- 7 Ekim 2008
- 5.534
- 117
- 163
- 38
- Konu Sahibi bebekecem17
-
- #19.561
Şükür gelebildim sonunda nevinim
Misafirler Manisa'dandı, bizden sonra direk babannemlerin bahçesine geçtik çay içmeye, geç döndük
Evet bunlar küçük görünsede önüne geçilmezse kolayca büyüyebilecek şeyler malesef
Biliyorum rahat davranamamam bana zarar veriyor ama yapamıyorum, kayınvalideme durumların yansıyacağını düşünüyorum malesef
Görümcemle ne kadar anlaşıyor olsakta (ite-kaka), O eşimin kardeşi sonuçta objektif bakamaz hiçbirşeye, tam anlamıyla arkadaşım gözüyle bakamaz olanlara
Asıl sıkıntıyı ben lohusalık döneminde çektim aslında, psikolojim çok bozuldu ve bunu bile bile, evde yaşanılan en ufak bir olumsuzlukta yanımda olmadı, 2 gün yüzüme bakmadı
Şimdi şimdi duruldum, o zamanın patlamasını yaşıyorum belkide, çok zor günlerdi yaa, Allah bir daha o buhranlara sokmasın
Çok büyük hayal kırıklıkları..
Evet eşimle konuşmayı deniyorum ama bu ara aramızda bi iletişimsizlik var sanırım, bi tuhafız
Birbirimizden uzak kaldıkça soğuyoruz anladığım kadarıyla
Dediğin gibi tabiki ben adım atsam mutlaka karşılık verir, ne uyku tanır ne bişey, öyle bir çekingem yok çok şükür, ama o neden böyle oldu, böyle değildi işte, eskisi gibi her fırsatta sarılmanın, güzel sözlerle bakışmanın, sarılmadan uyayamamanın eksikliği yok, o böyle de çok mutlu, sinir olduğum konu bu..
Yoksa ben adım attıktan sonra karşılık gelir.
Ama dediğin gibi ondan beklemeklede günler geçmiyor...
Neden böyle oldukii anlamıyorum yaa
Annelere yaptığın uyarıda haklısın, çocuklara adanmaktan, kendi hayatlarımız yarım kalıyor
Ama bizde de durum tam tersi, eşim kendini oğlumuza adamış durumda, öyle çok değiştiki herşey...
Herşey tepetaklak, denge kuramıyor, bugün bana diyorki eskiden sen bana böyle böyle yapardın neden artık yapmıyorsun, dedim vakit ayırmıyorsunki ikimiz için.. Artık bizim vaktimiz oğlumuzun dedi.. bilmiyorumkismile
Dedim olur mu öyle şey, vakit yoksa bulucaz, mesailere gitme artık.. Ben çok mu zevk alıyorum ama gitmem lazım ffalan filan.. işte sonuç hep neticeye varmadan konu kapanıyor
Yanlış anlama ama ben erkek olsam, kendimden çok daha genç, güzel, bana güzel bir evlat vermiş eşimin peşinde pervane olurdum, onu kaybetme korkusu taşırdım.
Yani özetle : Artık ne bir gül, ne başbaşa birşeyler yapma isteği, ne bir süpriz (abartılı olmasa da olur), ne bir hediye, ne de değişik güzel sözler var, eskisi gibi değiliz artık... senağlama
Misafirler Manisa'dandı, bizden sonra direk babannemlerin bahçesine geçtik çay içmeye, geç döndük
Evet bunlar küçük görünsede önüne geçilmezse kolayca büyüyebilecek şeyler malesef
Biliyorum rahat davranamamam bana zarar veriyor ama yapamıyorum, kayınvalideme durumların yansıyacağını düşünüyorum malesef
Görümcemle ne kadar anlaşıyor olsakta (ite-kaka), O eşimin kardeşi sonuçta objektif bakamaz hiçbirşeye, tam anlamıyla arkadaşım gözüyle bakamaz olanlara
Asıl sıkıntıyı ben lohusalık döneminde çektim aslında, psikolojim çok bozuldu ve bunu bile bile, evde yaşanılan en ufak bir olumsuzlukta yanımda olmadı, 2 gün yüzüme bakmadı
Şimdi şimdi duruldum, o zamanın patlamasını yaşıyorum belkide, çok zor günlerdi yaa, Allah bir daha o buhranlara sokmasın
Çok büyük hayal kırıklıkları..
Evet eşimle konuşmayı deniyorum ama bu ara aramızda bi iletişimsizlik var sanırım, bi tuhafız
Birbirimizden uzak kaldıkça soğuyoruz anladığım kadarıyla
Dediğin gibi tabiki ben adım atsam mutlaka karşılık verir, ne uyku tanır ne bişey, öyle bir çekingem yok çok şükür, ama o neden böyle oldu, böyle değildi işte, eskisi gibi her fırsatta sarılmanın, güzel sözlerle bakışmanın, sarılmadan uyayamamanın eksikliği yok, o böyle de çok mutlu, sinir olduğum konu bu..
Yoksa ben adım attıktan sonra karşılık gelir.
Ama dediğin gibi ondan beklemeklede günler geçmiyor...
Neden böyle oldukii anlamıyorum yaa
Annelere yaptığın uyarıda haklısın, çocuklara adanmaktan, kendi hayatlarımız yarım kalıyor
Ama bizde de durum tam tersi, eşim kendini oğlumuza adamış durumda, öyle çok değiştiki herşey...
Herşey tepetaklak, denge kuramıyor, bugün bana diyorki eskiden sen bana böyle böyle yapardın neden artık yapmıyorsun, dedim vakit ayırmıyorsunki ikimiz için.. Artık bizim vaktimiz oğlumuzun dedi.. bilmiyorumkismile
Dedim olur mu öyle şey, vakit yoksa bulucaz, mesailere gitme artık.. Ben çok mu zevk alıyorum ama gitmem lazım ffalan filan.. işte sonuç hep neticeye varmadan konu kapanıyor
Yanlış anlama ama ben erkek olsam, kendimden çok daha genç, güzel, bana güzel bir evlat vermiş eşimin peşinde pervane olurdum, onu kaybetme korkusu taşırdım.
Yani özetle : Artık ne bir gül, ne başbaşa birşeyler yapma isteği, ne bir süpriz (abartılı olmasa da olur), ne bir hediye, ne de değişik güzel sözler var, eskisi gibi değiliz artık... senağlama