Çok degil bundan 1 sene once agustos ayıydı.. Her gece ayni rüyayı goruyordum uyandigimda etkisinden kurtulamiyordum.
Ruyamda daha dugunleri olmamiş eltim ve kaynim hamilelik haberi veriyorlardi. Ruya ya birden doguma geciyorduk. Eşim yigenini kucagina aliyordu öyle bir aşkla bakiyordu ki. Benim gozlerim doluyordu. Aglayarak teyzeme gidiyordum boynuna sarilip agliyordum. Teyze benim hic cocugum olmayacakmi diye.
O zaman ortada ne dugun vardi ne birsey...
Aradan 1 ay gecti birden dugun hazirliklari basladi. Aralikta evleniyorlardi.
O sirada bende aşilama tedavi yipranma surecleriyle mesguldum..
Biliyordum olacakti...
Kasim ayina hersey hazirdi
tup bebek yaptiracaktik.
Dugun ustu masraf olmasin diye araliga erteledik...
Dugun bitti misafirlerim gitti. Bende butun isleerimi halledip tup bebege odaklandim. Muayenemizi olduk. Bir puruz cikti. Laparoskobi yapilacakti...
Tabiki ben hala ayni ruyayi goruyorum. Kaynanama anlattigimda " sacmalama pink ilk aydan olmaz sen üzülme kafana da takma " demisti...
Ameliyat icin tarih beklerken eltimin hamilelik haberini aldik..
Ayni ruyamdaki gibi oldu. Birden etraf bulaniklasti. Sesler ugultulu gelmeye basladi. Sesim cikmadi dugumlendi...
O gun esimde bende bir yandan sevindik rabbim onlara yasatmadi ( hamile kalamama) hemde cok üzulduk kendi adımıza..
Çunku insan ister istemez sorguluyordu.. 5 dk lik zevk ile dunyaya gelen istenen veya istenmeyen bu kadar bebek varken biz neden bu kadar ugrasiyorduk ?
Tabiki bunun bir sinav oldugunu bu sinavinda ustesinden gececegimizi dusunduk ustunde durmadik...
Sonra eltimin yersiz nispet yapar gibi konuşmalari , arayip sormamamiz , ameliyat olan ben degilmisim gibi ilgi beklemesi.. cocugumuzun olmadigini bile bile bizden bebek arabasi, beşik istemeleri. Surekli memnuniyetsizlikleri derken 9 ay bitti...
Evet bu hafta dogum var. Cumaya kadar dogacak bir masum bebek... Bir yandan aileye yeni bir uye katilacagi icin sevincliyim bir yandan icim buruk uzgunum. Cunku ilk hamile kaldigini ogrendigimde kendimi doguma kadar hamile kalirim ruyam gercekleşmeyecek diye kendimi avututtum. Ama olmadi.. Regl gunum yaklastikca icimde ya o gune denk gelirse korkusu sardı..
Bir yandanda ruyamin cikmis olmasi dogumdan sonra esimin yigenini kucagina alip askla bakmasi ve benim gozlerimin dolmasii... Bu sahneyi defalarca kez ruyamda gormus olmama ragmen uykumdan aglayarak uyandim.
Kizmayin bana ama istem disı oldu hersey...
Yapı olarak çok duygusalım...
Eşimden bugun sadece dogumun oldugu gün yigenini kucagina almamasini rica ettim. Tabiki sevsin sadece ruyamdaki gibi bir sahne olsun istemedim.
Başta biraz burkuldu...
Rüyami ona defalarca kez anlatip agladigim icin kabul etti tamam dedi..
Ama ya benim icim rahatlamadi..
Haksizlik yaptigimi düsünüyorum.
Buna hakkim yok.!
Inanın neyin mantıkli veya neyin dısardan itici görundugunu anlamayacak durumdayim..
Bu konuda sizin ne düsundugunuz cok onemli.
Ben çok utaniyorum bunlari yazarken...
