga vuruyorsun ne hakla.kendisi hayvan..allah cezasini versin cocugunu doven ebeveyinlerin...avrupada olsa seni o ailenin yanindan alirlardi..ne merhametsiz ya bu insanlar....
Evlendigimizde yasadigimiz zorluklar da bence cocukken yasadiklarimizdan kaynaklaniyor. Aslinda bu tür yasantilar geciren herkesin ciddi yardim almasi gerek çünkü ne kadar güçlü dursak da bir yerden patlak veriyorHarikasın...esekten düsenin halini.... hesabı oldu biraz:) ben babamdan çook memnundum ama çok zor bi çockluktu şiddet de gördüm aile içi mtlulğum babamın geldiği zamanlardı... zaten 5yasında buldum 15yasında kaybettm... baba olmayınca horlanıyor insan... ama güçlü oldum hep gözyasımı göstermedim kimseye... okulla uğrastım okumakla.. arkanda kimsen yoksa yapamıyorsun bişeyleri basaramıosun.. kickboxla ilgilendim mesela hıncımı hayattan orada alırdım.. sonra evlndm yine zorlklar iste...
Ahh o daha da kötü bir yabancidan bu muameleyi görmek. Allah yardimcimiz olsun. Bu yastan sonra degisirmiyiz bilmiyorum ama şu alinganlik huyumdan nefret ediyorumboşver sen.. saygısızlık etme dediğin gibi
ah yaramı deştin canım sen gene babandan duymuşsun bu lafları
anne baba yanında büyümedim ben
evinde kaldığım yakınımın oğlu da bana hep "salak, saf, öküz v.s."
adım hep bunlardı.. bu yaşıma geldim şimdi bende düşünüyorum
bende bundan özgüvensiz, pasifim
O yaşlarda akil edemedim. Bir de soyle bir sey var annem de bize hep baba dayaginin normal bisey oldugunu empoze etmeye calisti, bu iyi mi kotu mu bilemiyorum. İnanirmisin ünv 2. Sinifta ögrendim ben tüm babalarin çocuklarini dovmedigini. O yasa kadar saniyorum ki butun babalar boyle az ya da cok dover[/QUOTE
Inanirim.annelerde pasif kalıyor.bu aciz insanlar güç gosterisi yapiyor cocuklarinin üstünde....
Bazen müdehale ediyordu o müdehalelerinin genelinde de yine dayak yiyordum arada bir iki tekmede annem yiyordu sen ne karisiyorsun diye. Genelde karismiyordu. Bir de bize hep bunun normal bisey oldugunu empoze etti. Ben ünv. 2. Sinifta ilk defa ögrendim her babanin cocugunu dovmedigini. Öyle bir konu konusuluyordu ben hicbir sey bahsetmedim benimle ilgili degildi konu.neyse iste bir arkadas dediki babam bana bir tokat bile atmadi, digeri ordan dediki benim babamda asla yapmaz yapsa silerim onu filan. Ben şok oldum o gün yurtta saatlerce agladimbenim aklıma bir soru takıldı sizin çocukken yaşadığınız duruma gerçekten çok üzüldüm fakat babanı bunca eziyet ederken anneniz ne yapıyordu.
Bazen müdehale ediyordu o müdehalelerinin genelinde de yine dayak yiyordum arada bir iki tekmede annem yiyordu sen ne karisiyorsun diye. Genelde karismiyordu. Bir de bize hep bunun normal bisey oldugunu empoze etti. Ben ünv. 2. Sinifta ilk defa ögrendim her babanin cocugunu dovmedigini. Öyle bir konu konusuluyordu ben hicbir sey bahsetmedim benimle ilgili degildi konu.neyse iste bir arkadas dediki babam bana bir tokat bile atmadi, digeri ordan dediki benim babamda asla yapmaz yapsa silerim onu filan. Ben şok oldum o gün yurtta saatlerce agladim
Evet yasiyor ve disardan normal siradan bir aile gibiyiz. Kaliciizler birakti demek bile hafif kaliyor aslinda karakteriniz kisiliginiz saglam temellere oturmamis oluyor. Bilemiyorum ama tükendim tıkandım artikbaba demek dayak demek değil çok bilinen bir laf vardır baba dediğin dag gibidir denir.benim babam da asla vurmadı asla sert çıkışlar yapmadı.gerçekten üzüldüm durumuna babanız yaşıyor mu? ve gerçekten bu tarz ortam da büyüyn kişilerin ilerde eş seçimleri sıkıntılı oluyor sanırım yada erkeklere güvensiz olmaya itiyor yani herkes döver söver gibi kalıcı izler bırakıyor haklısınız
Aynen sana katiliyorum arkadasim. Kendi cocugundu diye hayatini karartamazsin ki. Gunah yaBenim bu ulkede en sinirlendigim konu ...cocuga dayak ve sözlü siddet..keşke polise bildirseydin babanin akli basına gelseydi.ne bu ya ufacik savunmasız bir cocuga vuruyorsun ne hakla.kendisi hayvan..allah cezasini versin cocugunu doven ebeveyinlerin...avrupada olsa seni o ailenin yanindan alirlardi..ne merhametsiz ya bu insanlar....
Bu konuda baska bir arkadas konu açmış orayada yazdim ama kendim açmak istedim çünkü anlatmak istedim paylaşmak istedim.
Bardağı sehpanın köşesine koyduğum için dayak yedim, otur a odasindan mutfaga giderken babamin kültablasini da goturup dokmeyi onlar soylemeden akil edemedigim icin dayak yedim, gece uykumdan dayakla uyandirildim sebebini hala bilmem, babamin isyerinde kotu gecirdigi hergun ben dayak yedim, haftanin en az üç günü dayak yedim, dayak yerken ağladığım için de dayak yedim. Hakaret dersen oooo adim gerizekali hayvandi. 9,10 yaslarinda her gece duamdi "Allah im nolur babam ölsün" konusurken babaciğim yerine baba bile diyemezdim. Babama göre ben tembelin tekiydim çünkü bir an bile oturmamam annemden daha çok ev işi yapmam lazimdi. Bir gün aksam annem mutfakta yemek hazirliyor bende odada tv izliyorum, babam eve geldi. Tembel ne oturuyosun kalk annene yardim et diye dayak atti (ki annemin öyle bir yardim talebi de olmadi olsa zaten oturmam ki) kalktim aglaya aglaya ayran yaptim mutfakta. Onuda biraz fazla yapmisim birde onun icin dayak yedim ve o bir litee ayranida icirdi bana. O yaslarda bir kiz cocugunun yapmasi gereken ev islerinin fazlasini yapardim ama yine de adim tembeldi. O yüzden belki de simdi ev isinden nefret ederim. Benim gorevlerimden biride her aksam salata yapmakti rakisinin yanina meze ve sanirim yine o yuzden 25 yasina kadar salatadan nefret ettim.
Ahh kizlar sanirim bütün alınganlığim, özgüvensizliğim vs hepsi çocukluğuma dayaniyor. Geçmiyor, bitmiyor izleri. Böyle anlatip rahatlamak istedim. İyi ki varmiş burası..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?