Hayallerinize hiçbir zaman ulaşamayacağınızı ne zaman anladınız?

halesss_97

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Mart 2022
81
-50
36
28
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
 
Kabullenmedim

Yaşadığım sürece hayallerim için mücadele edeceğim

Böyle düşünürsen yaşayan ölüye dönersin

Zor bir coğrafyada yaşıyoruz
Seni anlıyorum
Ancak şunu da bil
İnsan canlıların içinde en üstünü ve en güçlüsü
İnsanın isterse yapamayacağı şey yok
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
Dünyaya gelmek bile ne kadar zor farkında mısın? Bence bunu farketmek lazım. Seni üzse bile kıytırık kıytırık konular yüzünden bunu yadsımaman gerekiyor bence. Boş geldin boş gidiyorsan ya ne istediğini bilmiyorsun ya da emek vermiyorsun demektir. Fazlaca melankolik takılıyorsun gibi geldi bana. Süren dolduğunda ne olacak? Kurtulmuş mu olacaksın?
 
Üniversitede tercihlerde istediğim bölüm denk gelmeyince anladim galiba.
Ama yine de bir seyler olayim diye istemedigim bölümde okudum. Sonra bölümü sevdim alıştım, arkadaş ortamı cok iyiydi şükür olsun.

Ama iş çalışmaya gelince sudan çıkmış balık gibi oldum.
İdealist gecen 3 yılın ardından düzenin rutinine sıkılarak uyum sağladım.
Derken cocukluk travmaları beni rahat bırakmadı. Aglamak kendimi ice kapatmak ve psikiyatrik ilaclar üçgeni oluştu.

Bi gün annem babam evdeyken, geceleyin, ilaç içerken intiharı dener gibi bi seyler yaptim, baktim fena oluyorum, yere düşüp kalkamiycak gibiyim, bi daha yapmadım öyle şeyler.

İşten ayrildim, tedaviye başladım.
Evlendim. Sag olasica kocam ve ailesi yüzünden pek de iyi degildi her sey. Tekrar tedaviye başladım.

Birkac zaman önceydi. Randevu alip gitmeyenler yüzünden randevu bulamadim. İlac bitti. Kalakaldim. Bir kriz geldi. Tam da esimin borcu faizi çıktı. Açtım ağzımı, saydim saydirdim, çık git evden dedim. Korktu, bi daha yapmicagina söz verdi. Tedavim devam ediyor, ilaci azalticaz doktorla.

Başka bölüm okuyup çalışmak ister miydim, isterdim ama calismak beni cok yipratiyor, o yüzden evde durmayi veya evden calismayi tercih ederdim.

Bu sıralar kendi akrabalarima canım sıkıldı, dibe düşecek gibiyim. Hayattan zevk almiyorum. Ölmek istiyorum, kocamin umrunda ama bir sey yapmiyor. Ben de yapmiyorum, yapmak istemiyorum. Bir de hep hastayim, hep yorgunum. Her seyden bıkmış sayilirim. Ölmek icin birkac kez dua da ettim. Dayanamayan, güçsüz, zayif bir yapim var.

Dedigin gibi sonumu bekliyorum sessizce.
.
.
Ama bi yandan da umudum hep var, Allaha inanıyorum ve güzel günler ve güzel bir ölüm beklentim var 🙂 👍🏻
 
Uzun uzun yazdım sonra sildim. Eksik 1 cümle, başka düşüncelere sebep olabilirdi.

Sizden ricam; Tarık Arıkdal veya Erhan Kolbaşı YouTube videolarına bir göz atmanız.

Neden dünyaya geldik, ölüm sonrası neler olacak, bu dünyadaki vazifelerimiz nelerdir?

Aklınca dahi gelmeyen her sorunun cevabı burada.

Kendinize zaman tanıyın, sindire sindire seyredin. Almak istediklerinizin çok daha fazlasıyla uyanışa geçecek ve şu andakinden bambaşka, şahane bir bakış açısına sahip olacaksınız.
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
18 19 yaşlarındaydım. Kabullendim, olduğum içinde bulunduğum hayatı sevmeye çalıştım
 
kabul etmedim... kabul etmiyorum.... cüzzi irade diye birşey var... o irademi kullanıyorum. istediğim şeyler için çaba sarf edip çok çalışıyorum... millet haa haa ha ki kiki yaparken oturup çalıştım... her alanda hem okul için hem kpss için... evet milletin şartları çok iyiydi. dershaneler özel öğretmenler vs... ben dershane paramıda kendim kazanıp kpss kursuna gitmiştim...

çaresi olmayan sadece ölüm var... gerisi çözülür...

size de tavsiye ederim
 
Hayallerime ulaşamadım. Hayal kurarken umudum vardı, cabalayabiliyordum . Ama artık hayal kuramıyorum. Ülke şartları vs .
Yine de vazgeçersem olmuşumdur. O yuzden çabalamaya devam ediyorum .
Bir şeyleri öğrenmeyi seviyorum .yavaş olsamda bir şey yapiyorum
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?

Her insan gibi çok hayal kurdum
Gerçekleşen de oldu gerçekleşmeyen de bazen gerçekleşen beni tatmin etmedi
Olmayanın ardından ağlamadım, yeni hayaller kurdum, yeni hedefler koydum kendime
30 yaşından sonra gerçekleşme imkanı olmayan hayaller kurmadım
Hayat böyle bir şey her istediğimiz olmaz, çevreye hele de internette olan bitenlere asla bakmam, benim için kriter değiller herkesin hayatı kendine özel
Kaybetmeyi kabullenmek bence bir zayıflık ya da bir buhran, destek gerektirir
Yeniden yıkılıp yıkılıp inşa ediliyor bir şeyler yaşamın döngüsü bu, uğraşmak hiç bir yaşta bitmiyor
Dünyaya geldik gideceğiz amenna kimse kalıcı değil burada ama olduğumuz süre içinde kaybetmem zaten planlanlanmış gibi olumsuz bir düşünceyle 70-80 yıl geçmez, toparlanmak devam etmek lazım
 
Bazı şeyler çok olumsuz giderken bazı isteklerimiz de oluyor. Hayatın kendisi bu, olanları da görmeye çalışın konu sahibi. Tüm hayallerinize de ulaşamamış olamazsınız, illa bazıları olmuş, kontrolünüz dışındakiler olmamıştır. Veya olduramamışsınızdır, herşeyi mukemmel yapmak zorunda değiliz.

Yüksek beklentiye girmeden, elimizden gelenin en iyisini yapıp bırakmak lazım. Fazla çaba ve herşeyi kontrol etmeyi bırakıp hayatın akışına uyum sağlamaya çalışmak gerekiyor sanırım.
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?

Havlu atmak için çok gençsiniz.
Kimse %100 istediği herşeyi elde edemez ki bu hayatta.
Bazı şeyler zorlasanız da,çok mücadele etseniz de olmayabilir pekala.
Ama başka kapılar açılır,başka güzel şeyler olur.
Bilemezsiniz ki.
Hoş bu kabullenmişlik,vazgeçmişlik,olumsuz düşünceler eşliğinde iyiyi,güzeli farkedebilirmisiniz bilemedim.
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
Yeni hayaller kurun bence! Nefes aldığımız sürece ümit var demektir.
 
Hayallerime ulaşamadım. Hayal kurarken umudum vardı, cabalayabiliyordum . Ama artık hayal kuramıyorum. Ülke şartları vs .
Yine de vazgeçersem olmuşumdur. O yuzden çabalamaya devam ediyorum .
Bir şeyleri öğrenmeyi seviyorum .yavaş olsamda bir şey yapiyorum
Hayal derken iş anlamında. Çalışmayın,üretmeyi çok isterdim. Ev hanimiyim . Gerçi hiç boş durmuyorum . Ama başkaydı işte hayaller.
 
ne hayalin olduğuna bağlı açıkçası. iktisat okuyup doktor olmayı bekleyemezsin. kpss çalışmadan atanma bekleyemezsin. para biriktirmeden, gerekli kazancı elde etmeden mal mülk sahibi olmayı bekleyemezsin. hayalin nedir ve ona ulaşmak için ne yapman gerekir? diyelim ki senin hayalin türkiye'nin en meşhur turistik yerlerini görmek, 7 bölgeden 7 yer seçiyorsun ve bunlara atıyorum 7 sene içinde gitmiş olacaksın. o zaman yapman gereken şey, bu tatil için gerekli maddi imkanı yaratmak ve izinlerini ayarlamaktır. ucuz uçak bileti, indirimli otel gibi şeyler kovalaman lazım. aklıma gelen bir örnek sadece, anlatması ve anlaması kolay olduğu için söyledim.

mümkün olması zor hayaller kurmak yerine daha ulaşılabilir hayaller ve hedefler belirlemek lazım. mesela benim ev almam artık imkansız, deprem sebebiyle soğudum da zaten. muhtemelen ben hayatım boyunca kiracı olarak yaşayacağım. ama araba almam, geçmiş yıllara göre daha zor olsa da hala imkansız değil. en azından kendi aracımın sahibi olabilirim hala bi şekilde.

insanın gündelik hayatına anlam katan sıradan şeyler yapıp minik hedefler koyup o hedeflere ulaştıkça da tatmin duygusu yaşaması lazım. yoksa tatmin eksikliğini asla halledemeyiz. hep eksik hissederiz. bi kitap mesela, 3 gün içinde bitiricem diye bi hedef koy ve o sürede bitirmeye çalış. hem tatmin olmanı sağlıyor, hem boş zamanını değerlendirmiş oluyorsun, hem zihnin meşgul oluyor hem de bir kitap bitirmiş oluyorsun. dizi falan da olur bu. bunu birçok alana uyarlamak mümkün. öyle boş geldim boş yaşıyorum boş gidicem diye bişey yok, dünyanı renklendirmek senin elinde. spor olur, gezi olur her şey olur, hedefler koyun minik minik ve onlara ulaşmaya çalışın. ben geçen sene sonbaharda, her gün 4 km yürüyeceğim diye hedef koymuştum kendime ve bir süre yaptım da bunu. her gün 4 km yürüdüm işten sonra. kış gelince bıraktım. şimdi havalar ısınıyor yine aynı hedefi uygulayacağım.
 
Back
X