Gelinimiz hasta anneme çocuğunu baktırmak istiyor

bakın sizi anlıyorum
üzgünsüzün
tabiki kanser hastalığı ha deyince geççen bi hastalık değil
ama hayattan tamamen soyutlanması neden
iş arkadaşımın annesi de kanser atlattı dediler diğer organlarına sıçrama durumu varmış
o halde torunum benim hayat ışıgım onunla yenecegim deyim bakıyo torununa
kemoterapi aldıgında bakamıyor sadece
demem o ki gavura küsüp oruç bozmaya benzer bu olay
arada kardeşiniz var küçücük bi torun var
tabii hangi aşamada bilemem hastalık
tekrar geçmiş olsun bu arada

Hastalık 3,5 tan 4. Evre diyim size. Bunu yazarken bile kahroluyorum ben.
Hayattan soyutlamıyoruz. Yemek yapıyor iyi kötü ben olmayınca, biraz dolaşmaya çalışıyor, her yere taksiyle götürüyorum yorulmaması için. zaten psikolojisi çok bozuk evde durmak istemiyor hiç. Deniz kenarında bir çay içecek, dostlarla görüşecek, tatil yapacak, hayat bu onun için bundan sonra.

Annem bakmazsa o çocuk ortada kalmayacak zaten. Alternatif çok ta en kolayı annemin ilgilenmesi gelin için. Herkesin çocuğuna bakacak büyükleri yok . Millet ne yapıyor?

Sizin tanıdığınız torun bakacak gücü bulmuş kendisinde, annem bulamıyor bakmak istemiyor, suç mu? Sadece sevmek istiyor. 60 sene hep başkaları için yaşamış zaten, bırakalım da biraz kendi için yaşasın. Babam da yaşlı hastalıkları var zaten, ikide bir fenalaşıyor. Annem bu haliyle bi de onu kollamaya çalışıyor evde. Bende kaldılar bir süre. Ya da ben gidip kalıyorum. Herkes kendi evini istiyor tabi, en sonunda gittiler. Onlara bir yardımcı lazım yani, bebek bakmak bir kenara.

Bizim torunun bakımından çok daha önemli dertlerimiz var anlayacağınız. Onu da annesi düşünsün bir zahmet.
 
Hastalık 3,5 tan 4. Evre diyim size. Bunu yazarken bile kahroluyorum ben.
Hayattan soyutlamıyoruz. Yemek yapıyor iyi kötü ben olmayınca, biraz dolaşmaya çalışıyor, her yere taksiyle götürüyorum yorulmaması için. zaten psikolojisi çok bozuk evde durmak istemiyor hiç. Deniz kenarında bir çay içecek, dostlarla görüşecek, tatil yapacak, hayat bu onun için bundan sonra.

Annem bakmazsa o çocuk ortada kalmayacak zaten. Alternatif çok ta en kolayı annemin ilgilenmesi gelin için. Herkesin çocuğuna bakacak büyükleri yok . Millet ne yapıyor?

Sizin tanıdığınız torun bakacak gücü bulmuş kendisinde, annem bulamıyor bakmak istemiyor, suç mu? Sadece sevmek istiyor. 60 sene hep başkaları için yaşamış zaten, bırakalım da biraz kendi için yaşasın. Babam da yaşlı hastalıkları var zaten, ikide bir fenalaşıyor. Annem bu haliyle bi de onu kollamaya çalışıyor evde. Bende kaldılar bir süre. Ya da ben gidip kalıyorum. Herkes kendi evini istiyor tabi, en sonunda gittiler. Onlara bir yardımcı lazım yani, bebek bakmak bir kenara.

Bizim torunun bakımından çok daha önemli dertlerimiz var anlayacağınız. Onu da annesi düşünsün bir zahmet.
Allah kimseye vermesin böyle derdi.
Yaşamayan bilemez.
Annemi kaybettim ben.Yazmak istememiştim ama anlıyorum seni.
Açıkcası bu hastalıkta iyi bakım ve moral en önemlisi.
Annen şu aşamada torun bakacak durumda değil.Çocuk bakmak başlı başına meşakkatli iş.
Bu stresi o kadına yüklemek vicdansızlık olur.
Bu tür hastaların birgünü birgününü tutmaz.
YAkınen yaşayan olarak biliyorum.
Torununa bakabilecek durumda güçte olsaydı zaten kimseler bırakmazdı kadıncağız.
Hayattan soyutlanmasın diyen arkadaşa katılmıyorumihastalık elverdiğince karışabiliyorlar hayata ne yazık ki bu evredeki hastalar.
Bu işler ciddi işler,bu ciddi bir hastalık ne yazık ki.
Arkadaşım sen de kardeşini uyarmaya bak öncelikle.
mesela ondan iste bazı yükümlükleri,annemin çorbası yok ,erzağı bitmiş v.s al de yap de.
Yapamayacağını bilsen de içinde bulunulan durumu,anne babasının yardıma muhtaç halde olduğunu idrak etsin biraz.
Hastane işlerinde filan uzak duruyorsa dahil et,ilaçlarını aldır filan.
Bunları yap ki kapris yapıllacak bir anası olmadığını aksine anneciğinin ciddi bir hastalıkla mücadele ettiğini anlar ve
eşine de bir dur belki.en azında hasta insanın evindeki hazır yemeği alıp gitmezler.
 
Allah sizer vermemiş sanırım umarım da vermez kanserin nasıl bir şey olduğunu biliyor musunuz?
Ben en yakınımı bu hastalıktan kaybettim, insanı gün gün eritiyor, sapasağlam insanı ipe çeviren bir hastalık.
Eğer kanser atlatılırsa bile bunun bir sürü riski var en önemlisi de hastalığın tekrarlama ihtimali, en ufak bir streste, yorulmada hastalık tekrar edebilir.
Bağışıklık sistemi çökmüş olduğu için en ufak mikrop ölümcül sonuclara yol açabilir.
Kanseri yendi demek tedavinin bittiği anlamına gelmez, eminim ki konu sahibinin annesnin kullanmak zorunda olduug ilaclar, takip etmesi gereken bir dizi prosedür vardır.
Torununa bir kaç saat tahammül etse demeden önce 2 kere düşünülmesi gerekir.
Benim annem çok şükür sağlıklı olmasına ragmen ablamın bebeğine bakarken cok yoruldu, bir bebeğin sorumluluğunu almak cesaret ister.
İnsanlar çocuk yaparken ileride kimin bakacağına edeceğine iyi düşünüp karar verip, öyle kalkışmalı bu işe.
Kimseye emrivaki ile çocuk baktırılmaz.
Ayrıca işaretlediğim kısımdaki cümlenize hiç mi hiç katılmıyorum. Yeter ki insanlar birbirine saygılı olsun kayınvalidenin de yardımına koşulur anneninde, kimsenin mecburiyetten bir şey yapmasına gerek kalmaz. Eğer sizin hayatınızda böyleyse orasını bilemeyeceğim bunu genelleyemezsiniz. Annem anneanneme de gerektiğinde yardım eder babaanneme de , ikisine koşar. İkisini de birbirinden ayırt etmez. Ki olması gereken de budur zaten, böyle genellemeniz cok yanlış.

Bu hastalığı sadece yaşayan değil herkes biliyor artık bence çünkü o kadar çok var ki. Herkes yakınından duyabiliyor yine biri yakalandı diye. Dolayısıyla empati yapmak gerek en azından. Siz yaşamışsınız beni çok iyi anladınız teşekkürler.

Gelinlerin mecburiyetten kayınvalideye bakması da ayrı bir vicdan meselesi. Hanımefendi gibi herkesi aynı kefeye koymamak lazım haklısınız.
 
Allah kimseye vermesin böyle derdi.
Yaşamayan bilemez.
Annemi kaybettim ben.Yazmak istememiştim ama anlıyorum seni.
Açıkcası bu hastalıkta iyi bakım ve moral en önemlisi.
Annen şu aşamada torun bakacak durumda değil.Çocuk bakmak başlı başına meşakkatli iş.
Bu stresi o kadına yüklemek vicdansızlık olur.
Bu tür hastaların birgünü birgününü tutmaz.
YAkınen yaşayan olarak biliyorum.
Torununa bakabilecek durumda güçte olsaydı zaten kimseler bırakmazdı kadıncağız.
Hayattan soyutlanmasın diyen arkadaşa katılmıyorumihastalık elverdiğince karışabiliyorlar hayata ne yazık ki bu evredeki hastalar.
Bu işler ciddi işler,bu ciddi bir hastalık ne yazık ki.
Arkadaşım sen de kardeşini uyarmaya bak öncelikle.
mesela ondan iste bazı yükümlükleri,annemin çorbası yok ,erzağı bitmiş v.s al de yap de.
Yapamayacağını bilsen de içinde bulunulan durumu,anne babasının yardıma muhtaç halde olduğunu idrak etsin biraz.
Hastane işlerinde filan uzak duruyorsa dahil et,ilaçlarını aldır filan.
Bunları yap ki kapris yapıllacak bir anası olmadığını aksine anneciğinin ciddi bir hastalıkla mücadele ettiğini anlar ve
eşine de bir dur belki.en azında hasta insanın evindeki hazır yemeği alıp gitmezler.

Allah sabır versin , ne diyeceğimi bilemiyorum...
Millete kolay gelir hep başkasının acısı sorunu.
Kardeşim çok iyidir aslında, birşeyler de yapmaya çalışıyor tabi karısı fırsat verirse. Çok değişti evlenince.

Kemoterapi döneminde hep ben yanında kaldım, işten ayrıldım anneme bakmak için. Annem oğlu da ilgilensin istediği için bir haftalık kemo zamanı sadece bir gün pazarları gel annemin yanında sen kal dedim. Yemek yapıp bıraktım ve annemin toparlandığı zamanlar bunlar, kemonun ilk günleri hiç bırakmadım. Sadece sofra kurup toplayacak yani kardeşim o kadar.

Bende evime döndüm bir günlüğüne, eşim var, sorumluluklarımı aksatmamaya çalıştım. O bir günü bile doğru düzgün annemde geçiremedi kardeşim karısı yüzünden. Evleri yakın, karısı sürekli çağırdı, marketten şunu al eve getir, eczaneye git, bir gidiyor saatlerce yok ortada. Annem evde yalnız. Bebeği olan herkes bu kadar bağımlı mı anlamadım ben. Bir gün idare edemedi kocası olmadan. Ben günlerce haftalarca bıraktım kocamı evde yalnız. Benim sorumluluklarım yokmuydu??
Boğazlayasım geldi gelini bu zamanlarda. Başkası olsa onla konuşmazdı şu an. Bir kardeşim var kaybetmek istemediğim için katlanıyorum.
 
annen hasta olmasa bile torun bakmak zorunda değil, insanlar hem kendi çocuklarına baksın büyütsün tam rahat etcez derken bi de torun büyütsün, çocuk bakmak kolay mı, eminim annesi bile haftasonları bayağı bi zorlanıyordur, kreşe gitmesi demek tüm kışı öksürük ve sümükle geçirmesi demek zaten, hasta çocuğa bakmak daha da zor ve sorumluluk ister ilacı osu busu beslenmesi
ama kimi anneanneler babaanneler kendi gönüllü olur onlardan istenmeden o başka
 
annen hasta olmasa bile torun bakmak zorunda değil, insanlar hem kendi çocuklarına baksın büyütsün tam rahat etcez derken bi de torun büyütsün, çocuk bakmak kolay mı, eminim annesi bile haftasonları bayağı bi zorlanıyordur, kreşe gitmesi demek tüm kışı öksürük ve sümükle geçirmesi demek zaten, hasta çocuğa bakmak daha da zor ve sorumluluk ister ilacı osu busu beslenmesi
ama kimi anneanneler babaanneler kendi gönüllü olur onlardan istenmeden o başka

Kesinlikle katılıyorum. Kimisi kendi ister, sağlığı el verir, doğur ben bakarım der kendine meşgale arar. Herkes istemek zorunda değil gelinlerin bazıları bunu anlamıyor. Torunu için fedakarlık yapmak zorunda diyor. Ne münasebet. Anasını babasını büyüttüğü yetmemiş ömür geçmiş bi de toruna bakmak zorunda mı?

Geçenlerde bir tanıdık kızıyor kayınvalidesine çalışmak istiyorum kv çocuğuma bakmıyor diye. Kadın yıllarca çalışmış ve 3 çocuk büyütmüş yardımsız. Tam emekli olmuş hayatını yaşayacak 60 ından sonra o da! Al sana çocukla eve kapan diyor gelin hanım. Bakmayınca da kötü oluyorsun. Nasıl zihniyet bu anlamadım. O iş sadece çocukla da kalmaz zaten. Akşam gelirler yer içer, yıkannıp paklanmış çocuğu alır giderler. Haftasonu gezerler, malum gelin çalışıyor gezmeye de ihtiyacı var!! Anne bir ihtiyacın var mı seni de gezdirelim alışverişini yapalım demez kimse! Haftasonunu niye ona harcasın!

İstisnalar vardır mutlaka üzerine alınmasınlar ama genelde böyle yani millet bencil olmuş hep bana hep bana diyor!
 
annenizin istirata ihtiyacı var....bende geçirenlerdenim...yıllar geçmesine rahmen halen ağır kaldıramıyorum...çocuk bakmak böyle hastalık geçiriş birine..ızdırap diyebilirim...kadın ömrünü çocuk bakmakla mı geçirsin..kesinlikle izin vermeyin...varsın araları kötü olsun..susarsanız anneniz kötü olur...kıymayın annenize...
 
Kesinlikle katılıyorum. Kimisi kendi ister, sağlığı el verir, doğur ben bakarım der kendine meşgale arar. Herkes istemek zorunda değil gelinlerin bazıları bunu anlamıyor. Torunu için fedakarlık yapmak zorunda diyor. Ne münasebet. Anasını babasını büyüttüğü yetmemiş ömür geçmiş bi de toruna bakmak zorunda mı?

Geçenlerde bir tanıdık kızıyor kayınvalidesine çalışmak istiyorum kv çocuğuma bakmıyor diye. Kadın yıllarca çalışmış ve 3 çocuk büyütmüş yardımsız. Tam emekli olmuş hayatını yaşayacak 60 ından sonra o da! Al sana çocukla eve kapan diyor gelin hanım. Bakmayınca da kötü oluyorsun. Nasıl zihniyet bu anlamadım. O iş sadece çocukla da kalmaz zaten. Akşam gelirler yer içer, yıkannıp paklanmış çocuğu alır giderler. Haftasonu gezerler, malum gelin çalışıyor gezmeye de ihtiyacı var!! Anne bir ihtiyacın var mı seni de gezdirelim alışverişini yapalım demez kimse! Haftasonunu niye ona harcasın!

İstisnalar vardır mutlaka üzerine alınmasınlar ama genelde böyle yani millet bencil olmuş hep bana hep bana diyor!


ne demek torunu için fedakarlık yapmak zorunda, kendi çocukları için yaptığı fedakarlıklar yetmemiş mi, yapmak zorunda falan değil, kimse kimseye güvenip çocuk yapmasın, kendisi bakabilecekse hesabını kitabını yapsın ona göre doğursun
 
:(hasta kanser insanların ne çektiğini gördüm malesef onların en ufak bir şeye üzülmemesi çok yorulmamaları gerekiyor ki değil hasta olmayan bizler gripken neler çekiyoruz nefes alamıyoruz canımız evde bir şeyi alıp bir yere koymak istemiyoruz değil kanserli insanın çocuğu kreşten alması iki saat evde onunla olması gelenlere yemek yapması
geline göre nasıl olsa atlattı bir şeyciği kalmadı ne var baksın
en ufak mikrobun neler yapabildiğini stresin hastalığı tedaviyi nasıl etkilediğini bilmezler hem zaten yanında hastanede durmamış ki kadının neler çektiğini bilsin
bana gündüz iki saat bebek emanet ettiklerinde stres oldum çok ağlar mı hoplayıp zıplarken bir tarafına bir şey olur mu diye
hop hop gezen 45 yaşlarında emekli hiç bir hastalığı bulunmayan ananneler babanneler görüyorum çocuğa bakmak istemeyen benim arkadaşım üç senedir evli olmasına rağmen bebek istemelerine rağmen yapamıyor kim bakacak diye en başta çocuğun anne babası düşünmeli çocuğa kim bakacak diye
konu sahibi kesinlikle izin vermeyin kestirip atın konuyu
 
Allah sabır versin , ne diyeceğimi bilemiyorum...
Millete kolay gelir hep başkasının acısı sorunu.
Kardeşim çok iyidir aslında, birşeyler de yapmaya çalışıyor tabi karısı fırsat verirse. Çok değişti evlenince.

Kemoterapi döneminde hep ben yanında kaldım, işten ayrıldım anneme bakmak için. Annem oğlu da ilgilensin istediği için bir haftalık kemo zamanı sadece bir gün pazarları gel annemin yanında sen kal dedim. Yemek yapıp bıraktım ve annemin toparlandığı zamanlar bunlar, kemonun ilk günleri hiç bırakmadım. Sadece sofra kurup toplayacak yani kardeşim o kadar.

Bende evime döndüm bir günlüğüne, eşim var, sorumluluklarımı aksatmamaya çalıştım. O bir günü bile doğru düzgün annemde geçiremedi kardeşim karısı yüzünden. Evleri yakın, karısı sürekli çağırdı, marketten şunu al eve getir, eczaneye git, bir gidiyor saatlerce yok ortada. Annem evde yalnız. Bebeği olan herkes bu kadar bağımlı mı anlamadım ben. Bir gün idare edemedi kocası olmadan. Ben günlerce haftalarca bıraktım kocamı evde yalnız. Benim sorumluluklarım yokmuydu??
Boğazlayasım geldi gelini bu zamanlarda. Başkası olsa onla konuşmazdı şu an. Bir kardeşim var kaybetmek istemediğim için katlanıyorum.
Ah be canım ya yaşamayan bilemez.
Hasta oğlumu bırakıp işten koşa koşa hastaneye giderdim.
Birgün yine böyle eve gidemedim,hasatanede ışın alan annemin yanına gittim.
Koridora çıkıyorum evi arıyorum,çocuk hasta 40 a varan ateşle evde.
Annem içerde yarı baygın yatıyor ışın sonrası.
çaresizlik ne demekmiş işte o an iliklerime kadar hissettim.
Gözyaşlarım gözümden değil de yüreğimden aktı.
Çok zor imtihanlar bunlar.
Ama sana şunu tavsiye edebilirim.
Bu konu üzerinde çok düşünüp kendini de helak etme.
Annen sessiz kalmış sonuçta bakarım dememiş.Sallayın gitsin.
İlla açık açık konuşacağım diye de zorlama.BAzen çok açık ve sivri dilli olmak ta zarar olarak dönüyor.
Demişsin ya tek kardeşim kötü olmak istemiyorum.
Bakalım günler ne getirecek.Anneni halsiz bitkin göre göre de şu saatte git çocuğu al diyecek kadar insanlıklarını
yitirmezler heralde.
Sen annenin tedavisine odaklan,bunun üzerinden konuşun vs.
Şimdi zarf atıp deniyor gelininiz heralde annenizi.
Anneme dr. dışarıya çıkma ,dinlen risk alma diyor filan dersiniz ne bileyim.
Açıkça konuşup ipleri atmaktansa biraz ima yollu deneyin bakalım.
Allah kolaylık versin.
Yaşamayan bilemez.Herkes önce can diyor bu hayatta.
Anneciğim 2 sene boyunca kıvranırken haliniz nicedir demeyenler şimdi gözümün içine bakıyorlar az bir hastalığa tutulunca.
Öyledir bu dünya,sırayla imtihan eder.
 
Ah be canım ya yaşamayan bilemez.
Hasta oğlumu bırakıp işten koşa koşa hastaneye giderdim.
Birgün yine böyle eve gidemedim,hasatanede ışın alan annemin yanına gittim.
Koridora çıkıyorum evi arıyorum,çocuk hasta 40 a varan ateşle evde.
Annem içerde yarı baygın yatıyor ışın sonrası.
çaresizlik ne demekmiş işte o an iliklerime kadar hissettim.
Gözyaşlarım gözümden değil de yüreğimden aktı.
Çok zor imtihanlar bunlar.
Ama sana şunu tavsiye edebilirim.
Bu konu üzerinde çok düşünüp kendini de helak etme.
Annen sessiz kalmış sonuçta bakarım dememiş.Sallayın gitsin.
İlla açık açık konuşacağım diye de zorlama.BAzen çok açık ve sivri dilli olmak ta zarar olarak dönüyor.
Demişsin ya tek kardeşim kötü olmak istemiyorum.
Bakalım günler ne getirecek.Anneni halsiz bitkin göre göre de şu saatte git çocuğu al diyecek kadar insanlıklarını
yitirmezler heralde.
Sen annenin tedavisine odaklan,bunun üzerinden konuşun vs.
Şimdi zarf atıp deniyor gelininiz heralde annenizi.
Anneme dr. dışarıya çıkma ,dinlen risk alma diyor filan dersiniz ne bileyim.
Açıkça konuşup ipleri atmaktansa biraz ima yollu deneyin bakalım.
Allah kolaylık versin.
Yaşamayan bilemez.Herkes önce can diyor bu hayatta.
Anneciğim 2 sene boyunca kıvranırken haliniz nicedir demeyenler şimdi gözümün içine bakıyorlar az bir hastalığa tutulunca.
Öyledir bu dünya,sırayla imtihan eder.

Tam olarak aynı şeyleri düşünüyoruz. Bende çok zor zamanlar geçirdim psikolojim bozuldu hep içime attım doğru düzgün ağlamadım bile güçlü durayım annemin karşısında aileyi toparlayayım diye. Beni anlayan birileri belki çıkar diye yazdım buraya. Teşekkürler...
 
Tam olarak aynı şeyleri düşünüyoruz. Bende çok zor zamanlar geçirdim psikolojim bozuldu hep içime attım doğru düzgün ağlamadım bile güçlü durayım annemin karşısında aileyi toparlayayım diye. Beni anlayan birileri belki çıkar diye yazdım buraya. Teşekkürler...
emin ol gayet iyi anlıyorum.
şu an en önemlisi annenin sağlığı.
sen de bir evlat olarak elinden geleni yapıyormuşun.
gerisi boş.
sen de gücünü enerjini boşa harcama.
ağlayabildiğin zaman da ağla.
biz de hiç ağlayamadık be canım.
içimize ata ata ne hale geldik.
anlamamazlıktan geldi insanlar,şaka geldi,
hafife de aldılar önemsemediler de.
ama bu işin şakası yok.
hastaların iyi tedavi ve bakıma ihtiyaçları var.
sen bunlara odaklan.
gelini filan da boşver.
madem o isan gibi halden anlamıyor siz de dinlemeyin ,anlamamazlıktan gelin.
yorumsuz bırakın geçin.
dedim ya herkes önce can diyor.
hayat bana bunu öğretti malesef.
Allah anneciğinin yardımcısı olsun.
 
geçmiş olsun. babam da kemoterapiler ameliyatlar ve ışın tedavisi gördüğü için anlıyorum...

eğer annen bakacağım deyip te siz korumak amaçlı bakmasını istemeseydiniz yorum farklı olabilirdi. ama anneniz bakmak istemiyor... sağlıklı olsaydı da fark etmezdi. bakmak istememesi gayet normal. mecbur değil. açıkça söylenmeli. siz konuşun ama burada yazdığınız gibi sert değil.
 
bakın sizi anlıyorum
üzgünsüzün
tabiki kanser hastalığı ha deyince geççen bi hastalık değil
ama hayattan tamamen soyutlanması neden
iş arkadaşımın annesi de kanser atlattı dediler diğer organlarına sıçrama durumu varmış
o halde torunum benim hayat ışıgım onunla yenecegim deyim bakıyo torununa
kemoterapi aldıgında bakamıyor sadece
demem o ki gavura küsüp oruç bozmaya benzer bu olay
arada kardeşiniz var küçücük bi torun var
tabii hangi aşamada bilemem hastalık
tekrar geçmiş olsun bu arada
annemi kanserden kaybettim. o öyle grip gibi bir hastalık değil. strse yorgunluğa asla gelmemesi gereken bir hastalık. konu sahibinin annesine Allah uzun ömür versin. ama o bundan sonraki hayatında strese asla girmemeli. yorulmamalı. bağışıklık sistemini güçlü tutmalı
bakın yazmış,5 dakika sonra yoruluyor. kadın 20 dakika yol hergün merdiven,çocuğun yemeği onunla ilgilenme,akşam gelen geline yemek.
eğer annelerinin tekrar hastalanmamasını istiyorlarsa buna asla izin vermemeliler.
 
Konu sana gelmiş işte gelininizi arayın annem hasta bakamaz diyin olsun bitsin uzatmaya sıkılmaya gerek yok veya abinizi arayın annemin durumunu bilmiyor musun da çocuğa bakacak diyin ;)
 
Annem kanseri yendi. Evini temizletiyoruz, alışverişine yardım ediyoruz. Kendini idare edebiliyor işte iyi kötü. Yardımsız mümkün değil. Ve asla eskisi gibi olmayacak sağlığı.

Gelinimiz de hastayken annemle ilgilenmedi. Hatta benim bir kaç gün idare etsin diye anneme yapıp bıraktığım yemekleri yedi gitti. Çalışıyormuş ta, faydası dokunmuyormuş ta falan filan. Kendi annesine olsa nasıl koşacağını bilemezdi. Biz zaten benim gibi bakmasını beklemedik ama bari yemek yemeye gelmeseydi düşüncesiz.

Sorun şu; gelinin çocuğu oldu. Şimdi anneme diyor ki sana yakın bir kreşe veririm ilgilenirsin. Annem asla yapamam diyor ama yüzüne diyemiyor. Saftır annem, kimseye bir şey diyemez beceremez ezdirir hep kendini. Annemin ağır kaldırmaması da gerekiyor. Yakın dediği kreş yürüme 20 dk. Evde asansör yok. Annem yaz kış gidecek çocuğu alacak gerekirse kucağında getir götür merdiven çıkar. Bu çocuk hastalanacak, kreşe gidemiyor anne sen bak diyecek gelin. Kadın kendi bedenini zor taşıyor ne çocuk bakması. Bana bir kere açsa konuyu gelin gerekeni söyleyeceğim de bana gelmedi henüz konu.
Nasıl bu kadar vicdansız olabilir anlayamıyorum. Biz neler çektik yanımızda olmadı. Şimdi fedakarlık bekliyor. Hepsi bir tarafa sağlıklı olsa bile kimse torununa bakmak zorunda değil. Herkes çocuğu yaparken hesap etsin nasıl büyüteceğini.
Annemin çocuğa bakmasına asla izin vermeyeceğim de, kimsenin arası bozulsun da istemiyorum. Ne diyelim şimdi biz bu geline??
Düşüncesiz insan demekki anneniz kanseri yendi diye düşünüyor.
Asla olmayacak bişey ortalığı yıkarım valla kim bakarsa bakarsa baksın cocuguna
bir anne daha bulamazsınız sakın annenizi ezdirmeyin çok sinirlendim.
 
annemi kanserden kaybettim. o öyle grip gibi bir hastalık değil. strse yorgunluğa asla gelmemesi gereken bir hastalık. konu sahibinin annesine Allah uzun ömür versin. ama o bundan sonraki hayatında strese asla girmemeli. yorulmamalı. bağışıklık sistemini güçlü tutmalı
bakın yazmış,5 dakika sonra yoruluyor. kadın 20 dakika yol hergün merdiven,çocuğun yemeği onunla ilgilenme,akşam gelen geline yemek.
eğer annelerinin tekrar hastalanmamasını istiyorlarsa buna asla izin vermemeliler.


okym bilmiyordum canım mekanı cennet olsun nurlarda yatsın inşallah.Anneciğin
 
geçmiş olsun. babam da kemoterapiler ameliyatlar ve ışın tedavisi gördüğü için anlıyorum...

eğer annen bakacağım deyip te siz korumak amaçlı bakmasını istemeseydiniz yorum farklı olabilirdi. ama anneniz bakmak istemiyor... sağlıklı olsaydı da fark etmezdi. bakmak istememesi gayet normal. mecbur değil. açıkça söylenmeli. siz konuşun ama burada yazdığınız gibi sert değil.
 
Konu sana gelmiş işte gelininizi arayın annem hasta bakamaz diyin olsun bitsin uzatmaya sıkılmaya gerek yok veya abinizi arayın annemin durumunu bilmiyor musun da çocuğa bakacak diyin ;)

Tavrım net zaten de zamanı değildi sadece çünkü kreş olayına daha bir kaç ay var. Şimdiden yolunu yapıyor gelinimiz. Bir de direk bana söylemedi doğal olarak. Sanırım ben açacağım konuyu kreş zamanı gelince ne yapacaksın diye. Gerekeni söylerim anlar artık eşşek değil herhalde.
 
Back
X