Iyi geceler arkadaşlar aklıma cok takılan bir konu var lütfen bana objektif yorum yaparmisiniz amacım asla haklı cıkmak değil ama içimide soğutup rahatlatmak istiyorum.
Benim ilk okul zamanlarindan cok yakın bi arkadaşım var -dı bu yaşa kadarda sürdurduk bunu
Bi küs bi barışık ilerledik yıllarca ben fazla fevriyim onun fazlaca kalbi katı ama idare etmistik birbirmizi ta kii bu kışa kadar.
Bu kış fark ettimki aslında arkadaşlığımız ben onun dertlerini dinleyince ilerliyor ben ona destek vermiyorsam oda asla bana yazmıyor aramıyor çünkü 2 gün önce onun saçma sapan dertlerine ortak olmamisimdir .
Sağolsun zamaninda hep yanimda oldu destek oldu ama son zamanlarda hep kendi dertleri onemsensin istedi bende umursamadım açıkçası çünkü benimde başımda cok büyük sıkıntılar vardı ve bu durum beni cookk sinirlendirdi bu arkadaşımla konuşarak tüm bağlarımı koparttım çünkü benim cocugumla ilgili bi skntida bile neyi var demedi.
Neyse kızlar fazla uzattım bundan 3,4 gün önce benim bu kıza bi sebepten yazmam gerekti ve doğru düzgün konustum onunla neden konuşmadığımı neden kırıldığımı anlattım aklıma eski güzel günler geldi görüşmek istedim ve bu beni resmennn başından savdı önce anladım oda bana kırıldı dedim telafi etmek istedim ama yine umursamadi
Ama simdi bana söyleyin ben ona asla kötü bisey yapmadım bukadar düşman gibi davranacak yani ben bunu hakettimmi.
Kendi kendime diyorum bu tavirlari gördükçe simdi duygusal davraniyorum ama bitirmekle dogru yapmışım.
Bide siz bisey diyin bana çünkü cok üzülüyorum