- 26 Mayıs 2008
- 4.321
- 3.283
- 698
- Konu Sahibi denizkabugu
-
- #181
biz mecburiyetten istanbula taşındık ailemden uzaktayım ama onları cok ozluyorum pişman değilim eşimle evlendıgıme ama işt garıp bı duygu bu.Sen istanbulun neresındensın cnm
Allah daha başka ayrılıklar vermesin ama gerçekten zor . Bazen eşinin arkadaşlarının yetersiz olduğu durumlar oluyor aile sıcaklığı arıyorsun tek yapabileceğin arayıp seslerini duymak. Bir de yaşadığın şehirde eşinin ailesi varsa ve onlardan yana hep problemlerin oluyorsa eziklik hissediyorsun(
gurbette evliyim ve gurbet çok çok zor...
zaten gurbette çalışıyorum ailemle aynı şehirde değilimki ha memleketten ha dışarıdan fark etmez dedim, zaten alışığım gurbetliğe dedim evlendim. eşimi çok seviyorum ama böyle gurbetlik çok zor. bekarken her tatilde memlekete aileme gider tatilin sonuna kadar kalırdım ama eşim var şimdi kafama göre gidemiyorum tatillerimiz uyuşmuyor ben öğretmenim tatilim çok onun ise az. aileme gidip kaynanamlara gitmesem laf oluyor. birde nasıl olsa gurbetliğe alışığım dedimya bu şekilde çok farklıymış gittikçe daha zor geliyor kısıtlı tatillerde kalabalık yollardan ailenin yanına gidip kısa zamana bir çok şeyi sığdırmaya çalışmak ve boğazın düğümlenerek bir tarafın buruk ağlaya ağlaya geri dönmek çok acıtıyor.düşünüyorum ölüm bile daha korkunç geliyor ölsem nereye gömecekler memleketime mi yoksa bana hep soğuk gelen eşimin bayramdan bayrama uğradığımız köyünün ağaçsız sahipsiz görünen mezarlığına mı?
belki zamanla her şeye alışılır ama bir taraf heep yarım bu hiç bir zaman geçmez, buna kesinlikle alışılamaz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?