- 16 Mart 2016
- 6.437
- 7.716
- 198
Hamilelikte dogumda bi sorun yok iki yasindan sonra ortaya cikiyor bilinclenmek adina soruyorum anneler uyanik olmali.insallah iyi olacak.
En kotusunu dusunmek psikolojik skntilarda gorulen bir durum. ama sen guclu ol ki cocugun guclu olsun.sağlam bir sınav. allahım kimseyi evladıyla sınamasın.
hep en kötüsü geliyor akla işte.
yok hamilelikte bütün testleri ve gelişimi normaldi.sonrasında da.
evladınızdaki en ufak değişimi takip edin. insan konduramıyor.
ailelerimize de zor anlattık. yoktur bişeyi diyip durdular.
En kotusunu dusunmek psikolojik skntilarda gorulen bir durum. ama sen guclu ol ki cocugun guclu olsun.
Öncelikle çok geçmiş olsun. Burada bir sürü bilgilendirebilecek abla var. Eğer hastalığını söylerseniz, belki sizinle aynı durumda olup da çocuğu büyümüş, veya bu süreçte neler yaşamış olan biri anlatabilir. O daha iyi anlayabilir sizi. İnşallah en kısa zamanda eski hayatınıza geri dönebilirsiniz.
İlerde cocugunuz iyilesince bu kez sen bitmis harap olmus bir anne olacaksin. Biraz silkelen kendine gel. Cocuklar hisseder bunu da unutma.yavrumun birşeyden haberi yok, gayet mutlu. durduk yere düşüyor bazen korkup anne diyor.
içim parçalanıyor...ona belli etmemeye çalışıyorum zaten günün çoğunda işteyim.
Allah yavrunuza şifa versin bunu en içten şekilde diliyorum, belki başka şey olsa teselli etmesi daha kolay olur ama çocuk sahibi biri olarak hastalığı ne olursa olsun iç sıkıntınızı çok iyi anlıyorum, Allah yardımcınız olsun içinizi ferahlatsın,
Bu zor zamanları çabucak atlatırsınız inşallah, destek almayı düşünün mutlaka bu süreçte en çok size ihtiyaç var
Allah yardmcınız olsun...
Rabbim yardımcınız olsun, şafi isminin hürmetine şifa versin yavrunuza en kısa zamanda. Allah kimseyi evladıyla imtihan etmesin. En kısa zamanda psikolojik destek alın, ihmal etmeyin. Güçlü olmak zorundayım diye kendinizi baskı altına sokmayın. İnsan bu neden benim başıma geldi diye düşünüyor ilk başta, çok normal. Sizin durumunuzda olan başka anneler, aynı hastalıktan muzdarip olan başka çocuklar da var, unutmayın. Hastalıklarla ilgili dernekler yardımlaşma grupları vs oluyor, onlara gidebilirsiniz. Sizin durumunuzdaki annelerle konuşmak yalnız hissetmemenize sağlar. Rabbim şifa versin, geçmiş olsun.arkadaşlar merhaba,
eski üyeyim bu zamana kadar artık bana ıvır zıvır gelen dertlerim oldu yazdım çizdim buraya. meğer ne kadar sorunsuzmuş aslında hayat.
yalnız bir iki aydır aldığım nefes nefes değil. içim acıyor.
2.5 yaşındaki oğlum hasta. tedavi görüyor, geçebilecek bir hastalık olduğunı söyledi doktor ama...anne yüreği işte kabullenemiyorum.
eşim ve ailesi ile ilgili açtığım konularda ifşa olmamak adına hastalığın adını yazamıyorum. ailemiz dışında akrabalar da dahil olmak üzere kimseye söylemedik. insanın dertleşmek isteyip de kimseye söyleyememesi çok zormuş.
zaten bir derdim vara konu açma sebebim kendi psikolojim. bitik vaziyetteyim.
sorunsuz bir hamilelik geçirdim. sorunsuz bir doğum. gelişimiyle ilgili bir sıkıntı hiç olmadı.
ailemizde genetik olarak olmayan bir hastalık
ancak genetik kökenli olduğu söyleniyor. hiç tv izlemedi, devamlı ilgili bir anne olmaya çalıştım.
bakımı konusunda ailelerimiz yanımızda,sıkıntımız yok.
belki oğlum atlatacak, iyileşecek herkes gibi büyüyüp normal bir hayat sürecek bilemiyorum ama ben,
asla atlatamayacakmışım gibi geliyor.
ona baktıkçta ağlıyorum.
geçmişte sorun ettiğim şeyler yüzünden kendimi suçluyorum.
işe geliyorum araba kullanıyorum ama nasıl yapıyorum bilmiyorum. gün içinde yaptığım şeyleri bile eve gidince hatırlamıyorum.
gece uykularım felaket oğlum soldan sağa dönse yanına koşuyorum.
yemek yapmıyorum, öğrendiğimizden beri yemekleri eşim yapıyor. elim kolum kalkarsa haftada bir temizlik yapıyorum.
ancak böyle gitmez biliyorum güçlü olmak ve oğluma her zamankinden iyi bakmak zorundayım.
dini konuya kaymasın lütfen ama benim açımdan en kötüsü de, eşim daha çok imana gelip namaza başlarken ben kötüyüm.
içimden sürekli dua etsem de bazen kendimi bu yaştaki çocuğu allah niye cezalandırır niye hastalık verir diyorum...
psikoloğa gideceğim, ancak bu süreçte kendime vakit ayıramadım. haftasonu oğlumla geçiriyorum, haftaiçi de ortam malum
iş yerimden izin bile alamıyorum devlet memurları izinleri sıkıntılı.
eğer çocuğu uzun süreli tedavi gerektiren şekilde hasta olan, herhangi bir şekilde atlatan atlatmaya çalışan varsa bana akıl fikir versin.
Canım çok geçmiş olsun.yavrunuzada şifa versin.benimde iki tane evladım var.acını yüreğimde hissettim.bana özelden yazarmısın hastalığını ve ne gibi belirtiler verdiğini senin nasıl fark ettiğini.allah korusun yarın birgün kimin başına ne gelceği belli değil.erken teşhis çok önemli.evet malesef, birden başladı.ben tuhaflığı anladım hemen doktoruna gittik. çocuk doktoru şüphelendi. testler vs derken hayatımız alt üst oldu.
Allah yardımcınız olsunarkadaşlar merhaba,
eski üyeyim bu zamana kadar artık bana ıvır zıvır gelen dertlerim oldu yazdım çizdim buraya. meğer ne kadar sorunsuzmuş aslında hayat.
yalnız bir iki aydır aldığım nefes nefes değil. içim acıyor.
2.5 yaşındaki oğlum hasta. tedavi görüyor, geçebilecek bir hastalık olduğunı söyledi doktor ama...anne yüreği işte kabullenemiyorum.
eşim ve ailesi ile ilgili açtığım konularda ifşa olmamak adına hastalığın adını yazamıyorum. ailemiz dışında akrabalar da dahil olmak üzere kimseye söylemedik. insanın dertleşmek isteyip de kimseye söyleyememesi çok zormuş.
zaten bir derdim vara konu açma sebebim kendi psikolojim. bitik vaziyetteyim.
sorunsuz bir hamilelik geçirdim. sorunsuz bir doğum. gelişimiyle ilgili bir sıkıntı hiç olmadı.
ailemizde genetik olarak olmayan bir hastalık
ancak genetik kökenli olduğu söyleniyor. hiç tv izlemedi, devamlı ilgili bir anne olmaya çalıştım.
bakımı konusunda ailelerimiz yanımızda,sıkıntımız yok.
belki oğlum atlatacak, iyileşecek herkes gibi büyüyüp normal bir hayat sürecek bilemiyorum ama ben,
asla atlatamayacakmışım gibi geliyor.
ona baktıkçta ağlıyorum.
geçmişte sorun ettiğim şeyler yüzünden kendimi suçluyorum.
işe geliyorum araba kullanıyorum ama nasıl yapıyorum bilmiyorum. gün içinde yaptığım şeyleri bile eve gidince hatırlamıyorum.
gece uykularım felaket oğlum soldan sağa dönse yanına koşuyorum.
yemek yapmıyorum, öğrendiğimizden beri yemekleri eşim yapıyor. elim kolum kalkarsa haftada bir temizlik yapıyorum.
ancak böyle gitmez biliyorum güçlü olmak ve oğluma her zamankinden iyi bakmak zorundayım.
dini konuya kaymasın lütfen ama benim açımdan en kötüsü de, eşim daha çok imana gelip namaza başlarken ben kötüyüm.
içimden sürekli dua etsem de bazen kendimi bu yaştaki çocuğu allah niye cezalandırır niye hastalık verir diyorum...
psikoloğa gideceğim, ancak bu süreçte kendime vakit ayıramadım. haftasonu oğlumla geçiriyorum, haftaiçi de ortam malum
iş yerimden izin bile alamıyorum devlet memurları izinleri sıkıntılı.
eğer çocuğu uzun süreli tedavi gerektiren şekilde hasta olan, herhangi bir şekilde atlatan atlatmaya çalışan varsa bana akıl fikir versin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?