Hayır ama ben de gurbetteyım. Aileme,sevdiklerime 14 saatlik uzaklıktayım. Sevdiğiniz sadece ve sadece eşinizin olması da kötü. O varsa var,Yoksa ylnızsınız.. :/ Komşuluk,arkadaşlık yoksa,kimseyle kafa yapınız uymuyorsa,ciddi kültür yapısında farklılıklar varsa ve bazen eşiniz bile sizi anlamıyorsa, İNANIR MISINIZ ? Kendinizi camdan aşağı aTasınız gelıyor :'(Keske. Insan kendini anlayan ve kendine benzeyen kisilerle daha saglikli bir arkadaslik kuruyor. Sen de mi yurt disindasin?
Sizinkide çok zormuş :/ İnşallah umduğunuz gibi olur her şey..Ailem bursada ben samsunda . esim denizci bazen evde olmuyor bile . alistim artık bi de oğlum oldu 17 gun once bakalım hayatım nasil değişecek :)
aynen yapılması gereken şey tamda bu..sürekli hayıflanan insanları hiç anlayamamakla birlikte fazla arabesk buluyorum7 senedir yurt disindayim. İlk yil zor oldu hem evlilige alismak, hem yebi bir ulkede yasamaya alismak..
Hemen bir dil kursuna basladim.Oglene kadar dil kursunda oluyordum,oglenden sonrada evi toparlagip,yemek yapiyordum.Sonrada yuruyuse cikiyor, eve dondugumde ise sofrayi hazirlayip esimi bekliyordum.
Baktim bu tempo bana az geliyor, sıkılıyorum birde spor salonuna baslamistim.İlk yilim boyle gecti.Arkadas edinmeye calistim.Tanisip hoslandigim insanlari evime davet ettim falan derken arkadasligimiz baslamis oldu.
İkinci yil hamileligim ve dil kursum ile gecti. Bebegim dogduktan sonrasini saymiyorum, hayatim tatli bir telase ve zamanin nasil gectigini anlamayarak gecti.
Kizim 3 yasini doldurana kadar kendim buyuttum.3.yasini doldurunca o krese basladi bende egitimime devam ettim.
İsin sirri eski hayatimda soyle sosyaldim boyle ailemin yanindaydim gibi seylere takilmayip,onunuze bakmak.
Arkadas edinmeye calismak ve bulundugunuz ortami guzellestirmek.
Merhabalar arkadaşlar. Başlıkta gördüğünüz üzere,Gurbete evlenipte,pişman olanlarımız,hala alışamamış olanlarımız var mı aramızda ? Ve bu durumu aşmış olanlar,yaşadıklarınızı paylaşır mısınız ? :'( (yurt içi,yurt dışı farketmez arkadaşlar. Kapı arkası Gurbetmiş.. )
İşte buda adamın adam gibi adam olduğunu gösteriyor oda bize rast gelsin ...Emin ol o ailesiyle olan iliskinin yönünüde erkek belirliyor.
Eger pasif bir esin varsa ustune basip gecen gecene yok eger tuttugunu koparan bi adamsa sevmeseler bile mesafe olsa bile saygi ve kalite korunuyor bu da yeterli bence ..
7 senedir yurt disindayim. İlk yil zor oldu hem evlilige alismak, hem yebi bir ulkede yasamaya alismak..
Hemen bir dil kursuna basladim.Oglene kadar dil kursunda oluyordum,oglenden sonrada evi toparlagip,yemek yapiyordum.Sonrada yuruyuse cikiyor, eve dondugumde ise sofrayi hazirlayip esimi bekliyordum.
Baktim bu tempo bana az geliyor, sıkılıyorum birde spor salonuna baslamistim.İlk yilim boyle gecti.Arkadas edinmeye calistim.Tanisip hoslandigim insanlari evime davet ettim falan derken arkadasligimiz baslamis oldu.
İkinci yil hamileligim ve dil kursum ile gecti. Bebegim dogduktan sonrasini saymiyorum, hayatim tatli bir telase ve zamanin nasil gectigini anlamayarak gecti.
Kizim 3 yasini doldurana kadar kendim buyuttum.3.yasini doldurunca o krese basladi bende egitimime devam ettim.
İsin sirri eski hayatimda soyle sosyaldim boyle ailemin yanindaydim gibi seylere takilmayip,onunuze bakmak.
Arkadas edinmeye calismak ve bulundugunuz ortami guzellestirmek.
Ben de 7 sene olacak disardayim. Tarzimiz hemen hemen ayni sizinle. Sadece bende 2,5 yasinda ve 6 aylik iki bebek vardi. Ben de ilk haftadan daha büyük olani krese baslattim. Biz gelmeden iki ay önceden esim kres ayarlamisti. Ilk bir hafta zorlandi kizim ama sonra kendi isteyerek gitti. Ben de kücük kizimi arabasina koyar sehri sokak sokak gezerdim. Aylik abonman bilet aldi esim, telefonuma sehir ulasim haritasini da yükledi ve nereye istersen git gez dedi. AVM, Türk marketleri, parklar, hastaneler... hepsinin yerini ögrenmistim. Kücük olan 1,5 yasina gelince ablasiyla ayni krese verdik, amac dil ögrenmeye ne kadar kücük baslarsa o kadar erken ögrenir. Sabah cocuklari götürüp evi toplayip kurslara bakmaya giderdim. Burada iki ya da üc sefer deneme amacli girebiliyorsun kurslara. Eve cok yakin özel ders veren emekli bir ögretmen buldum ve halen ayni kursa devam ediyorum.
Büyük kiz okul öncesine baslayinca kücügü de 3 saatlik bir oyun grubuna yazdirdim. Oradaki anneler cocuklari beklerken bir kafede kahvalti edip kahve iciyorlarmis bir gün beni de davet ettiler ve o günden beri haftada bir gün bulusur kahvalti ederiz. Bu gruptaki her bayanin kendi arkadas grubundan baska birileriyle de tanistim. Yani iyi kötü bir cevrem oldu. Ayda bir de edebiyat gecesi yapiyoruz. Her ay bir kitap okuyup o aksam yorumluyoruz. Özel günlerde bayramlarda 8-10 aile coluk cocuk yemek düzenleriz. Burada cok kücük rakamlar karsiligi bahce edinip meyve sebze yetistirebiliyorsun. Genelde yasli insanlar yapiyor bunu. Ev ev dolasip posta kutularina ilan birakirlar bahcemde bana yardim edermisiniz diye. Bahce dedigi de 3-5 m2. Yabani ot temizleme, capalama, sulama gibi. Ben giderdim mesela sirf diyalog olsun birileriyle bir seyler konusmaya calisayim derdim. Yardim eder karsiliginda bir sepet meyve sebze toplar getirirdim eve.
Konu sahibi demek istedigim nokta, gurbet dedigimiz yerde istesek yabancilik cekmeyiz. Kendimize faaliyetler bulup, ama az ama cok cevre edinebiliriz. Benim kurs ögretmenim bile cevresindeki etkinlikleri bana mail gönderir. Burada bu var katilmak istermisin, organizasyon düzenliyorlar ailece gidersiniz fian filan. Evde aksama kadar oturmayin. Cevrenize yeni hayatiniza bir sans verin. Ama esim izin vermiyor ya da esimin ailesiyle beraber oturuyorum kayinvalide falan imkansiz yollamazlar disari diyorsaniz bir sey diyemem. Ben cok görüyorum duyuyorum bunu malesef. Kadini alip baska bir ülkeye getirdikleri gibi ne carsiya pazara gönderirler ne de bir dil kursuna yazdirirlar. Aksama kadar evde otursun yemek temizlik yapsin kocasina ve bize hizmet etsin diyen tiplerin elindeyseniz de üzülürüm sizin adiniza.
Bizde haftada 2-3 kez skype acik olur. Annem ablam cocuklari görer konusurlar. Ben de araya girerim ne var ne yok diye. Diger günler esimin ailesiyle konusulur. Görümcemin bebegi oldu kizlar neredeyse her gün acip görebiliyorlar bebegi. Iletisim irtibat hic kesilmez. Firsat olunca biner ucaga 3 saatte gideriz. Ben Kadiköy yakasindan Atatürk Havalimani'na 3 saatte zor gidiyorum.
Benimde yurt dışında gorustugum biri var o çok aceleci ve napcami bilmiyorum oraya ayak uydurabilirmiyim ailesiyle ve yanımda ailemden kimse olmiycam bunları düşündükçe korkuyorum napmam gerektiğini bilmiyorumMerhabalar arkadaşlar. Başlıkta gördüğünüz üzere,Gurbete evlenipte,pişman olanlarımız,hala alışamamış olanlarımız var mı aramızda ? Ve bu durumu aşmış olanlar,yaşadıklarınızı paylaşır mısınız ? :'( (yurt içi,yurt dışı farketmez arkadaşlar. Kapı arkası Gurbetmiş.. )
Çok güzel anlatmışsınız .... Ben de anlatayım hemn bacım. Aileme 14 saatlik uzaklıktayım. KK 1 saat bile değil uzaklığımız. Sene de taş çatlasın 1 kere gelirler evime. Biz ise,evlendiğimizilk zamanları da baza alacaksak her hafta sonu giderdik !!. şimdi 3-4 haftada bir gidiyoruz.. Onlara saygılıyım. Saygı çercevesinde de olsa asla kendimi ezdirmiyorum. Bana karşı yapılan eleştiride,yorumda,herhangi bir sözde altta klmıyorum... Onlar bana çok sıcak değil,ben de sıcak değilim. Bu şekilde dengeyı sağlamaya çalışıyorum. Eşimin ailesine yakın oluşu (mesafe açısından),benim ise çook uzak oluşum bazen psikolojimi bozuyorum. o ortmdan defolup gidesim geliyor o anda. Suratım beş karış oluyor. Çok yansıtıyorum :/ Evime istediğm şeyi alabiliyorm,istediğim yerede koyabiliyorum. Kv.dem bana da,evimede hiç karışmz çunku. Akraba ziyaretine gelince,Onun ailesinden başka biryere gitmiyorz zatn. Bayrm harici. Ama yinede KEŞKE Diyemiyorum. Sanki eşime Haksızlık olacakmış gibi gelıyorBen Bacim ben... işimi herseyimi bırakıp izmire gelin gittim. Gel gör ki uzaktan o çok sevdiğim şehir bana göre değilmiş. Herşey üstüme geliyordu, herhafta kk ve esimin akrabalarina gitmek zulüm gibi geliyordu. Hergün ağlıyordum.nasıl böyle bir salaklik yapıp o güzelim işimi bırakıp gelmiştim. KK herseyi batıyordu bana. (Gerçi o zamanlar o da az değildi yani-neyse bunu başka sefere Bask topikte anlatirim) sonra canım kocacigim ben çok mutsuzum diye tayini benim memlekete aldırdı. Hatta sana söyle diyeyim eğer birgün kızım olursa kızımı asla Gurbete gelin gondermeyecegim diye yemin etmiştim (çok büyük konuşmuştuk aslinda-gitmek isterse ne yapabilirim ki). Şimdi sana eksi ve arti yönlerini yazıyorum hazır ol.
1- kk ve ailesiyle senede 2 kere falan görüşüyoruz bu bana yetiyor.
2-evime istediğimi alıp istediğim yere rahatlıkla gelebiliyorum.(evime istediğimi almak benim için çok onemliydi)
3-cocugumu kendim büyütüyorum.
4-bana sıkıcı gelen akraba ziyaretlerini yapmıyorum.
5-fazla yüz göz olmuyorum
Eksi yonleri;
1- şimdide kendi ailemin dertleri bitmiyor ve onlarla uğraşıyorum.
Kısaca not:keşke baştan gitmeseydim ve onlarla bu kadar samimi yada yüz göz olmasaydım.
Çok güzel anlatmışsınız .... Ben de anlatayım hemn bacım. Aileme 14 saatlik uzaklıktayım. KK 1 saat bile değil uzaklığımız. Sene de taş çatlasın 1 kere gelirler evime. Biz ise,evlendiğimizilk zamanları da baza alacaksak her hafta sonu giderdik !!. şimdi 3-4 haftada bir gidiyoruz.. Onlara saygılıyım. Saygı çercevesinde de olsa asla kendimi ezdirmiyorum. Bana karşı yapılan eleştiride,yorumda,herhangi bir sözde altta klmıyorum... Onlar bana çok sıcak değil,ben de sıcak değilim. Bu şekilde dengeyı sağlamaya çalışıyorum. Eşimin ailesine yakın oluşu (mesafe açısından),benim ise çook uzak oluşum bazen psikolojimi bozuyorum. o ortmdan defolup gidesim geliyor o anda. Suratım beş karış oluyor. Çok yansıtıyorum :/ Evime istediğm şeyi alabiliyorm,istediğim yerede koyabiliyorum. Kv.dem bana da,evimede hiç karışmz çunku. Akraba ziyaretine gelince,Onun ailesinden başka biryere gitmiyorz zatn. Bayrm harici. Ama yinede KEŞKE Diyemiyorum. Sanki eşime Haksızlık olacakmış gibi gelıyorAklıma gelenler bunlar. Geldikçe yazarm bacım....
Eşin nasıl kabul etti,memleketinden başka şehre gitmeyi. Çok şaşırdım doğrusu. Benim eşim asla kabul etmez. Helal olsun.. :/Aranan mesafe koymak çok güzel. Ama burada anladigim kadari ile senin mutsuz olman sadece Ailene uzak olman. Bence takma kafana fazla uzaklığı. bak bana ben şimdi de kendi ailemle uğraşıyorum. Davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş insana derlerdi de inanmazdim. Panik atak oldum burda. Offf kendime bi memleket bulamadım valla. İzmir desen kk kaprisleri bura desen bitmeyen sorunlar.
Bu arada bende kendimi ezdirmezdim kk ya. Bana bişey de söylemedi aslında. Ama o surat asması yokmu o surat asmalari bana ülke bile degistirtirir
Evet aynenn çok yaşadım ve yaşıyorum da..Ailesinin tavırları bazen o kadar içimi acitiyor kiKesınlikle Haklısınız. Ama bazen o da yetmıyor. Ailesiylede evleniyorsun. Diye klişe bir söz var ya aynen öyle. Seni kızları gibi benimsemiyorlarsa,soğuk davranıyorlarsa eğer ve sıcak bir aile yapınız varsa sizinde ,kültür farklılığınızda varsa eğer (özellikle ailesiyle) ben nerdeyim dıyorsunuz ,işte o zaman büyük bir hüzün kaplıyor ruhunuzu
Böyle konuşmayın.. ! :|Keşke ben de evlenip ya da bekar yurtdışına yerleşebilseydim...
Birbirinize yakınmısınız ? ya da sık mı gidip gelıyorsunuz. Ne gibi sorunlar yaşıyorsunuz bacım ? :/Evet aynenn çok yaşadım ve yaşıyorum da..Ailesinin tavırları bazen o kadar içimi acitiyor kiÇok özlüyorum ben hem annemi hem babamı memleketimi :'(
Çok istiyorum ya asla olmayacak büyük ihtimalle. Ben çok çok çoook istiyorum Kanadalara Amerikalara gideyim !!Böyle konuşmayın.. ! :|
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?