- 27 Haziran 2011
- 7.011
- 19.525
- 298
- Konu Sahibi book thief
-
- #101
Oğlu olacağı için aylarca ağlayan bir arkadaşım var. Şimdi oğluna bakınca ağzının suyu akıyor
Oğlum olmadığı için yorumsuz kalıyorum mesajınıza
Merhaba kk kadinlari, yine yardiminiza ihtiyacim var. Bu sefer durum fena. Taslanmaya, yerin dibine sokulmaya hazirim ama kimselere anlatamiyorum, lutfen bozuk olan psikolojimi daha da bozmayin, yardim istiyorum
27 yasindayim, 1.5 seneyi gecti evliligim. Esim 38 yasinda, esimin yasi benim de pko problemim nedeniyle cok ertelemeyelim diye dusunduk ve tedaviyle 16+3 hamileyim. Ilk ogrendigim gunden beri oglum olacagini dusunuyordum, hem icimden oyle geciyordu, ona isaret eden ruyalar goruyordum vs. hem de etrafimdaki herkes erkek annesine benzetiyordu beni. Doktorum da iki sefer sanki oglumuzun pipisi de burada tarzi yorumlarda bulununca ben iyice erkek beklentisine girmistim, ta ki gecen cumartesi gunku randevuya kadar. Doktorum kiz oldugunu soyledi, basimdan asagi kaynar sular dokuldugunu hissettim ama esim ve anne babam da yanimdaydi, sevinmisim gibi gozuktum. O gun doktorun yanildigini falan dusunup kendimi rahatlattim, cunku ben hala erkek olacagini hissediyordum. Ertesi gun hic abartisiz butun gun agladim ve cok kotu dusunceler gecti kafamdan
Doktorumun tavrindan da pek hoslanmadigim ve cinsiyetten de emin olamadigim icin baska bir doktora gittik pazartesi gunu. Cok tatli bir doktordu, bebegin kiz oldugunu soyledi o da daha onceki haftalardaki tahminler yaniltici olabilir vs diye bilgilendirdi bizi. O doktordan cikinca bebegimin saglikli olduguna cok sevindim, kiz olacagi icin icim kipir kipir olmustu. Dune kadar iyi sayilirdim ama dun yine cok kotu dusunceler gecti aklimdan, cocuk yaptigima cok pismanimher rahatsizligimin sorumlusu olarak onu gorup icten ice cok kiziyorum, bazen acaba birden bir sey olsa ve gitse uzulur muyum diye dusunurken buluyorum kendimi eger hissediyorsa o da cok uzuluyordur eminim. Ben de kendimi iyi hissedince vicdan azabindan oluyorum zaten. Ama bir turlu icimi ferahlatamiyorum
Sanirim depresyondayimesime veya ablama falan acilabilsem psikolojik tedavi icin bir adim atmis olacagim, ama onlarin tepkilerinden de cok cekiniyorum, dusuncelerimin saglikli olmadiginin farkindayim
Bu durumu veya benzerini yasayan, atlatan tanidiginiz bildiginiz var mi acaba? Daha ne kadar surer ki boyle..
Bende hamile kaldım. Biliyorum neyin ne olduğunu. Konu sahibi sadece erkek çocuk sevdalısı başka bişey değil. Hormonla alakası yok.
Merhaba kk kadinlari, yine yardiminiza ihtiyacim var. Bu sefer durum fena. Taslanmaya, yerin dibine sokulmaya hazirim ama kimselere anlatamiyorum, lutfen bozuk olan psikolojimi daha da bozmayin, yardim istiyorum
27 yasindayim, 1.5 seneyi gecti evliligim. Esim 38 yasinda, esimin yasi benim de pko problemim nedeniyle cok ertelemeyelim diye dusunduk ve tedaviyle 16+3 hamileyim. Ilk ogrendigim gunden beri oglum olacagini dusunuyordum, hem icimden oyle geciyordu, ona isaret eden ruyalar goruyordum vs. hem de etrafimdaki herkes erkek annesine benzetiyordu beni. Doktorum da iki sefer sanki oglumuzun pipisi de burada tarzi yorumlarda bulununca ben iyice erkek beklentisine girmistim, ta ki gecen cumartesi gunku randevuya kadar. Doktorum kiz oldugunu soyledi, basimdan asagi kaynar sular dokuldugunu hissettim ama esim ve anne babam da yanimdaydi, sevinmisim gibi gozuktum. O gun doktorun yanildigini falan dusunup kendimi rahatlattim, cunku ben hala erkek olacagini hissediyordum. Ertesi gun hic abartisiz butun gun agladim ve cok kotu dusunceler gecti kafamdan
Doktorumun tavrindan da pek hoslanmadigim ve cinsiyetten de emin olamadigim icin baska bir doktora gittik pazartesi gunu. Cok tatli bir doktordu, bebegin kiz oldugunu soyledi o da daha onceki haftalardaki tahminler yaniltici olabilir vs diye bilgilendirdi bizi. O doktordan cikinca bebegimin saglikli olduguna cok sevindim, kiz olacagi icin icim kipir kipir olmustu. Dune kadar iyi sayilirdim ama dun yine cok kotu dusunceler gecti aklimdan, cocuk yaptigima cok pismanimher rahatsizligimin sorumlusu olarak onu gorup icten ice cok kiziyorum, bazen acaba birden bir sey olsa ve gitse uzulur muyum diye dusunurken buluyorum kendimi eger hissediyorsa o da cok uzuluyordur eminim. Ben de kendimi iyi hissedince vicdan azabindan oluyorum zaten. Ama bir turlu icimi ferahlatamiyorum
Sanirim depresyondayimesime veya ablama falan acilabilsem psikolojik tedavi icin bir adim atmis olacagim, ama onlarin tepkilerinden de cok cekiniyorum, dusuncelerimin saglikli olmadiginin farkindayim
Bu durumu veya benzerini yasayan, atlatan tanidiginiz bildiginiz var mi acaba? Daha ne kadar surer ki boyle..
Cevap yazan herkese cok tesekkur ederim oncelikle. Emin olun sizin bana burada yazmis oldugunuz seylerden cok daha fazlasini ve kotusunu ben kendim icin dusunuyorum. Durumumu saglikli gormedigimi zaten soyledim, sizden iyi yorumlar ornekler, yardim istemistim. Ben tanidiginiz ve hatta sevdiginiz bir insan da olabilirdim neden bu kadar kotu seyler soylediniz ki, sadece yardim istedim...
Cinsiyet konusuna soyle aciklik getirmek istiyorum; annemle cok da guzel bir iliskim olmadigi icin kizim olursa ayni seyleri yasariz korkusuyla bu kadar uzuldum, cunku uzun bir zaman annemi affetmedigim konular oldu ve sevmedigim zamanlar da oldu ne yazik ki. Bunu belki daha once soyleseydim bu kadar acimasiz olmayabilirdiniz. Ama dedigim gibi yazdiginiz veya yazmayip kendinize sakladiginiz her seyi hak ediyorum. Bu yuzden simdi bu psikolojiyle kendimi oldursem hepimiz rahatlariz belki.
Mune konumu kapatabilir misiniz lutfen?
Cevap yazan herkese cok tesekkur ederim oncelikle. Emin olun sizin bana burada yazmis oldugunuz seylerden cok daha fazlasini ve kotusunu ben kendim icin dusunuyorum. Durumumu saglikli gormedigimi zaten soyledim, sizden iyi yorumlar ornekler, yardim istemistim. Ben tanidiginiz ve hatta sevdiginiz bir insan da olabilirdim neden bu kadar kotu seyler soylediniz ki, sadece yardim istedim...
Cinsiyet konusuna soyle aciklik getirmek istiyorum; annemle cok da guzel bir iliskim olmadigi icin kizim olursa ayni seyleri yasariz korkusuyla bu kadar uzuldum, cunku uzun bir zaman annemi affetmedigim konular oldu ve sevmedigim zamanlar da oldu ne yazik ki. Bunu belki daha once soyleseydim bu kadar acimasiz olmayabilirdiniz. Ama dedigim gibi yazdiginiz veya yazmayip kendinize sakladiginiz her seyi hak ediyorum. Bu yuzden simdi bu psikolojiyle kendimi oldursem hepimiz rahatlariz belki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?