- 30 Aralık 2015
- 96
- 170
- 8
benim annem çok dominant, her şeyi ben bilirim kafasında bir kadın. ben de çok sorunlar yaşadım annemle. o sorunları yine ben hallettim. daha doğrusu aza indirdim
nasıl mı? : anneme sadece bi anne olduğu için yaklaşmadım. onun da benim dışımda herhangi bir insan olduğunu bilip, an geldiğinde anneme öyle davrandım. (herhangi biri derken yani hata yapabilen, beni üzebilen, her zaman haklı olmayan bi insan demek istiyorum)
annemle sorunlarımı şöyle aza indirdim : bir tartışmamızda annem bana "ben senin annenim, 50 yaşındayım. bunu unutma" diye bağırdı. ben de anneme "ben de senin kızınım, ancak senin attığın her adımın arkasından gelmek zorunda değilim, ben de 30 yaşındayım. sen de bunu unutma" dedim.
böyle böyle geri adım atmaya başladı. daha doğrusu duracağı yeri öğrenmeye başladı.
anneler çocuklarını bir birey olarak kabul etmediği sürece bu sorunlar hep yaşanacak.
bence bu işin kesin bi çözümü yok. zaman geçtikçe, en fazla biraz azalıyo o kadar.
biz büyüyoruz, gelişiyoruz, hayata karşı bi bakış açımız oluyo ama anne yine anne.... bazen bizimle ilgili beklentilerinden, hayallerinden dolayı bazen benim ve senin annende olduğu gibi sert mizaçlarından dolayı oluyo bunlar.
kim haklı kim haksız bi önemi kalmıyor o zaman.
anneler canımız, ciğerimiz ama, bi de her haltın sonunda "ben zaten kimim ki, ben ana mıyım..." tarzında lafları yok mu!!!!!
nasıl mı? : anneme sadece bi anne olduğu için yaklaşmadım. onun da benim dışımda herhangi bir insan olduğunu bilip, an geldiğinde anneme öyle davrandım. (herhangi biri derken yani hata yapabilen, beni üzebilen, her zaman haklı olmayan bi insan demek istiyorum)
annemle sorunlarımı şöyle aza indirdim : bir tartışmamızda annem bana "ben senin annenim, 50 yaşındayım. bunu unutma" diye bağırdı. ben de anneme "ben de senin kızınım, ancak senin attığın her adımın arkasından gelmek zorunda değilim, ben de 30 yaşındayım. sen de bunu unutma" dedim.
böyle böyle geri adım atmaya başladı. daha doğrusu duracağı yeri öğrenmeye başladı.
anneler çocuklarını bir birey olarak kabul etmediği sürece bu sorunlar hep yaşanacak.
bence bu işin kesin bi çözümü yok. zaman geçtikçe, en fazla biraz azalıyo o kadar.
biz büyüyoruz, gelişiyoruz, hayata karşı bi bakış açımız oluyo ama anne yine anne.... bazen bizimle ilgili beklentilerinden, hayallerinden dolayı bazen benim ve senin annende olduğu gibi sert mizaçlarından dolayı oluyo bunlar.
kim haklı kim haksız bi önemi kalmıyor o zaman.
anneler canımız, ciğerimiz ama, bi de her haltın sonunda "ben zaten kimim ki, ben ana mıyım..." tarzında lafları yok mu!!!!!