Hamile kalmaktan korkuyorum


ikinci kısım korkularınız bende de vardı, çocukları çok sevmeme ve anne olmayı çok istememe rağmen hep derdim "ayy içimde kıpır kıpır bişey..bunun neresi güzel,." derdim.. hamile olunca bu duygumdan eser kalmadı, bebeğim hareket ettiğinde herşey yolunda diye şükredip seviniyordum..

doğum korkusuna gelince ; kendimi bildim bileli "ben normal doğum yapamam, korkmasam da yapamam, fiziken çok iğrenç bir durum" diye düşünüyordum, yani normal doğum beni sadece korkutmuyor bana çok itici geliyordu.. maalesef hamile olunca da bu hissim geçmedi herşey yolunda olmasına rağmen sezaryen doğumu tercih ettim, üstelik doğumuma çok az kala devlet tarafından doktorlara çok sıkı denetim getirilmişti, doktorum sebepsiz sezaryen yaparsa sıkıntı yaşayabileceğini söyledi, bu durumda ben "o halde tüm sosyal haklarımdan vazgeçiyorum" dedim ve ssk indiriminden yararlanmadan sezaryen doğum yaptım..
2,5 yıl aradan sonra bir kez daha hamile kaldım duygularım yine aynıydı, normal doğumu asla istemiyordum, neyse ki bu defa kullanabileceğim bir sebebim vardı "önceki doğumun sezaryen olması" sebebiyle yine sezaryen doğum yaptım.. yine hiç pişman olmadım.. üstelik bu konudaki hislerim hala aynı yani fiziken mümkün olsa dahi "10 çocuk da doğursam bir tanesini bile normal doğum yapamam " düşüncesindeyim

sonuç ; her ne şartta olursa olsun çocuk sahibi olmanın mükemmelliğini hiç bir kişisel duygu-korku bozamıyor.. "anlatılmaz yaşanır" denilen şeylerden biridir hamilelik ve doğum süreci..

size de -en hayırlı zamanda- bu duygulardan geçmenizi dilerim.. sevgiler
 
Evliliğinizin durumu ne eşinizle anlaşabiliyor musunuz.

ikinizde hazır mısınız,sadece eşinin ailesinden korktuğun için erteliyorsanız yersiz eninde sonunda olacak şeyler bunlar.
 
Canıımmmmmmmm ne kadar güzel yazmışın içime su serptin teşekkür ederim çok.
 
Evliliğinizin durumu ne eşinizle anlaşabiliyor musunuz.

ikinizde hazır mısınız,sadece eşinin ailesinden korktuğun için erteliyorsanız yersiz eninde sonunda olacak şeyler bunlar.
Eşimle aram maşallah iyi arada ufak tefek illa ki oluyo, haklısınız eninde sonunda
 
Anlıyorum sizi. 32 yaşıma yaklaşım benzer korkuları yaşıyorum. Üstelik eşimin ailesiyle bir sorunum yok ama çocuk yüzünden içli dişli olmak istemiyorum. Neyse ki esimde benim gibi düşünüyor ve merak etme mesafeyi ben ayarlarım diyor. Yinede korkuyorum. O içli dişli olmaktan, hamile kalıp kilo alıp çatlamaktan, sonra verip sarkmaktan, fizigimin bozulmasindan, eşimle eskisi gibi olamamaktan, doğum sonrası vajinal gevseme yaşamaktan ...vb korkuyorum mm. Ama ne yapalım ki yasimiz var arkadasim. Artık düşünmek zorundayız. Yada çocuk yapmama kararı alicaz :)
 
ben de kuzenim hamileyken icinde bir canli olmasi fikri ne kadar urkunc. istesen de bunalsan da cikarip kenara koyamazsin, insan dogumu bile bile nasil 9 ay mutlu olabilir ki derdim. ama icimden gelince icinde bir canli olmasi fikri korkunc degil guzel geldi, aylar cabuk gecse de bir an once dogursam demeye basladim.
bence siz hala anne olmak istemiyorsunuz. yoksa bu saydiklariniz sebep olmazdi.
 
Fiziksel değişimleri kafaya takmıyorum, ailesinin yapacağı tutumlar kafamı kurcalıyo, ve o kadar manyak bi k.v. Var ki başkalarının bebeklerini güzel çirkin huysuz diye eleştirebiliyo, benim bebeğime öle bi laf etse yolarım, söylerde
 
Yok İnan ki istiyorum, eşimde aynı şekilde, ama saydığım sebepler korkutuyo
 
Yapmaz çok manyak bir kadın değilse. Sonuçta oglundan bir parça o çocuk yav
 
ertelemek ne kelime kesinlikle istemiyorum ben
ama çevre baskısı da bunaltıyor , erteliyorum hatta hiç düşünmüyorum
Ilk evlendiğim dönem bende istemiyordum ama son 5-6 aydır istiyorum diyorum kendi kendime, evlendiğim ilk günden beri mütemadiyen eşim tarafı bebek de bebek lafları bu isteği geciktirdi buna eminim
 
Yapmaz çok manyak bir kadın değilse. Sonuçta oglundan bir parça o çocuk yav
Manyak canım manyak gzl de çirkinde olsa benim yavrum o, sağlıklı sihhatli olsunda. Bazen eşim annesine nsl bi bebeğimiz olur acaba novelll la der( övmek için demiyorum eşimde bende beğenilen insanlarız) k.v. Aman ne olacak kara-kuru bişey olur der, kadın şimdiden bu modda sağlıklı olsun demiyo da
 
Allah sabır versin o nasıl kadın öyle. Umarım bebegi kayinvalidene baktirmak zorunda kalmazsin
 
Allah sabır versin o nasıl kadın öyle. Umarım bebegi kayinvalidene baktirmak zorunda kalmazsin
Aman yok yok bebeğin dünyası şaşar, çok sinirli bi kadın bebek ağlamasına falan katlanamaz, ha insanların yaş ilerledikçe tahammül sınırı da düşüyo ama şimdîden bu tarz laflar edince, ben almıyım alana da mani olmuyum, oluyo
 
Esinin ailesi malesef herzaman olucak , ve sen suan 35 yasindasin bence hic kimseyi dusunme ve Annelik duygusunu yasamayi dusun , en onemlisi bu ..

Korkularinida yenersin , hepimiz korkuyorduk ama suan hamileyizz ..

Dogumu dusunmuyorum bile ben , asiri korktugum halde .
Ama hamile kaldigim ilk gunden beri umrumda degil dogum felan.
 
Teşekkür ederim canım, sağlıcaklı doğumlar
 
Bence anne olmak dünyanın en güzel şeyi olsa gerek ben 4 yıla bir dış gebelik 3 düşük 4 negatif aşılama 1 negatif tüp bebek sığdırdım..en son ağustosta düşürdüm..doğal yolla kalıyorum ama düşüyolar...o yüzden aşılamada yaptık tüpte onlar hiç tutmadı...bazen diyorum şu ölümlü dünyada bende anne olabilecekmiyim...gözlerim yavrumun gözleriyle buluşacak mı onun o mis cennet kokusunu duyabilecekmiyim bana da nasip olur mu diyorum...bende kan pıhtılaşması var..şu an dinleniyorum araştırılıyo düşüklerimin nedeni...inşallah allah kimseyi evlatla sınamasın...hayatımın en zor sınavı bu ve ben ne zaman geçerim bu sınavı bilmiyorum...bildiğim tek şey inancım...bem allahtan dilerim verirse yüceliği vermezse imtihanım...
 
Annelik hissini tatmalısınız.. Ben birgün bunu söyleyebileceğime inanmazdım :) Eskiden hiç çocuk hevesim yoktu hatta hani bazı insanlar olur çocuk görünce sever öper ayy canım cicim der..vs.. ben hiç o tiplerden değildim. :) ama evlendikten bir süre sonra ister istemez düşünüyorsunuz.. eşim benden çok istiyordu ve bir süre sonra hamile kaldım.ilk bebeğimi 30 haftalık hamileyken erken doğum nedeniyle kaybetttim. sadece 2 gün yaşadı ben doğumdan sonra ve defnedilmeden önce gördüm..mini mini çok güzel bir bebekti.. aylarca elim karnımda aralıksız ağladım..biraz toparlandıktan sonra erken doğum yapmamın sebeblerini araştırmaya koyuldum ama bu arada bir an önce çocuk sahibi olmak,anne olmak isteği geldi bana.. ve 14 ay sonra tekrar hamile kalabildim. doğumdan o kadar korkan ben daha 3 aylık hamileyken tekrar erken doğum yapmamak,bebeğimi kaybettmemek için rahim ağzıma dikiş atılması için o masaya seve seve yattım. 9 ay boyunca hep diken üstündeydim,normal hamilelerden belki kat kat acı çektim tek isteğim bebeğimi sağlıkla kucağıma alabilmekti. o kadar sancı çektikten sonra,çok rahat normal doğum yapabilecekken ve doktorum ısrarla bunu söylerken bu defada doğum esnasında bebeğime bişey olur diye sezeryan oldum,hem normal doğum sancısını çektim hem sezeryan ağrısını..çok şükür şimdi 7 yaşında sağlıklı bir evladım var.ben şu an 31 yaşındayım.yine aynı şeyleri yaşayabileceğimi bile bile tekrar hamilelik,annelik duygusunu yaşamak istiyorum. düşün artık o kadar sıkıntı yaşayan ben bunu söylüyorum :) bunun tarifi yok arkadaşım..herkesi boşvereceksin,eşinle sorunun yoksa annelik duygusunu yaşamayı erteleme..sevgilerle..
 
Biyolojik veya fizyolojik bilmiyorum neden korkuyorsunuzda benim icinde hamilelik paranoya nasil desem 1 saglikli gebelik gecirdim sanki nefes almadan geçti nasil ifade etsem 1 tanede 4 aylik kaybim oldu sanki hamilelik dogurana kadar cisini tutmak gibi bisi :) ama dogurdum hatta yakinda yeniden gebbecute olmayi düşünüyorum yine ayni dusuncedeyim
ailesi konusuna gelince kac yasinda insansiniz nasil boyle düşünüyorsunuz anlamiyorum zira siz bi dogurum buyutum aramayin sormayin bakalim oluyormu
 
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…