Ben kimseden para istemedim zaten . Sadece içimde yaşadığım sorunları yazıyorum buraya doğru mu düşünüyorum diye çünkü düşündükçe ben çok mutsuz oluyorum. Zaten eşimden başka kimseye bu konuyu açmadım. Ayrıca bana hak veren insanlar da var. Burda herkes benim yanlış düşündüğümü söylüyo ama .
E bi gidip kayınvalide ve kayınpedere “bize ev verin, araba verin” demediğiniz kalmış zaten.
Doğru düşünmüyorsunuz, bu şekilde giderseniz çok mutsuz olur ve sahip olduklarınızı da yitirirsiniz.
Size hak verenlerde hatalı o zaman.
Şöyle söyleyeyim, hamileyim kanamam varken mülakatlara koştum. Hala evde elimde kalem önümde kitap ders çalışıyorum. Halbuki eşim tek çocuk hatrı sayılır miras kalacak. Mal mülk edinmemize gerek bile yok. Maaşı iyi, ev kirası derdim yok. Altınlarım var. Altımızda iki arabamız var beğendiğim bir ayakkabıyı,kıyafeti fiyatı çoook uçuk değilse çat diye düşünmeden alabiliyorum ama evlatlarıma daha iyi gelecek sunmak istiyorum.
Tatile gitmiyoruz iki yazdır çocuk sahibi olalım diye tedaviye ayırdık paramızı.
Şimdi çok şükür ikizlerimiz geliyor, yine onların ihtiyaçlarını almak için tatile gidemiyoruz.
Muhtemelen işe alınmazsam birkaç yıl sıkıntı çekeceğiz. Feda olsun evlatlarıma.
Ben ne zaman rahat edeceğim? Onlar okullarını bitirip evlendiğinde. E tam rahat edeceğim vakitte neden gelinime, damadıma evimi arabamı vereyim bana haksızlık değil mi? Ben zaten evlatlarım için fedakarlık yapmıyor muyum?
İlle de ev, araba istiyorsanız kendi ailenizde destek de bulunsun. Haksızsınız. Yaptığınız şımarıklık kusura bakmayın.