Ben de senin gibiydim, 30’lu yaşlarda olan bir baltaya sap olamamış biri işe girsin de hayat kuralım diye bekledim, sabahtan akşama kadar yatardı, markete anasının verdiği harçlıkla gidip ekmek alırdı. Zamanla soğudum, 30’lu yaşlarda anneden harçlık alıyor, cebinde parası yok, iş başvurularına zorla, kot pantolon tshirtle saç sakal karışmış hâlde gidiyor; kendinden de taviz vermiyordu. Zamanla da karşılarındaki kızı yemeye başlıyorlar. Hem maddi hem manevi. Ha tabi ben yedirtmedim kendimi, en azından o kadar aklım varmış. Adama yanıma gel diyordum, param yok diyordu.
Neyse biraz daha şans tanıdım bu eziğe, işe girsin de düzelir belki bekleyeyim dedim ama zamanla babasının bulduğu bir işe soktular, bir aya çıkardılar, işte elinde tel oyun oynuyor diye. Böyle adamlardan bir nane olmaz. İşe girse tutunamaz, disiplin yok azim yok. Yıllarını heba etme derim, zaman değerli. O onsuzken yapamam hissi var ya, iğrenmeye dönüyor bil istedim. O kadar ezik geliyor ki hala bana, sosyal medyalarımı senelerdir stalklar, görünce bile iğrenir engeli basarım.