- 8 Nisan 2014
- 7
- 0
-
- Konu Sahibi kutupyildizim
- #1
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
yeni atanmışın emin ol onlar da bu yollardan geçmiştir. şimdi hata olduğunu düşünüp akılları sıra seni koparmaya çalışıyor olabilirler ama yyeni atanmanın hevesini de yaşıyorsun. tenefüslerde öğrencilerinlerle vakit geçirmek ıstemen normal bunu bilmeleri gerekiyor. zaten 1-2 sene sonra sen de onlar gibi olmaya başlayacaksındır muhtemelen.
takma sadece. okulda muhabbet etmek zorunda değilsin çünkü sohbet konusu bir süre sonra dedikoduya dönüyor.
bu arada nereye atandın özel olmazsa söyleyebilir misin?
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
Belliki bu kişilerin yanında başarılı olduğunuz ve yüceltildiğiniz için bir hazımsızlıkları var siz doğrusunu yapıyorsunuz evlatlarımız sizin gibi değerli insanlara emanet eminim sizi hazmedemeyen görmezden gelenlerin düşünceleride sizi başarılı bulan insanların yanında değersizdirdir. Başarılar.....
merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
Merhaba, nasıl başlasam bilmiyorum. Ben mi takıntılıyım yoksa gerçekten kim olsa böyle mi hissederdi emin değilim. Ama her şeyi kafama takiyorum nerdeyse artık bu durum beni çok rahatsız ediyor. Buraya yazmaya karar verirken bile günlerce düşündüm yazdıklarımı sürekli tekrar okuyup sildim. En iyisi olduğu gibi içimi dökmek çünkü hep sıkıntılarımı gizlerim kimseyle paylaşmam. Burda bile gizlemeye çalıştığımı fark ettim. Güçlü olmak nereye kadar? Asıl konu bugünlerde kafama iş yerimi takmam. Bu sorunlar dönem dönem değişiyor iş, aile, sağlık bu sıralarda bu konu canımı sıkıyor fazlasıyla. Konuya gelirsek ben öğretmenim, her zaman güler yüzlü olmaya çalışıyorum okulumda gerçekten öğrenciler için birşeyler yapmak hoşuma gidiyor. Yeni atandım ve vaktimin büyük kısmını teneffüslerde dahil öğrencilerle geçiriyordum. Bu bana keyif veriyo ayrıca ve öğrencilerde beni sevdiği için onlara hayır diyemiyorum. Ben fazla fark etmedim yeni yeni fark ediyorum ki benim bu durumum diğer tecrübeli(!) bayan hocalarımızın dikkatini çekiyormuş. Ve bi kac defa bana imalı bi şekilde beni göremediklerini söylediler. Kendimi çok yıpratıyormuşum. Bi yandan da yanlış olduğunu vurguluyorlar. Onların zihniyetinin böyle olduğunu bilmiyordum yani göze battım sanırım. Bir sürü imaya rağmen ters düşmek istemedim geçiştirdim. Şuan ise beni görmemezlikten geliyorlar bi kac muhabbet ettiğim insan var fakat diğerlerinin beni dışlamaya çalıştığını hissedebiliyorum. Bu benim için çok yıpratıcı oluyor ve ben bu duruma neden olacak tek bi kötü kelime kullanmadım. Şimdi düşünüyorum da insanı kötü olmaya zorluyo hayat sanırım. Sizin tavsiyelerinizi de almak isterim belki hata bendedir. Ama anlamıyorum nedenini hala.
Sizi kiskanacaklarini sanmiyorum rahatsiz olmuslardir o yani.. Ise yeni baslayan insanlarin gereksiz enerjisi kidemlileri yorar uzak dururlar genelde. Bir sure sonra siz de tenefuslerde kafa dinlemek icin kendinizi ogrencilerden cekmeye baslayacaksiniz. Cok iyi bisey degil surekli onlarla icli disli olmak. Hem zihni yorar hem ogrenciler sınırları cok cabuk asar yipratici olur.
canım yazını görmezden gelemedim bende öğretmenim öncelikle çok güzel bir mesleğimiz var ve her anı mutluluk
yazdıklarını okuyunca aynı şeyleri yaşadım ve hepsi aklıma geldi ve şuan tebessüm ediyorum
ilk atandığımda okula fen öğretmeni de gelmişti ve ben onunla eve çıktım Allahtan
sonra okuldaki bayan öğretmenler bizi görmezden geldiler öğretmenler odasına gelince selam verirsin odadaki arkadaş selam almaz
yada odada akşam kime gideceklerinin konuşması yapılır seni çağırmazlar
gün geldi bizimde çevremiz oldu sonra baktılarki biz eğlenceli insanlarız bizimle olmak için can attılar ama biz yapılanları unutmadık
neyse hiiç takma kafana gün olur hepsi seninle sohbet etmeye can atarlar da sen istemezsin
öğrencilerinle ilgilenmeye devam et bizler o dinozorlardan değiliz canım