mrhaba.Aklıma takılan her konuyu buraya yazıyorum artık gerçekten faydası oluyor çünkü normalde bu kadar çok ayrı kişiden görüş almak mümkün olmuyor forumlar dışında yardımlarınız için çok teşekkürler..
Şimdi benim eski erkek arkadaşımla samimiyet derecem yani aramızdaki adı arkadaşlık ilişkisi mi olur bilemiyorum ama içimi sıkan her neyse onu anlatmak istiyorum.
4-5 ay beraberdik ciddi bir ilişki değil zaten yaşım falan küçük öylesine arkadaşlık işte bilindik..Ben çok büyük bir hata yapıp bana değer veriyor die hoşlanmadığım bir insandan zorla kendimi hoşlandırıp ((evet,bunu yapabiliyorum:1closedeyes:)) çıktım.Arkadaşlığımız iyiydi zaten 4-5 ay beraber olmaya tahammül edişim bu yüzdendi.Ama bilirsiniz azda olsa romantizm gereklidir.O zamanlarda istemediğimi farkettim yani gerçekten hoşlnmadığımı farkedip ilişkimize son verdim.Fakat ani son verişim hoş bir davranış değildi tabiki ve erkek arkadaşım bana gerçkten değer veren biriydi ve çok üzüldü bende vicdan azabı mı desem ((sanırım bu kısımda kendimi kandırıyorum)) daha çok tamamen gitmesini istemediğimden 'arkadaş kalalım'klişesini uyguladım.Konuşuyoruz falan ama o hala benden hoşlanıyor ve amacı tam arkadaşlık değil tekrar denemem((kola kapağı yazısı gibi oldualkisalkisalkis)) ve banada dürüstçe tam olarak arkadaş olamayacağımızı beni hala sevdiğini söyledi buna rağmen konuşalım istiyor bende istiyorum ama yanlış bu.Böyle bitmio birbirimizi oyalıyo gibiyiz.BİLİYORUM ÇOK ÇOK çocukça çünkü gerçekten olgun olacak bir yaşta değilim sizden yardım almak olgun bir düşüncenin yardımını almak istiyorum.Bitmiş bir ilişki ardından samimi bir konuşma tarzı kullanmak yanlış mıdır?Tabi benim yaşlarımdaki ilişki tanımıyla yetişkin bir bireyin kafasndaki ilişki tanımı aynı değildir.Sadece lise çağındaki veletlerin ilişkilerinden söz ediyorum
Şimdi benim eski erkek arkadaşımla samimiyet derecem yani aramızdaki adı arkadaşlık ilişkisi mi olur bilemiyorum ama içimi sıkan her neyse onu anlatmak istiyorum.
4-5 ay beraberdik ciddi bir ilişki değil zaten yaşım falan küçük öylesine arkadaşlık işte bilindik..Ben çok büyük bir hata yapıp bana değer veriyor die hoşlanmadığım bir insandan zorla kendimi hoşlandırıp ((evet,bunu yapabiliyorum:1closedeyes:)) çıktım.Arkadaşlığımız iyiydi zaten 4-5 ay beraber olmaya tahammül edişim bu yüzdendi.Ama bilirsiniz azda olsa romantizm gereklidir.O zamanlarda istemediğimi farkettim yani gerçekten hoşlnmadığımı farkedip ilişkimize son verdim.Fakat ani son verişim hoş bir davranış değildi tabiki ve erkek arkadaşım bana gerçkten değer veren biriydi ve çok üzüldü bende vicdan azabı mı desem ((sanırım bu kısımda kendimi kandırıyorum)) daha çok tamamen gitmesini istemediğimden 'arkadaş kalalım'klişesini uyguladım.Konuşuyoruz falan ama o hala benden hoşlanıyor ve amacı tam arkadaşlık değil tekrar denemem((kola kapağı yazısı gibi oldualkisalkisalkis)) ve banada dürüstçe tam olarak arkadaş olamayacağımızı beni hala sevdiğini söyledi buna rağmen konuşalım istiyor bende istiyorum ama yanlış bu.Böyle bitmio birbirimizi oyalıyo gibiyiz.BİLİYORUM ÇOK ÇOK çocukça çünkü gerçekten olgun olacak bir yaşta değilim sizden yardım almak olgun bir düşüncenin yardımını almak istiyorum.Bitmiş bir ilişki ardından samimi bir konuşma tarzı kullanmak yanlış mıdır?Tabi benim yaşlarımdaki ilişki tanımıyla yetişkin bir bireyin kafasndaki ilişki tanımı aynı değildir.Sadece lise çağındaki veletlerin ilişkilerinden söz ediyorum