- 30 Ekim 2017
- 434
- 491
- 103
Merhaba hemen sorunuma geçiyorum
Teyzemin kızı ani kuzenime x abla diyelim gayet güzel mesleği olan yatırımını yapmış sosyal ve gayet güzel bir kız 30 yaşında farklı şehirlerde otursakta her görüştüğümüzde birlikte çıkar sohbet ederdik çokta severdim aslında herkese tek sevdiğim kuzenim o derdim
Ama ikimizde birbirimizin özel hayatına dair pek bir şey bilmeyiz yani genelde üniversiteden ve ailelerden yada iş mevzularında saatlerce konuşabilirdik. Genel olarak hayata bakış tarımız benzediğinden rahat konuşurdum .
Sorun benim üniversiteden sevgilimi aileme tanıtmak istememle başladı çünkü ona bundan hiç bahsetmedim çünkü ailem bilmeden kimsede bilsin istemedim açıkcası zaten oda bana hiç bir zaman görüştüğü birini dahi anlatmadı. sonuçta ne kadar paylaşım yaparsan karşındaki insanda o kadar açmazmı kendisini ?
Önce erkek kardeşime sonra anneme sonrada babama söyledim sevgilimi tabi annem bu sırada dedeme söyledi hooop dedem telefonda teyzeme söylüyor teyzemdende x ablam duyuyor.
Ben benim için sevinir diye düşünürken buz gibi bir yaklaşımla karşılaştım dedim böyle duy istemezdim ama yüzyüze anlatmayı tercih ederdim ailemle tanışmaya gelicek o tarihte senide arasam sende gel tanışmanı çok isterim dedim bakarız dedi. bir ara buraya geldi tabi yneine soğuk ve uzak anlattım ben emin olamadan kimseyle paylaşmak istemedim dedim amabirşey değişmedi bizim son oturup konuşmamız oldu.
Sevgilim geliceği zaman aradım işi çıktı gelmedi insanlık hali dedim
Aylar sonrasına söz tarihi kondu dedim abla bu tarihte sözüm var gelebilirmisin işlerde sıkıntı çıkmazsa dedi tamam dedim
sözden önce işin yoksa gel alışveriş yapıyoruz sende katıl dedim arabayla aramız 2 saat sadece buarada yine işim var dedi
Söz de teyzem geldi eniştemde rahatsızdı zaten yanlız bırakmak istediğini düşündüm oldukça haklı bir durum ama sözden sonra instagram a bir baktım arkadaş buluşması işte o zaman bendede bir şeyler değişti değil kötü gün iyi günümde yanımda olmamayı tercih etmişti.
Babası çok rahatsızlandı gittim hatta onlarda kaldım neredeyse hiç konuşmadık buz gibi bir surat ifadesiyle daha çok kırıldım.
yakın zamada babası vefat etti inanın çoküzüldüm haberi alır almaz yola cıktık kendimi yerine koyup düşündüm hep gittim sarıldım döndü gitti dedim bu psikoloji ile normal ben olsam kimseyi istemem yanımda.
Tüm gün arada yanına gittim geldim ne söylesem canını acıtmaktan ileri geçmezdi ki sessizliği paylaşmak için gittim oturdum ama anladım ki öyle değilmiş akşam dönmek için kalkıcaz dedim abla gidiyormuşuz sarılmak için yeltendim kafasını dahi kaldırmadı kolunu kıpırdatmaz mı insan?
Birde gelen arkadaşlarıyla vedalaşmasını görünce anladım benim defterim kapanmış.
Yine üzülsün istemem benim onun göz yaşına dahi canım yandı ve ben gerçekten bu kadar kötü bir insanmımışım diyorum kendime ? Bu nefreti nasıl hak ettim ? Bilmiyorum ..
Belki benim düşünemediğim bir bakış açısı vardır belki harbiden ben suçluyumdur da gözüm görmüyordur.
Fikirlerinize ihtiyacım var teşekkürler..
Teyzemin kızı ani kuzenime x abla diyelim gayet güzel mesleği olan yatırımını yapmış sosyal ve gayet güzel bir kız 30 yaşında farklı şehirlerde otursakta her görüştüğümüzde birlikte çıkar sohbet ederdik çokta severdim aslında herkese tek sevdiğim kuzenim o derdim
Ama ikimizde birbirimizin özel hayatına dair pek bir şey bilmeyiz yani genelde üniversiteden ve ailelerden yada iş mevzularında saatlerce konuşabilirdik. Genel olarak hayata bakış tarımız benzediğinden rahat konuşurdum .
Sorun benim üniversiteden sevgilimi aileme tanıtmak istememle başladı çünkü ona bundan hiç bahsetmedim çünkü ailem bilmeden kimsede bilsin istemedim açıkcası zaten oda bana hiç bir zaman görüştüğü birini dahi anlatmadı. sonuçta ne kadar paylaşım yaparsan karşındaki insanda o kadar açmazmı kendisini ?
Önce erkek kardeşime sonra anneme sonrada babama söyledim sevgilimi tabi annem bu sırada dedeme söyledi hooop dedem telefonda teyzeme söylüyor teyzemdende x ablam duyuyor.
Ben benim için sevinir diye düşünürken buz gibi bir yaklaşımla karşılaştım dedim böyle duy istemezdim ama yüzyüze anlatmayı tercih ederdim ailemle tanışmaya gelicek o tarihte senide arasam sende gel tanışmanı çok isterim dedim bakarız dedi. bir ara buraya geldi tabi yneine soğuk ve uzak anlattım ben emin olamadan kimseyle paylaşmak istemedim dedim amabirşey değişmedi bizim son oturup konuşmamız oldu.
Sevgilim geliceği zaman aradım işi çıktı gelmedi insanlık hali dedim
Aylar sonrasına söz tarihi kondu dedim abla bu tarihte sözüm var gelebilirmisin işlerde sıkıntı çıkmazsa dedi tamam dedim
sözden önce işin yoksa gel alışveriş yapıyoruz sende katıl dedim arabayla aramız 2 saat sadece buarada yine işim var dedi
Söz de teyzem geldi eniştemde rahatsızdı zaten yanlız bırakmak istediğini düşündüm oldukça haklı bir durum ama sözden sonra instagram a bir baktım arkadaş buluşması işte o zaman bendede bir şeyler değişti değil kötü gün iyi günümde yanımda olmamayı tercih etmişti.
Babası çok rahatsızlandı gittim hatta onlarda kaldım neredeyse hiç konuşmadık buz gibi bir surat ifadesiyle daha çok kırıldım.
yakın zamada babası vefat etti inanın çoküzüldüm haberi alır almaz yola cıktık kendimi yerine koyup düşündüm hep gittim sarıldım döndü gitti dedim bu psikoloji ile normal ben olsam kimseyi istemem yanımda.
Tüm gün arada yanına gittim geldim ne söylesem canını acıtmaktan ileri geçmezdi ki sessizliği paylaşmak için gittim oturdum ama anladım ki öyle değilmiş akşam dönmek için kalkıcaz dedim abla gidiyormuşuz sarılmak için yeltendim kafasını dahi kaldırmadı kolunu kıpırdatmaz mı insan?
Birde gelen arkadaşlarıyla vedalaşmasını görünce anladım benim defterim kapanmış.
Yine üzülsün istemem benim onun göz yaşına dahi canım yandı ve ben gerçekten bu kadar kötü bir insanmımışım diyorum kendime ? Bu nefreti nasıl hak ettim ? Bilmiyorum ..
Belki benim düşünemediğim bir bakış açısı vardır belki harbiden ben suçluyumdur da gözüm görmüyordur.
Fikirlerinize ihtiyacım var teşekkürler..