Sevgilim beni istemiyor. Bebeği de. Onu çok sevdim fakat maalesef kendimi zorla sevdiremem. İstemiyor. Annesi bile ikna edemedi. Tüm iletişimimiz koptu. Cuma günü bebeği aldıracağımı söyledim. Cumartesi (dün) kürtaj yapılacak dedim. Ne oldu nasılsın diye aramadı bile. İşim var fakat bebeğe bakacak maddi durumun yok. Tek başıma bebek büyütecek cesaretim de yok. O kadar güçlü biri değilim. Elimden bir şey gelmiyor. Yapabileceğim her şeyi yaptım. Hatta fazlasını. Daha yapacak bir şey kalmadı. Allah şahit olsun bana. Bu bir sınav, ama bu onun da sınavı. Belki de daha çok onun sınavı.
Canım öncelikle geçmiş olsun yaşadıgın cidden zor bir durum. Gücüm yok demişsin haklısın ama bu adamı hayatına evlı yada sevgılı olarak alman belkıde hayatındakı en buyuk hata olucak yanı budan bakınca o şekilde görunuyor. Bebeği aldır aldırma bunun yorumu bana düşmez ama aldırsanda aldırmasanda ömur boyu unutmaycagın acısını yasayacagın kesin. Her hangı durumu secersen sec bence ama bu adamı kesınlıkle hayatına alma kagıt uzerındede olsa..
Anladım canım.Kolay olacağını söylemedim zaten.Özellikle ailenin desteği yok ise.Zaten bu durumun günahı Allah bilir tabi ama sadece senin değil.Bebeği istemeyen babası , sen ve çocuğu doğurmaya karar verirsen senin yanında olmayacağını düşündüğün ailen.Ailende diyorum çünkü ben inanıyorumki ailen bu durumunda yanında olsa aldırma düşüncen büyük ölçüde değişecektir.
Allah yardımcın olsun.
Ama şunu kesinlikle söylemek istiyorum bu bebeği aldırısan yada düşerse sonrasında bu adam tekrar seninle birlikte olmak isterse kesinlikle hayatına sokma.Çünkü hisettiğimi söylüyorum bebek hayatından çıktığında bu adam tekrar seninle olmak isteyecek.
kızlar selam. 2 yıllık sevgilimden hamile kaldım. gündemden düşmeyen ancak bir türlü gerçekleşmeyen bir evlilik düşüncemiz vardı. iş ciddiye bineceği vakit sevgilim olacak adam boğuluyorum deyip beni terk eder, 1-2 hafta sonra tekrar yalvarır yakarır, ben de barışırdım.
şimdi hamileyim. bebeği kesinlikle istemiyor. para yolladı kürtaj için. bebeğimi istediğimi ısrarla söyledim, ağladım, yalvardım. kesinlikle kabul etmedi. mecburen kürtaj dedim. kendimi hazırladım. ve annesini aradım. istedim ki yerin dibine geçsin. bir daha beni aramasın. biliyorum ki 1 ay sonra icdan azabıyla kapımda yatmaya başlayacaktı. hayatımı mahvetti madem, defolsun gitsin, o da rezil olsun, bir daha beni arayamasın....
neyse, annesi evlenmemizi istedi, bebeği aldırmamam için bana yalvardı. sevgilim de şimdi bebeği aldırma diyor. ama intikam almak için. hayatı bana zindan etmek için. artık işin rengi değişti, mecburen evleneceksin benle, kitledin beni, kendini bana yamadın gibi terbiyesizce laflar ediyor.
ben bu durumda bebeği aldırmaktan başka çare göremedim. ama doktorum da bu ruh haliyle kürtaj yapamam dedi. bir haftalık bir terapiye yönlendirdi.
ben bu çocuğu dünyaya getirmek istiyorum. bu adamın hayat boyu bana ve bebeğime çile çektirmesini istemiyorum. 28 yaşındayım daha. hayallerim vardı. iyi bir mesleğim var. istemeden, zorla bir evlilik yapmak istemiyorum. ama bebek elimi kolumu bağlıyor. hayatımı ölene kadar değiştirecek çok ciddi bir karar. üstesinden gelemiyorum. cumartesi terapiye gideceğim.
belki deneyimli arkadaşlar vardır, boşanmış veya benim durumumu yaşayan, yaşandığına şahit olan? ne bileyim işte akıl akıldan üstündür.
düşük bekliyorum şu anda. doktorla konuştum, sancılarım ve kanamam var.
fakat düşmezse kürtaj olacağım. fikirleriniz için teşekkür ediyorum. evlenme ama aldırma demesi evli insanlara kolay geliyor galiba. tüm evliler aynı şeyi söylüyor. ya da anneler... bilemiyorum. bana kolay değil. ailem yanımda olmaz. kimse yanımda olmaz. muhafazakar bir çevrem var. asla kimse kabullenmez. ben babasız, dedesiz, anneanne babannesiz, amcasız, halasız dayısız, teyzesiz... tek başıma bu çocuğu yetiştiremem. çalışmadığım dönemler bebeğimi de kendimi de doyuramam, kiramı ödeyemem, 1 ay çalışmazsam bile yeter aç kalmaya. ucu ucuna yaşıyorum. adamın neyini alacağım allahaşkına! neyi var ki neyini alayım! evlensek büyük ihtimalle ona da ben bakacaktım. aile desteği alırız diyordum. ilerde güzel günler olur mu? muhakkak olur. her şey geçer gider. ancak ben sağlıklı bir anne olacağıma inanmıyorum. 2 haftadır içtiğim günde 5 paket sigaradan sonra bebeğin sağlıklı olacağına hiç inanmıyorum. sonradan pişman olabilirim, büyük ihtimalle olacağım.
fakat inanın vicdanım rahat. bu bebeğin doğması benim elimde değil, adamı ikna etmek benim haddim değil. Allah kalbine merhamet vermiyorsa benim elimden bir şey gelmiyor. demek ki bunu yaşamak kaderde varmış, kürtajın günahı, benim vicdanım, ruhumun kanaması hepsi çok ağır zaten.. insanım ve bir yere kadar gücüm. bundan daha fazlası değil. oysa bu bebeği çok istemiştim. artık istemiyorum. isteyemiyorum.
canım peki nasıl böyle bi hata yaptın( evlenmeden
bence nasıl olmuşunu çok sorgulamamak gerek, insanın başına herşey gelebilir, oda biliyordur doğrusunu yanlışını diye düşünüyorum.
Tabi öyledirde hani biraz daha tanısaydı keşke demezdi ama geriye bakmamalı artık ileriye bakıp karar vermeli.
insan tanıdığını düşünüyor. o kadar iyiydi ki aramız birlikteyken. planlar, hayaller, aşırı romantizm... bazen yüzüme bakınca gözleri dolardı. ciğerime sokmak istiyorum derdi.
ama ilk zorlukta çirkeflik yapıp, terbiyesizlik yapıp, beni yarı yolda bıraktı. insan öyle hemen tanınmıyormuş, zor durumlarda nasıl biri olduğu anlaşılıyormuş. acı tecrübe.
sanıyorum kendimi izah edemedim.
adam evlenmiyor. istemiyor. annesi bile ikna edemedi. benden kurtulmaya çalışıyor. formaliteden nikah diyorsunuz ama istemiyor işte! kafasına silah mı dayayayım? sanki ben güle oynaya kürtaj yaptıracağım! mecbur olmayan hangi kadın kürtaj yaptırır!
sen kararını vermişsin niye ozaman konu açıyorsun..bizde fikir söylüyoruz saana
ben olsam cok ciddi çelişkiler gitgeller yaşar ne yapacagımı bılemezdim ama en sonunda da aldırmaya kıyamazdım.
sonucta dunya bır ımtıhan yeri. senın ımtıhanında bu.. ahirette evladım benden hesap sorsun istemem. minicik bir bebegı öldürmüş biri olarak Rabbimin karsısına cıkmak istemem.
bak sımdı kucagında yeni dogurdugun bebegını düşün. mınıcık elıyle parmagını sıkıca tutmuş. sana muhtaç.. pembecik minicik bebek. sana deseler ki al bu bebegı öldür! o minicik bebegı öldürebilirmisin? görsen yapamazsın, kucagındakı bebegı öldüremezsin bence...
şimdi fark sadece kucagına almamak mı? o içinde, senden beslenıyor... formalıteden bı nıkah kıyın, 3-5 ay neyse, ıstersenız sonra ayrılın.
ailene bu durumu acıklamak zorunda kalmazsın..
bebegını dogur, ayrıca belki babası da gorunce anlar hatasını, o da cok sever.. bilemezsinki..
face te bır resım gordum, tırtıl ve kelebek yanyana. tırtıl bugunku hali, kelebek yarın ki hali... yarının ne getırecegını bılemezsınız yazıyordu.. bilemeyız...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?