Aman yarabbiiimmm, siz bu korkuyla nasıl yaşıyorsunuz? Kimse çocuğunuzun yanına dahi yaklaşmasın istiyorsunuz. İyi de, onu 7/24 koruyamazsınız. Siz yaşadığınız travmayı çocuğunuza da yaşatıyorsunuz. Çocuklarınızın mahremiyet eğitimini bir pedagogla beraber yürütseniz? En doğrusunu onlar bilir, bizim bu konudaki bilgimiz eksik olabilir. Az bilen doktor candan, az bilen hoca imandan eder derler. Bu kadar garip bir nesli Esra Ceyhan'la A'dan Z'ye izleyerek psikoloji öğrenen anneler yetiştirdi. Bir iki kitap okumak yeterli olmuyor, sizin durumunuzda profesyonel yardım şart görünüyor.
Güzel kızınızın bahtı da kendi gibi güzel olsun, Allah nazarlardan korusun.
Kimse yaklasmasin istesem, cok daha farkli seyler yapardim. Buraya gelip konu acmazdim.
Esimin tarafinin karakteri, biseye gicik olurlarsa ustune giderler.
Beni bu noktada yanlis anliyorlar. Daha once kotu insanlara denk gelmeyip, kuzen ve enisteleriyle huzur guven icinde buyuyenler beni anlayamazlar.
Cocuklarima biraz daha buyuyunce savunma sporlari ogretecegim. Su an icin yazildigi gibi disarda ve miaafirlikte gozumun onunden ayirmiyorum.
Evlatlarimin kimseyle iliskisini sinirlamak da istemiyorum. Ancak, ben kotu bir olay yasadim. Bundan da dersler cikardim. Cocuklarimi bu dogrultuda yetistirmek istiyorum. Benim penceremden biraz olsun bakabilirseniz, anlamaya calisirsaniz hak vereceginize inaniyorum.
Pedegoglara gitme ihtiyaci duymuyorum. Bunu egomdan da soylemiyorum.
Ben taciz vakasini astim. Buna nelerin sebep oldugunu, neden boyle bisey yasadigimi, bunu bana yasatan kisiyi etraflica dusundum.
Dediginiz gibi daima cocuklarimin yaninda olamam. Ama onlara "hayir" demeyi ve bagirmayi, bana soylemelerini ogretebilirim. Kacmayi ogutleyebilirim. Su an icin bunlar erken. Zaman zaman soylerim buyudukce onlar, korkutmadan tabi.
