Bende 20günden sonra haftada min 2 max 3 gün tek kaldım nasıl yaptım şuan düşününce bilmiyorum benimkide başka bi psikolojiHatta bebeğim 4 aylıkken eşim nöbetli bir işe girmişti. Pazar ve pazartesileri hiç gelmiyordu eve. Annem sadece bir yaşına kadar kaldı yanımda. Sonra sonra o kısımları da hallettim. Annem kalırken asla yalnız kalmayacak gibi korkardım. Kendim gözümde büyütürdüm.
Hele pazarları herkes ailesiyle baş başa pazar kahvaltısı yaptığında ben biraz daha bana nefes aldırsın diye yağmur birikintisi arardım. O hoplat üstünü batırırdı ben de nefes alırdım.
Aynı şehirde annem varken böyle büyüttüm ben. Aynı şehirde olsanız da her şey çok kolay olmayacaktı yani.
Ondan çocuklu hayatın zorluğunu tek bir yere bağlamayın. Şehirle yada aileyle alakası yok. Her türlü zor bir sene olacaktı. Ama düzen kuracaksınız.
Öğlen uykuları uyurken işler daha kolay olacak mesela. Ben bebek arabasına koyar çıkardım öğle uykusunu dışarda uyutur kendim de nefes aşırdım.
Siz kendinize iyi gelecek şeyler yapmak için fırsat bulun bol bol
Zor canım allah kolaylık versin gurbet çekenlere bir de annen gelip gidince yada sen kalınca onlarda daha zor oluyor ayrılmak üzme kendini bebeğini düşünİnsan hiç bu zamanları düşünemiyormuş kendime çok kızıyorum herkes dedi ,gitme yapamazsın diye ama dinlemedim kimseyi
Çok iyi anlıyorum sizi bu yollardan bende geçtim. Gerçekten gurbet çok zor özellikle çocuk olduktan sonra yanında ailesi olsun istiyor insan. Bende Hergün ağlıyordum nasıl bakacam nasıl büyüyecek bu günler geçmeyecek diye ama geçti şükür oğlum 3 yaşında şuan her anım onunla büyüdüklerinde arkadaş gibi oluyolar üzülmeyin hepsi geçiyor alışıyorsunuz anın tadını çıkarınMerhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
Okurken kendimi gordum suan bende ayni seyleri yasiyorum daha once tek basima baska sehire cikmamiskn evlenip gurbete geldim esimde sizinki gibi gecegunduz calisiyor vardiyalarina alisamdim zaten sehir cok kucuk ve kotu bi yer bi turlu alisamadimEvlenmeden önce tek başıma başka şehire bile gitmemişimdir ama hep evlenince uzağa gitmek istiyordum, hiç aklımdan geçmeyen istemediğim çok uzak ve büyük bir şehire geldim. İlk zamanlar o kadar zorlandım ki ev bizim değilmiş gibi, içindeki eşyalar bize ait değilmiş gibi geliyordu. Eşim vardiyalı çalışıyor gece vardiyalarına hala tam anlamıyla alışabilmiş değilim. Evleneli 2 yıl olacak neredeyse, ilk yıl o kadar çok gittim geldim ki ailemin yanına hep bir bahaneyle bu gidip gelmeler benim kendi evime alışmamı geciktirdi. Sonra araya kış girdi aylarca gidemediğim oldu. Benim de eşimle bir anlaşmazlığım yoktu hatta gidince eşimi de özlüyordum şimdilerde artık gidince ikinci gün dönesim geliyor evime. Zamanla alışıyor insan evine, yaşadığı şehire ama aileye özlem baki. Bizimkiler gelirdi, giderlerken arkalarından ağlardım duramaz ben de giderdim onlarlayakın zamanda gelecekler inşaallah, korkarım ki yine aynı şey yaşanacak sizde bir de bebek var sağlıkla büyütün inşaallah, elbet alışılır insan her şeye alışıyor bir zaman sonra..
Ah canım. Birkaç ay sonra ben de şehir değiştireceğim hiç tanımadığım bir şehre yerleşiyorum. Kimseyi tanımıyorum ne olacak bilmiyorum. Yine senin eşin yanında benim eşim yurtdışında çalışıyor. Ne yapacağım bebekle tek başıma bilmiyorum. Hakkımızda hayırlısı olsun her şey güzel olsun inşallahMerhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?