Günaydın arkadaşlar.
Ben evden çalışan, bir çocuk annesi bir kadınım. Evden çalışmak ne kadar rahat görünse de yaptığım iş aşırı stresli, gerçekten çok yıpratıcı bir iş. Fakat biliyorsunuz hayat şartları, tek maaşla asla geçim olmadığı için çalışmak zorundayım.
Neyse gelelim konuma.
Benim bir halamın kızı var. Oda benimle yaşıt. Dört yıl başka şehirde üniversite okumuş. Şimdi yıllardır kpss için çalışan, bekar bir kadın. Gerçekten bu sınava aşırı emek verdi. Rabbim onun ve diğer arkadaşlarımızın emeğini boşa çıkarmasın. Şimdi benim bu kuzenim, bizim eve yakın bir yerde özel ders almaya başladı. İşte olaylar burdan başlıyor. İlk başta sevindim tabiki, sevdiğim biri sonuçta. Arada uğrar dertleşiriz diye. Ama kuzenim maalesef arada değil, günde iki defa nerdeyse uğruyor. Ve artık gerçekten çok sıkıldım. Ondan arama gelince elim ayağım titriyor. Her defasında kahvaltı hazırla geliyorum, akşam yemeğinde ne var? Diye diye gerçekten beni aşırı bunalttı. Dediğim gibi evden çalışıyorum ama çalışıyorum sonuçta evde uzanmıyorum. İnanın çocuktan olmasa yemek bile yapmam. Hatta çoğu zaman ona özel buzlukta ona göre bişeyler varsa yapıp, eşimle kahvaltılık yemişliğimiz var. Bir de bu kuzenimin inanın bizim yemek yemeğe ihtiyacı yok. Yani öyle durumları düşükte değil. Bana dışarda yemek yemekten sıkıldığını söylüyor. Bir kaç kez yemeğim yok dememe rağmen, ne varsa onu yerim önemli değil diye cevap verdi. Sadece yemekle de bitmiyor. Evden çalıştığım için çalışmıyorum diye mi düşünüyor bilmiyorum ama geldiğinde saatlerce oturuyor, mesai saatimin içinde. Bir kaç kez üstlerim tarafından ayrı uyarıldım. Geçen gün mesela akşama doğru saat beş gbii geldi ve o gece bizde kalmak istediğini söyledi. Eşim de biri olunca asla rahat edemeyen bir insan. Gittiğinde rica etti benden. İstediği kadar gelsin ama gece kalmasın diye.
Ben kuzenime son zamanlarda soguk davranmaya başladım. Musait değilim, uyuyorum, dışarıdayım diye. Ama asla asla anlamıyor soğuk yaptığımı.
Gerçekten yani anlamıyorum. Ben istenmediğimi birinin suratından anlıyorum. İnsanlar neden anlamazlığa vuruyor kendimi. Bazen de çok vicdan azabı çekiyorum. Yemek için soğuk yaptığımı düşünecek diye. Ama yemin ederim alakası yok. Ben ev işi, kendi işim, yemek, temizlik, okul, çocuk derken kimseye ekstra günlerce ayıracak vakit bulamam. Böyle düşündüğüm için haksız mıyım ben? Gerçekten içten içede üzülüyorum. Kuzenim sonuçta diye ama dayanamıyorum da. Tepkilerimden de anlamıyor. Napacağım bilmiyorum. Asla da kırmak istediğim biri değil. Bilmiyorum