- 4 Mart 2012
- 16.111
- 37.457
- 798
Artık eşinizle bir ailesiniz bunu anladığınız gün inşallah evliliğinizin selameti için geç olmaz.
Artık eşinizle bir ailesiniz bunu anladığınız gün inşallah evliliğinizin selameti için geç olmaz.Merhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
İşte öncesinde hiç ayrılmadıgin için demek ki. Ya üzüntüsünü küçümsemiyorum bak yanlış anlama. Ama kabul et ki 16 saat de olsa aynı ulkedesiniz işte. Annene vize almak için aylarca uğraşıp sonunda ret alma durumun yok. Hadi güç bela aldın vizeyi annene (dusuk ihtimal) acaba annem dil bilmeden uçakta sorun yaşar mı, aktarmada kaybolur mu vs gibi düşüncen yok. Yüzlerce hatta bazen hlnerdeyse 1000 dolar uçak biletini nasıl denklestiricem gibi bi derdin de yok. Haline şükret diye diyorum. Daha yeni görmüşsün anneni işte. Bununla avutabilirsin kendini.Ayrılmadım,saatlerin önemi var acaba 16 saat uzaklıktayım benim memleketim de havaalanı yok direk gidilmiyor,sonuçta bugün hadi bir anneme gideyim özledim olmuyor,gurbet işte neyi komik geldi anlamadım ?
Gurbet zordur anlıyorum seni.Aslında en zoru atlatmışsın bebişte olmuş.Bundan sonrası onu büyütme çabası.Biraz daha büyüdükçe sıkılmaya vaktin kalmayacak.Bu arada arkadaş edinmeye calış özellikle bebekli anneler olursa ortak konularınız olur.Artık çekirdek ailen var önceliğin onlar, zamanla alışacaksın hatta kök aileni ziyarete gittiğinde evine dönmeyi özleyeceksin inan bana.Merhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
ben de zorlanıyorum uzakta seni çok iyi anlıyorum. Kimisi de var hiç umrunda değil. Kendini alıştırmaya çalış. Ailende biraz daha kalamaz mısın belki iyi gelirMerhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
Ne kadar çok kalırsa o kadar çok o rahatlığa alışır. Artık yetişkin bir birey ve yenidoğan annesi olduğunu idraak edip çözüm aramalı sürekli ağlayıp sızlamanın kimseye bir faydası yokben de zorlanıyorum uzakta seni çok iyi anlıyorum. Kimisi de var hiç umrunda değil. Kendini alıştırmaya çalış. Ailende biraz daha kalamaz mısın belki iyi gelir
Yeni doğum yapmış bir kadın ve belki psikolojisi kaldırmıyor ? Neden kendine yüklensin kiNe kadar çok kalırsa o kadar çok o rahatlığa alışır. Artık yetişkin bir birey ve yenidoğan annesi olduğunu idraak edip çözüm aramalı sürekli ağlayıp sızlamanın kimseye bir faydası yok
Baba bebeğinden yeterince uzak kalmış zatenYeni doğum yapmış bir kadın ve belki psikolojisi kaldırmıyor ? Neden kendine yüklensin ki
Eşi anlayışlıysa evi kaçmıyor sonuçta.
Ben yalnız kalınca çok kötü oluyordum. Depresyondaydım ve farkında değildim.
Haklısın inşallah konu sahibi de alışırBaba bebeğinden yeterince uzak kalmış zaten
Konu sahibi evlendiğinden beri gurbete alışamadığını söyleyip ağlıyor yani sürekli sızlanmanın bir faydası olmadığı çok açık değil mi?
Ben de 3 yıldır evliyim ve ailemden uzaktayım. Başta tabii ki alışkın olduğum düzenden ayrıldığım için zorlandım ama sonuçta kendi düzenimi oluşturdum. Oturup sürekli alışamıyorum diye ağlamadım.
Bende bir başınıza dünyanın öbür ucuna gittiniz sandım.Merhaba kızlar ,yaklaşık 2 yıldır evliyim bu senede bir bebeğim oldu 2.5 aylık ,ilk 40 gün annem geldi kaldı sonra bende onunla beraber memlekete gittim ,onsuz kalmayı göze alamadım ,şimdi evime geldim tekrar 1 hafta oldu ,ama ben gurbete alışamıyorum,bebekten sonra iyice zor gelmeye başladı ,evde tek kalmak istemiyorum,ruhum sıkılıyor içim daralıyor nefes alamıyorum sanki bu şehirde bu evde durmak istemiyorum.yargılamayın lütfen elimde olan bişey değil ,anneme gel demek istiyorum ama utanıyorum artık,gelsede yine gidecek bunu biliyorum ne yapmalıyım bilmiyorum,bazen eşimi bile bırakıp gidip ne kadar kalabilirsem orda kalmak istiyorum ailemle olmak istiyorum,eşimi çok seviyorum bir problem yok ama ,burda çok yalnızım kimsem yok ,eşimle toplasan 3 4 saat görüşüyoruz akşam ,ne yapıcam bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum yaa akıl verin lütfen
Yargılamak ne kolay ya ,Napayım eşim hissediyorsa bende insanım her zaman iyi olmak ,iyi görünmek zorunda değilim.bende yaşayacaklarımın bu kadar zor olacağını bilsem uzaktayken çocuk yapmazdım ,eşim evlenmeden önce demişti şehir değiştirebiliriz diye şimdide asla çıkmak istemiyor burdan .ne yapalım yani demkki insan başına gelecekleri bilemiyor .Daha geldiğiniz yere alışmadan uyum sağlamadan çocuk yapmışsınız,çevreniz ana kuzusu olduğunuzu biliyormuş gitme yapamazsın demişler,siz dinlememişsiniz.Şimdi ne anneliği doya doya yaşıyor bebekle ilgileniyorsunuz,ne eşinize huzur veriyorsunuz İçinde bulunduğunuz ruhsal sıkıntıyı eşiniz anlamıyor mu sanıyorsunuz? Ailesine gitmek için gün boyu saatlerce ağlayan kadını görmek onu mutlu mu ediyor sizce? Bebeğiniz hissetmiyor mu?Bir yanlış karar ve sonuç.Ya tedavi olun çünkü bu normal değil,ya da yolunuza bakın......
Ne güzel kıymetini bilBenim ailemle aramda 1 saat bile yok ama gurbetteyim diye triplere giriyorum
Çocuklar büyüyünce alışıyorsun ama , geçmiyor o Özlem dersem kimse linclemez umarım sjsjsjjs
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?