Valla gurbet zor canım bende gurbete geldim bilerek geldim senin hissettiğin şeyleri hissediyorum ama yapacak birşey yok alışmak zorundayızMerhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
İstiyorum ama hastane randevusu bulamıyorumBir bebeğin doğumu anneyi her zaman psikolojik olarak hassas bir döneme sokar.Asıl siz kendinizi yargılamayın.Daha bir haftadır teksiniz,yeni düzeninizin oturması için kendinize biraz zaman verin.Uzman desteği almanızı da tavsiye ederim.
İnsan hiç bu zamanları düşünemiyormuş kendime çok kızıyorum herkes dedi ,gitme yapamazsın diye ama dinlemedim kimseyiValla gurbet zor canım bende gurbete geldim bilerek geldim senin hissettiğin şeyleri hissediyorum ama yapacak birşey yok alışmak zorundayız
İstiyorum ama hastane randevusu bulamıyorumteşekkür ederim yorumun için
Bu kadar zor olacağını beklemiyordum canım,inşallah yaşamaz da anlamazsınSiz de beni yargılamayın madem sorayım. Ne bekliyordunuz?
Sakin ol önce...Aynı yasadıklarını yasadım bende..Gıttıgım yerle memleketım arasında otobusle 12 saat vardı.Ama yapacak bısı yoktu..Annemde bebekten sonra kaldı uzun süre ve tabı kı de kendı evıne dondu..Merhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
Bağımlılık değil aslında ,aynı şehirde yaşasam burda olduklarını bilsem bile yetecek aslında piskolejik olarak rahat hissedecem, bir başım dara düştüğünde daraldığında gidecek kapın olmaması çok zorSizin kendi aileniz var artık. Kadın için de erkek için de kök aileye bu kadar bağımlılık iyi değil.
Yaşadık geride kaldı o günler. Tavsiyem bir sling alın. Sarın bebenizi. Yürüyüş yapın. 10 dakika bile olsa hayati önemi var bence.Bu kadar zor olacağını beklemiyordum canım,inşallah yaşamaz da anlamazsın
Maşallah bana hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ya ,hergün 3 4 posta ağlıyorum benim burda ne işim var diye ,Sakin ol önce...Aynı yasadıklarını yasadım bende..Gıttıgım yerle memleketım arasında otobusle 12 saat vardı.Ama yapacak bısı yoktu..Annemde bebekten sonra kaldı uzun süre ve tabı kı de kendı evıne dondu..
Ki bebek bezını hayatımda ılk defa yakından kendı cocugumda gordum ..Neresı arkaya gelıyor ,nasıl poposunda durcak ohaa cıt cıtı varmıs o kadar uzaktım bu ıslere..Yalnız bır anneydım...
O psikolojıden nasıl cıktım bılıyormusun? Önce annem gıdınce sudan cıkmıs balıga dondum...Sonra dedım kı bir dakıka ya ben anne oldum..Tamam mükemmel olamayabılırım ama olucam..Başarıcam..Tutunucam dedim..
Kımseyı tanımıyordum bende..Ne komsu ne arkadas...Bebek bakımıyla alakalı kıtaplar aldım...Ayagımda bebegım bende cılgınlar gibi kıtap okuyordum...Bazen baska kıtaplar alıyordum..Tv'den ılk uzaklasmam boyle olmustu zaten..Yenı bır hobı edınmıstım...
Esımın ızınlı oldugu gunler hava sartlarına gore avm vs.cıktık dolastık..
Bebek buyudukce daha uzak yerlere gezmeye basladık...
Güçlü olun ve kararlı olun...Zaten arkadasım olsun demeyı bıraktıgınız zaman o sızı bulacak ...Sonra sonra bebeklı bır kac arkadas edındım...
Sız artık annesınız..Ve bunun ustesınden gelırsınız ınanıyorum..Ben yaptıysam siz hali hali yaparsınız bence..Çünkü lohusa depresyonuma, okb hastalıgım eklendı...Neyse gectı gıttı ıste..
Artık o asamayı gecın..Sadece bebegınıze evlılıgınıze yanı gundelık ıslerınıze onem verın..Hersey gecıyor ve gececek anlayamayacaksınız ve anlamayacagız...En guzel zamanlarımız suan ..Bence tadını cıkarmak lazımMaşallah bana hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ya ,hergün 3 4 posta ağlıyorum benim burda ne işim var diye ,
Eşinizle konuştunuz mu. Sizinle biraz daha fazla vakit geçirse. Lohusalıktanda böyle hissederseniz. Anin tadını çıkarın. Bebeğin bidaha bu kDar küçük olmicak o büyüyunce zaten parkti kresti derken sizde sosyallesirsiniz ama bu günler bidaha gelmez onunla vakit geçirin fotoğraflarını çekin,birlikte yürüyüşe çıkınMaşallah bana hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ya ,hergün 3 4 posta ağlıyorum benim burda ne işim var diye ,
ne işiniz var olur mu?Maşallah bana hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor ya ,hergün 3 4 posta ağlıyorum benim burda ne işim var diye ,
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?