Öncelikle teşekkür ederim vakit ayırıp okuduğunuz için,Üşenmedim eski konularınıza da baktım, zaten bir kere düğün planlayıp iptal etmişsiniz barıştıktan sonra da 2 yıldır erteliyormuşsunuz. Temmuzda da benzer bir konu açmışsınız, ekimde de artık fiziksel durumunun rahatsızlık verdiğini söylemişsiniz. Demek istediklerinizi çok iyi anlıyorum. Bana kalırsa içinizdeki tutku, heyecan tamamen bitmiş.
Mümkünse tek başınıza veya bir kız arkadaşınızla bir tatile çıkıp kafanızı önce dağıtıp sonra toplayın.
Her gün eve döndüğünüzde bu adamla karşılaşmak istediğinize ve o hayatın sizi mutlu edeceğine emin misiniz?
Gördüğüm kadarıyla ilişkinizin halinden mutlu değilsiniz. Mutsuz bir halde sürdürmenin size nasıl bir katkısı var ki...
Eğer beraber geçirdiğiniz sürenin hatrına son bir kez denemek isterseniz lütfen karşınıza alıp açık açık ilişkinizin bu halinden mutlu olmadığınızı, heyecanınızın kaybolduğunu ve bir şeylerin değişmesi gerektiğini söyleyin.
Olmazsa da kendi ellerinizle kendinizi mutsuz etmeyin daha fazla.
Aynı benim cumlelerim sanki bunlar :)Evet, çok da emek verdim üstelik. Bi başkasını hayatıma alma fikri de çok uzak. Alışkanlık sadece doğru. Ama denemeden anlamam imkansız pişman olup olmayacagimi
Canım yaa, tesekkurler. Yazdiklarin olumsuz dahi olsa mesajında güzel bir enerji var. Evet gideceğim, üstelik bu manevi bir gidiş olmayacak sadece. Başka bir şehre bile yerleşmeyi planliyorum. Beni buraya bağlayan sadece oydu, artık bi anlamı kalmadıNisanlilik donemi bu kadar uzarsa yasadigin duygu durumu bana gore cok normal.Adam bi heves etmemis bi can atmamis ki evlenmeye, sende heves kalsin. Al valizini nereye gidersen git bence.Yani ben oyle yapardim sanirim
Aynisini bizzat yasadim. Ayrilacaksiniz ve ayrildiktan sonra hayatiniz duzene girecek. Bu kadar emin konusuyorum belki 2-3 gun uzuleceksiniz ama ustunuzden yuk kalkacak, gerçekten mutlu olacaksiniz. Eger olmazsa gelin bana hesap sorun.
Aynı benim cumlelerim sanki bunlar :)
Ne heyecanlar varmis hayatta da farkinda degilmisim diyorum simdi. Asik oldum, heyecani elimi ayagimi titreteninden ,icimde kelebekler ucuranindan, icim icime sigmiyor yuzumde surekli bir tebessum :)
Su an cok uzak geliyor size eminim ama evlenio hayatınızı bitirmeyin. Heyecan duymadiginiz, ozlemediginiz biriyle evlenmeyin yazik edersiniz.
Ben öyle bezmistim ki aksam konusmamak icin cok yorgunum derdim kisa bi muhabbetten sonra uyuyorum bahanesiyle kapatirdim telefonu, kendime niye reva gormusum bunu diyorum simdi. Mutlu olun, pisman olmayacaksiniz ayrılınca..
suan uyusukluk halindesin ne darbe yesem acimaz piskolojisindesin ama unutma ilac etkisi gidince isirilan yer cok acir .İnanki cepte gibi düşünmüyorum. Bitti dese iyi madem derim muhtemelen. Inanılmaz bir boşvermişlik hissi var. Zaten tamamen bitse bile hayatımda hiçbir değişiklik olmayacak. Ha varlığı ha yokluğu
Aynen oyle sekerim onuda diycektim aslinda hersey icin cok gec olacak :) blkide ikna edicek seni bilemicem hakkinda hayirlisi olsunKaçan kovalanır hesabı mi :)
Artık geç kalınmış bi adım olur, zira başkası evleniyor gibi izlerim artık. Isteksizlige ek olarak üşengeçlik de var. Kendi evliligim içiem kolumu kaldırasın yok
Arkadaşlar merhaba,
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)
Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.
Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.
Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.
Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.
Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...
Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar
Malesef öyle oluyor hep biz kadınlar sanki yoktan yere soğuyor gibiyiz bir bilseler sorun aslında onlardan kaynaklı olduğunu. insanı soğutmak için elinden geleni yapıyorlar sonra sen neden böylesin... ve malesef bir kadın soğuyunca geri dönüşü olmuyor.. " bak adam bir kadın seni seviyorsa " şiiri var musa diye birisi seslendiriyor tamamıyla katılıyorum tavsiye ediyorum bir dinleyin :)Allah yardımcınız olsun, sizinki daha zor.
Eşinize sorsak herşey yolundadır muhtemelen, belki de siz fazla duygusalsinizdir falan filan..
Ikinizde de bir şeyler bitmiş aslında ama bunu dile dökemiyorsunuz...Arkadaşlar merhaba,
Daha önce bir konu acmistim. Uzatmalı bir nisanliligim var, maddi konuları öne sürerek evliliği öteliyordu nişanlım. (Ki maddi anlamda orta seviye üstüyüz, ben de çalışıyorum.)
Ilk 6 ay filan hayatımın merkezine aldım ben de birçok hemcinsim gibi, sonra aynı karşılığı alamadığım hissiyle geri döndüm kendi merkezime. Sıradan bir ilişki oldu işte zamanla, buluşmalar yemekler aktiviteler filan. 3 yılı tamamladık.
Neyse geçenlerde nişanlım benimle konuştu, gün geçtikçe benden uzaklaşıyorsun, seni kaybetmek istemiyorum dedi. Söylediklerinde hak verdim, düzelmeye çalıştım olmadı. Seviyor muyum diye yokluyorum kendimi aslında çok da seviyorum. Ona kötü birşey olduğu fikri bile aklımı kaçırmama yetiyor. Onun da sevgisinden şüphem yok aslında.
Kendimi karanlık bir denizin ortasında yalnız kalmış gibi hissediyorum. Çok sevdiğini dile getirse de tek gündemimiz havadan sudan konular. Bize dair hiçbirşey yok, herhangi biriyle günün kritiğini yapıyor gibiyiz. İş hayatım da iyi sayılmaz ama yokluktan ona sarılıyorum.
Asıl sorun şu ki; basit bir meseleden 2-3 haftadır görüşmüyoruz, arada mesaj filan atıyoruz sadece. Ben adım atsam konuşur ama artık içimden gelmiyor. Sanki hayatimda varlığı ile yokluğu arasında bir fark yok gibi. Evlilik konusunda istekli ama herhangi bir adım da atmıyoruz. Ben de evlilik delisi filan değilim, sadece artık benim de bir yuvam, kurulu düzenim olsun istiyordum. Ama şimdilerde öyle bir psikolojiye büründüm ki hadi evlenelim dese boşver ne gerek var diyecek gibiyim. Ve bu son 1 yıldır filan var aslinda bilinçaltımda. Bir de galiba ondan vazgeçemeyeceğimi düşünüyor, ama bilmiyor ki zaten gidiyorum. Başka biri olsun gibi bir fikrim de yok, gözümü kaldırıp kimseye bakmam, onun da aynı hassasiyette olduğunu düşünüyorum.
Öylece sessizliğe gömüldüm, günler iş kosturmacasiyla geçiyor. Ne yapacağımı nasıl davranacağımı hiç bilmiyorum, sadece sessizligim, dört duvar evim ve ben kalsam. Kimse dokunmasa yalnızlığıma...
Başlıkta da soyledigim gibi bu ilişkide gönlumün valizlerini toplayıp gidiyor muyum? Tavsiyelerinizi ve değerli yorumlarınızı bekliyorum. Iyi aksamlar
İnanın hiç içimden gelmiyor :)Sizin ilişkiye heyecan lazım. Ondan gelmiyorsa siz katın heyecanı, belki o da aynı şeyi düşünüyordur, hadi son bir defa şans verin ve heyecan verici birşey yapın, bakalım tepkisi ne olacak, bir de evlilik monotonluğun huzura dönüşmüş şekildir biraz da :)
Teşekkür ederim, hepimiz hakkında hayırlısı inşallah.
Önceleri özlerdim ama şimdi görüşsek bi yemek yiyeceğiz çay içeceğiz, havadan sudan konuşmalar sonra herkes evine döngüsü aklıma geliyor vazgeçiyorum. Sıradan bir yemeği iş arkadaşlarımla da yerim hicbir fark yok. Evlilikte böyle yalnızlık hissiyle geçecek diye de korkuyorum zaten. Sagolun güzel temenniniz icin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?