- 13 Kasım 2008
- 95
- 199
- 618
Merhabalar KK ailesi,
(uzun olabilir)
31 yaşında, ailesinin desteği ile okumuş, şu an yurtdışında akademisyenlik yapan biriyim. 4 sene önce buraya gelmeden önce 2,5 senelik erkek arkadaşım vardı. Uzaktan ilişkiye devam ettik 5 seneyi bulduk, bu 5 sene içinde ben evlenmek istedim o istemedi, ben buraya gelince o da orda kalında, resmen psikolojimi bozarak beni takip meraklısı manyak bi insana dönüştürdü. En son kangren olmuş gibi hissedip ayrıldım. Ben ayrılınca evlenme teklif etti ama reddettim. Sonra da hayatıma galiba kedi bakan yaşlı bir teyze olacağım kafasıyla devam ettim.
Ama..Sonrasında 6 ay önce burda yabancı bir beyefendi ile tanıştım. Benden 5 yaş büyük, çok eğlenceli beni ben olduğum için seven birisi. Yaklaşık 6 aydır beraberiz ve çok mutluyum, burda bir ev aldı, beraber eve çıkacağız. Ama gel gelelim ki ben artık çok korkuyorum. Ne zaman böyle minnoş olasım gelse, bu da pislik yapacak, bu da gıcıklık yapacak, bu da bana yalan söyleyecek diye adamı darlıyorum (adeta bir türk kızıyım). Neyse ki adam psikolog da bana katlanabiliyor. Ne zaman dert yapsam gel konuşalım, neye üzüldün, neye yanlış yaptığımı düşünüyorsun şeklinde benle konuşuyor. İşte o anlarda galiba hayatımın aşkını falan buldum diyorum. Sonradan bakıyorum ki adam bana tapıyor çünkü hayatında yemek yapan kız arkadaş görmemiş (bu konuda türk kadının eline su dökebilecek yok). Ya da galiba bizim yetiştirilme şeklimiz diyelim, ne bilim çamaşırı elde yıkamıyorum ama ver çamaşırlarını atcam makineye dediğimde adam resmen şok olup gerçekten mi ne kadar iyisin falan diyor. En son karar verdim bu adam bizim genelde kültürümüzden öğrenip de yaptığımız şeyleri baya fedakarlık olarak görüyor. Ee şimdi bu da ilişkinin ilk ayları bence her şey yerli yerinde ama yakında bi başvuru yaptım başka bir ülkeye.. Sizce bu sefer bir şans verip bu ülkede bu adamla bir şeyler denemeli mi (yaş, aşkın çok olması etc) yoksa erkek milleti hep böyle başlar diyip kendi başımızın çaresine bakıp başka ülkeye mi gitmeli? Artık başka şehirlerde kiralık evlerde, nasılsa sonsuza kadar burda kalmıcam diyip geçici yaşamaktan çok sıkıldım. Ama kalırsam da bunun da sonu aynı hüsran olur sonra pişman olurum diye korkuyorum.
Gereksiz korkularıma yorum yapan herkese çok teşekkürler şimdiden <3
(uzun olabilir)
31 yaşında, ailesinin desteği ile okumuş, şu an yurtdışında akademisyenlik yapan biriyim. 4 sene önce buraya gelmeden önce 2,5 senelik erkek arkadaşım vardı. Uzaktan ilişkiye devam ettik 5 seneyi bulduk, bu 5 sene içinde ben evlenmek istedim o istemedi, ben buraya gelince o da orda kalında, resmen psikolojimi bozarak beni takip meraklısı manyak bi insana dönüştürdü. En son kangren olmuş gibi hissedip ayrıldım. Ben ayrılınca evlenme teklif etti ama reddettim. Sonra da hayatıma galiba kedi bakan yaşlı bir teyze olacağım kafasıyla devam ettim.
Ama..Sonrasında 6 ay önce burda yabancı bir beyefendi ile tanıştım. Benden 5 yaş büyük, çok eğlenceli beni ben olduğum için seven birisi. Yaklaşık 6 aydır beraberiz ve çok mutluyum, burda bir ev aldı, beraber eve çıkacağız. Ama gel gelelim ki ben artık çok korkuyorum. Ne zaman böyle minnoş olasım gelse, bu da pislik yapacak, bu da gıcıklık yapacak, bu da bana yalan söyleyecek diye adamı darlıyorum (adeta bir türk kızıyım). Neyse ki adam psikolog da bana katlanabiliyor. Ne zaman dert yapsam gel konuşalım, neye üzüldün, neye yanlış yaptığımı düşünüyorsun şeklinde benle konuşuyor. İşte o anlarda galiba hayatımın aşkını falan buldum diyorum. Sonradan bakıyorum ki adam bana tapıyor çünkü hayatında yemek yapan kız arkadaş görmemiş (bu konuda türk kadının eline su dökebilecek yok). Ya da galiba bizim yetiştirilme şeklimiz diyelim, ne bilim çamaşırı elde yıkamıyorum ama ver çamaşırlarını atcam makineye dediğimde adam resmen şok olup gerçekten mi ne kadar iyisin falan diyor. En son karar verdim bu adam bizim genelde kültürümüzden öğrenip de yaptığımız şeyleri baya fedakarlık olarak görüyor. Ee şimdi bu da ilişkinin ilk ayları bence her şey yerli yerinde ama yakında bi başvuru yaptım başka bir ülkeye.. Sizce bu sefer bir şans verip bu ülkede bu adamla bir şeyler denemeli mi (yaş, aşkın çok olması etc) yoksa erkek milleti hep böyle başlar diyip kendi başımızın çaresine bakıp başka ülkeye mi gitmeli? Artık başka şehirlerde kiralık evlerde, nasılsa sonsuza kadar burda kalmıcam diyip geçici yaşamaktan çok sıkıldım. Ama kalırsam da bunun da sonu aynı hüsran olur sonra pişman olurum diye korkuyorum.
Gereksiz korkularıma yorum yapan herkese çok teşekkürler şimdiden <3