Bence de keşke mesleğini söylemeseydin,
daha çok tepki almana sebep olacak.
Herneyse konuya döneyim.
Baştan sona hayretler içinde okudum yazdıklarını.
Bu nasıl bir kafa yapısı,nasıl bir düşünce tarzı?
Olabilir ya,hayatta herşey olabilir;
bir kadının başına herşey gelebilir,
kocası aldatır,iftiraya uğrar,şiddet görür,
boşanır,hastalığa yakalanır...
Allah korusun herşey olabilir fakat bir kadın,
hele ki anne olmuş bir kadın asla hayatından vazgeçme lüksüne sahip değildir.
Düşünmeyi,aklından geçirmeyi bırak,telafuz etmek çok büyük rıyakarlık.
Sebebi,nedeni ne olursa olsun,bu hayat sana verilmiş bir armağan!
ve ne kadar şanslısın ki annelikle taçlandırılmışsın.
Herkesin derdi kendine büyüktür zırvasını bu konuda asla kabul etmiyorum ben.
Bak sana çok açık bişey söyleyim mi,çok uzağa gitme bu sitede bile o senin önceliklerinin aksine,
sadece bir evlat sahibi olup geri kalan bütün dünyayı karşısına almaya hazır onlarca,yüzlerce kadın var!
sahip olduklarının değerini bil!Önceliklerini ayır!
Hayata karşı,insan ilişkilerinin iniş çıkışlarına,hayal kırıklıklarına,alacağaın yaralara karşı güçlü ol!!!
Sen annesin ya,ne demek ''arkadaşlarım benimle küstü,beni dışladılar intihar edeyim,yaşamak istemiyorum,öleyim...''
Sen hiç acı yaşamamışsın belli.Allah da yaşatmasın.
Bak bu konu,yaşadığın şey öyle saçma ki,insan sana öfkelenmekten öteye geçemiyor.
Küserse küssünler ya,kimse vazgeçilmez değil ki!!!
Sen ne diye bunun acısını eşinden,çocuğundan çıkarıyosun.
Bu ne acımasızlık!Ne hakkın var senin böyle davranmaya?
Arkadaşlar,dostlar insanın hayatını kolaylaştırır,mutlu eder,huzur verir.
Aksi olduğu zaman bunun adı dostluk değildir.
ve hayatında yer işgalinide gerek yoktur.
Bak güzel kardeşim,senin hayatında önceliğin ailen!
yavrun,kocan,annen,baban,kardeşlerin vs...
vazgeçilmezlerin bunlar olmalı.Ve gerçek dostların olmalı böyle kolay bitmeyen!
Rica ediyorum silkelen ve kendine gel,eşine,kızına,öğrencilerine yazık ya...