- 11 Şubat 2017
- 23
- 15
- 3
- Konu Sahibi mevikelebek
-
- #1
Bu size bir dert yakınmaktan çok tavsiyelerinizi beklemek..
Ailelerimiz ocak ayında devreye girdi ve böylelikle evlilik yolunda ciddi adımlar katettik. Düğünüm ağustosta ancak nikahı geçtiğimiz hafta gerçekleştirdik.
Benden 2 eşimden 4 yaş küçük bir görümcem var 2 kardeşler.
Görümcem şehir dışında okuduğu için çok görüşemiyoruz çoğu gelenek görenek olan adetlerimize katılamadı.
İlk tanıştığımız günlerde biz o zaman sevgiliyken çok yakın abla kardeş gibiydik.
Ama işler ne zaman ciddiye bindi o zaman iş değişti. Özellikle büyük nişan yaptıktan sonra kendimi çok dışlanmış hissediyorum. Ne arama ne sorma hiçbirisi yok. Ben ablalık yapmak adına arayıp soruyorum ama her seferinde ben arayınca artık aramak istemiyorum. Kırılıyorum beklenti içine giriyorum ister istemez.
Neyse konumuza gelirsek de memlekete geldiği zamanlar abisine yaklaşımı çok farklı ne biliyim sanki üzerine kuma gitmişim gibi.
Yakınlığı olsun başka şeyler olsun aşırı bence. Burda yazamadığım ufak tefek o kadar çok şey yaşıyoruz ki. Diyorum acaba ben mı yanlış anlıyorum ama kendi ailem kardeşim de durumun farkında.
Abisini elinden almışım gibi bir girişim içinde. Böyle olunca da neye uğradığımı nasıl davranacağımı şaşırıyorum. Benim abim erkek kardeşim yok empati yapamıyorum.
Erkek kardeşi abisi olan varsa bana anlatırsa belki öyle daha iyi anlarım. Ya da bununla başa çıkan aynı şeyi yaşayan kişiler..
Ailelerimiz ocak ayında devreye girdi ve böylelikle evlilik yolunda ciddi adımlar katettik. Düğünüm ağustosta ancak nikahı geçtiğimiz hafta gerçekleştirdik.
Benden 2 eşimden 4 yaş küçük bir görümcem var 2 kardeşler.
Görümcem şehir dışında okuduğu için çok görüşemiyoruz çoğu gelenek görenek olan adetlerimize katılamadı.
İlk tanıştığımız günlerde biz o zaman sevgiliyken çok yakın abla kardeş gibiydik.
Ama işler ne zaman ciddiye bindi o zaman iş değişti. Özellikle büyük nişan yaptıktan sonra kendimi çok dışlanmış hissediyorum. Ne arama ne sorma hiçbirisi yok. Ben ablalık yapmak adına arayıp soruyorum ama her seferinde ben arayınca artık aramak istemiyorum. Kırılıyorum beklenti içine giriyorum ister istemez.
Neyse konumuza gelirsek de memlekete geldiği zamanlar abisine yaklaşımı çok farklı ne biliyim sanki üzerine kuma gitmişim gibi.
Yakınlığı olsun başka şeyler olsun aşırı bence. Burda yazamadığım ufak tefek o kadar çok şey yaşıyoruz ki. Diyorum acaba ben mı yanlış anlıyorum ama kendi ailem kardeşim de durumun farkında.
Abisini elinden almışım gibi bir girişim içinde. Böyle olunca da neye uğradığımı nasıl davranacağımı şaşırıyorum. Benim abim erkek kardeşim yok empati yapamıyorum.
Erkek kardeşi abisi olan varsa bana anlatırsa belki öyle daha iyi anlarım. Ya da bununla başa çıkan aynı şeyi yaşayan kişiler..