- 27 Ocak 2017
- 347
- 178
- 18
Iyi geceler
Buraya yeni uye olduğum için kendimi tanıtmak istiyorum öncelikle. 23 yaşındayım ve ogrenciyim. 1 yıllık bir ilişkim vardı.
Geçen sene bu zamanlar gözümün içine bakan, saygılı, oturmasını kalkmasını konuşmasını bilen biri olarak karşıma çıktı. Aynı okuldayiz birbirimizi tanıyorduk zaten. Ama açılması biraz uzun sürmüş sanırım bana ve neticede çok çaba gösterdi bana bu ilişkiyi kabul ettirmek için.
Başlarda ben farklı olduğumuzu düşünüyordum ve istemiyordum haliyle ama o kadar güzel yaklaştı ki bana farklılıklar bize zenginlik katacak fikrine beni inandirdi. Başladık. Tartismalarimiz olsa da sevgimizi ve saygımızi kaybetmedik o yıl. Yaz tatiline girdik. Ayrı sehirlerde olduğumuz için telefonla gorusebiliyorduk ve iletişim problemi yaşıyorduk. Tartışmalar artmıştı. Beni rahatsız eden bir huyu vardı ki gönül almayı asla bilmiyordu ve beni yanlış anlamaya çok meyilliydi.
Her neyse üç ayı bu şekilde geçirdik. Okul açıldı buluştuk. Öyle ozlemişiz ki birbirimizi bunu görünce çok net anladım. Bir cafede oturup sohbet ettik. Daha sonra cafeden kalktık evlere giderken bir binanın önündeki banka oturduk kendisi istedi biraz daha oturalım dedi. Akşam vakti hava karanlık ve aslında pek tenha bir yerde değil. Binanın güvenlik kulübesi ilerde duruyor. Erkek arkadaşım birden bana sarılmaya başladı ki hoslanmadigimi çok iyi bilir. En azından özel anları uluorta yaşamayı sevmem. Her neyse kırmak istemedigimden bende sarildim ayrılmaya çalıştım kibarca. Bu kez daha sıkı sarıldı ve affedersiniz boynuma doğru öpmeye başladı. O anda kimse yoktu çevrede ama güvenlik kulübesinin içinde guvenlikci olduğunu farketmemiş. Ben ne olduğunu anlamadan guvenlikci çıktı dışarı "ne halt yiyecekseniz gidin başka yere burada yapmayın " dedi. O an yerin dibine girdim. O kadar utandım ki hayatta tahammül edemeyecegim birşey ki kendisi de sınırlarını hep korumuştur bugüne kadar.
Her neyse kalktık oradan. Ben ağlamaya başladım. Çok ağır geldi bana adamdan öyle tepki almak. Erkek arkadaşım arka taraftaydi. Agladigimi üzüldüğümü gördü. Ben yalnız gitmek istiyorum dedim ve eve gittim. O gün hiç aramadı beni. Günler geçti aramadı. Ben aradım bir gün. Bana kendimi sapık gibi hissettim dedi. Ve o kadar sert davrandı ki sanki beni suçluyordu. Halbuki ben sadece üzülmüştüm o an. Bir özür bile dilemedi o kadar soğuktu ki. Ve günler sonra ayrılmak istediğini söyledi.
Şimdi bu olayın üzerinden 4 ay geçti. Hala unutamadim. Ve haksızlık ettiğini düşünüyorum bana. Açıklama istediğimde ise sadece bu olay değil aslında yazın yaşadığımız tartışmaların onu çok yiprattigini söyledi. Sevmiyor musun beni dediğimde hislerimi arkadaşıma anlattım sen bu kızı sevmiyorsun dedi, dedi bana. Inanabiliyor musunuz sevip sevmediğini bile bilmiyormuş yani. Bu olay bahane mi olmuş sizce?
Objektif yorum alabilir miyim sizden?
Buraya yeni uye olduğum için kendimi tanıtmak istiyorum öncelikle. 23 yaşındayım ve ogrenciyim. 1 yıllık bir ilişkim vardı.
Geçen sene bu zamanlar gözümün içine bakan, saygılı, oturmasını kalkmasını konuşmasını bilen biri olarak karşıma çıktı. Aynı okuldayiz birbirimizi tanıyorduk zaten. Ama açılması biraz uzun sürmüş sanırım bana ve neticede çok çaba gösterdi bana bu ilişkiyi kabul ettirmek için.
Başlarda ben farklı olduğumuzu düşünüyordum ve istemiyordum haliyle ama o kadar güzel yaklaştı ki bana farklılıklar bize zenginlik katacak fikrine beni inandirdi. Başladık. Tartismalarimiz olsa da sevgimizi ve saygımızi kaybetmedik o yıl. Yaz tatiline girdik. Ayrı sehirlerde olduğumuz için telefonla gorusebiliyorduk ve iletişim problemi yaşıyorduk. Tartışmalar artmıştı. Beni rahatsız eden bir huyu vardı ki gönül almayı asla bilmiyordu ve beni yanlış anlamaya çok meyilliydi.
Her neyse üç ayı bu şekilde geçirdik. Okul açıldı buluştuk. Öyle ozlemişiz ki birbirimizi bunu görünce çok net anladım. Bir cafede oturup sohbet ettik. Daha sonra cafeden kalktık evlere giderken bir binanın önündeki banka oturduk kendisi istedi biraz daha oturalım dedi. Akşam vakti hava karanlık ve aslında pek tenha bir yerde değil. Binanın güvenlik kulübesi ilerde duruyor. Erkek arkadaşım birden bana sarılmaya başladı ki hoslanmadigimi çok iyi bilir. En azından özel anları uluorta yaşamayı sevmem. Her neyse kırmak istemedigimden bende sarildim ayrılmaya çalıştım kibarca. Bu kez daha sıkı sarıldı ve affedersiniz boynuma doğru öpmeye başladı. O anda kimse yoktu çevrede ama güvenlik kulübesinin içinde guvenlikci olduğunu farketmemiş. Ben ne olduğunu anlamadan guvenlikci çıktı dışarı "ne halt yiyecekseniz gidin başka yere burada yapmayın " dedi. O an yerin dibine girdim. O kadar utandım ki hayatta tahammül edemeyecegim birşey ki kendisi de sınırlarını hep korumuştur bugüne kadar.
Her neyse kalktık oradan. Ben ağlamaya başladım. Çok ağır geldi bana adamdan öyle tepki almak. Erkek arkadaşım arka taraftaydi. Agladigimi üzüldüğümü gördü. Ben yalnız gitmek istiyorum dedim ve eve gittim. O gün hiç aramadı beni. Günler geçti aramadı. Ben aradım bir gün. Bana kendimi sapık gibi hissettim dedi. Ve o kadar sert davrandı ki sanki beni suçluyordu. Halbuki ben sadece üzülmüştüm o an. Bir özür bile dilemedi o kadar soğuktu ki. Ve günler sonra ayrılmak istediğini söyledi.
Şimdi bu olayın üzerinden 4 ay geçti. Hala unutamadim. Ve haksızlık ettiğini düşünüyorum bana. Açıklama istediğimde ise sadece bu olay değil aslında yazın yaşadığımız tartışmaların onu çok yiprattigini söyledi. Sevmiyor musun beni dediğimde hislerimi arkadaşıma anlattım sen bu kızı sevmiyorsun dedi, dedi bana. Inanabiliyor musunuz sevip sevmediğini bile bilmiyormuş yani. Bu olay bahane mi olmuş sizce?
Objektif yorum alabilir miyim sizden?