Ben hayata tutunamadim. Sürekli depresif bir mod. Kendimi güçlü gorebilecegim bir mesleğim var ama ben kafasizlik yapip kendimle barisik olamadim. İnsanlarla kaynasamiyorum arkadaslik kuramiyorum diye yillarca bunun ezikligini gucsuzlugunu mutsuzlugunu yasadim icimde. Bu yaz tam artik bu sacma sapan psikolojik hislerimden dusuncelerimden kurtulacam diye kendimi iyi olmaya guclu olmaya endekslemisken bu seferde ev icinde birsuru huzursuzluk cikti.
Annem hasta ciddi rahatsizliklari var 2yildir ama son bir yildir sinirleri de iyice gitti. Kafasi atar atmaz saymadigi beddua, kotu laf, hakaret kalmiyor hem de gunlerce sürüyor bu tatsizlik. Gelin bu evde rahat bi nefes alin..
Gelinlerle kavgaliyim. Büyüğü yillarca kucumsedi, begenmedi dunyanin kalp kirici hal ve hareketlerini takindi yillarca anneme ve bana karsi. Resmen ezdi bizi. Adi gelin. Hicbizaman kotulugunden baska bi katkisi olmadi evimize. Abim de layt mi desem karaktersiz mi desem hicbizaman savunmadi bizi. Hatta karisinin ailesi için bizi çok gözardı ettigi zamanlar oldu. Küçük gelin basta iyiydi bakti buyuk gelinin otorite saglam evde onun yaptiklarini yapmaya çalıştı aklinca. 2siylede kavgaliyim. Büyüğü ile hiç kucugu ile dil ucuyla konusuluyorz. Karaktersiz abim de karisiyla kavga ettim diye ne ariyor ne soruyorne eve geliyor. Evde de aannem var hasta onu bile ziyarete gelmiyor aramiyor. Dusundukce sinirlerim zipliyor. Büyük olsaydim hepsini guzel sipadan gecirirdim.
Kisacasi kavga ettigim konularda hajliyken haksiz oldum herzamanki gibi. Hic arayanim soranim olmaz izinimi sap gibi evde gecirdim. Dun erkek kardesim seni kimse sevmiyor herkes disliyor dislaniyorsun 31 yasindasin kim var seni seven isteyen diye bagirdi. Dunyam basima yikildi. Büyük gelinin yuzunden herkes dis biliyor. Halbuki kardesim de biliyor hakliyim ben ama o bile sahip cikmiyor bana resmen saygisizliklar yapiyor bagiryor cagiriyor sinirlendigi zamanlar.
Kimsem yok yani anlayacaginiz. Iznim bitmek uzere. İşe başlıca m. Orda insanlarla nasil gecinecem bu mutsuzlukla gerginlikle diye simdiden telaş basıyor. Elin insani mutsuz Üzgün gordugunu ezmeye calisiyor isyerinde ben de evimdw gosteremedigim mutluluk rolunu iyi insan olma rolunu disarda yapmak istemiyorum. Karaktersizlik gibi geliyor.
Bu sefil yaşantidan nasıl kurtulup hayata tutunayim.?
Valla icim karardi okurken.annem bana derdi nekadar memnuniyetsiz mutsuzsun diye sen baya baya almis yurumussun.aslinda mutlu olman icin okadar cok sebebin varki...mesela en azindan isin var ve kendi parani kazaniyorsun bircok uni mezunu pazarcilik yaparken !!! Sagligin yerinde fiziksel bi engelin yok bir cok senin yasinda hatta senden cok kucuk insanlar yuruyemez goremez duyamazken !!!! Iyi veya kotu ailen basinda bir cok annesini babasini hic gormemis insan varken !!!! Cok guzel bir ulkede yasiyorsun savas ve acliktan olen bebekler yok etrafinda!!!! Daha sayabilecegim cok sey var.ama sen gozlerini bir kapatmissin hayata ne arkadasin var ne bisy.hersey senin elinde.sen adim attinmi insanlara sosyallestinmi hic baskalariyla.bi defa kendine guvenin olsun en basta.adimlar at kucuk kucuk bak bakalim donusu oluyormu olmuyormu.sen oylece oturup armut pis agzima dus der gibi sosyal cevre izinli gununde gezebilecegin birini beklersen daha cok yanliz kalirsin.
Fiziksel engelim var
Ozur dilerim yazinda belirtmedigin icin hic aklima bile gelmedi.tekrar ozur dilerim
Okurken kotu hissettim. Bu kadar negatif olmayin. Bu ruh halinizin nedeni sizsiniz bence. Mutlu olmak icin buyuk seylere gerek yok. Mutlu olmayi gozunuzde abarttikca ondan uzaklasirsiniz. Bunun bir formulu yada sirri yoktur sadece istersiniz ve mutlu olursunuz bu kadar basit. Baskalarina siz nasil mutlu oluyorsunuz diye sorarak bu duyguyu imkansiz yada ulasilmaz hale getiriyorsunuz aslinda. Sanki mutlu olmak siradisi bir durummus da siz bunun gizemini cozmeye calisiyormussunuz gibi oluyor
Halbuki ben mutluyum demeniz yeterli mutlu olmak icin :) Anlattiklariniz hic dert degil aslinda. Gelinlerle anlasmak zorunda degilsiniz kardesiniz de istedigini soylesin. Siz olmak istediginiz gibi olun yeter. Insanlarin parasi pulu sagligi yok yine de sukrediyorlar. Neye inaniyorsunuz bilmiyorum ama ibadet edip bol bol sukretmelisiniz bence bu hayatiniz icin.
Sosyallesmeye calisin. Ilk basta zor gelse bile kendinizi zorlayin yeni bir ortama girin bir kursa gidin mesela. Yardima ihtiyaci olanlarla ilgilenin hayvan barinaklarini veya sevgi evlerini ziyaret edin. Iyi bir seyler yapin kisaca. Evde bos bos oturuyorsaniz eger ondandir bu ruh haliniz :)
Ben hayata tutunamadim. Sürekli depresif bir mod. Kendimi güçlü gorebilecegim bir mesleğim var ama ben kafasizlik yapip kendimle barisik olamadim. İnsanlarla kaynasamiyorum arkadaslik kuramiyorum diye yillarca bunun ezikligini gucsuzlugunu mutsuzlugunu yasadim icimde. Bu yaz tam artik bu sacma sapan psikolojik hislerimden dusuncelerimden kurtulacam diye kendimi iyi olmaya guclu olmaya endekslemisken bu seferde ev icinde birsuru huzursuzluk cikti.
Annem hasta ciddi rahatsizliklari var 2yildir ama son bir yildir sinirleri de iyice gitti. Kafasi atar atmaz saymadigi beddua, kotu laf, hakaret kalmiyor hem de gunlerce sürüyor bu tatsizlik. Gelin bu evde rahat bi nefes alin..
Gelinlerle kavgaliyim. Büyüğü yillarca kucumsedi, begenmedi dunyanin kalp kirici hal ve hareketlerini takindi yillarca anneme ve bana karsi. Resmen ezdi bizi. Adi gelin. Hicbizaman kotulugunden baska bi katkisi olmadi evimize. Abim de layt mi desem karaktersiz mi desem hicbizaman savunmadi bizi. Hatta karisinin ailesi için bizi çok gözardı ettigi zamanlar oldu. Küçük gelin basta iyiydi bakti buyuk gelinin otorite saglam evde onun yaptiklarini yapmaya çalıştı aklinca. 2siylede kavgaliyim. Büyüğü ile hiç kucugu ile dil ucuyla konusuluyorz. Karaktersiz abim de karisiyla kavga ettim diye ne ariyor ne soruyorne eve geliyor. Evde de aannem var hasta onu bile ziyarete gelmiyor aramiyor. Dusundukce sinirlerim zipliyor. Büyük olsaydim hepsini guzel sipadan gecirirdim.
Kisacasi kavga ettigim konularda hajliyken haksiz oldum herzamanki gibi. Hic arayanim soranim olmaz izinimi sap gibi evde gecirdim. Dun erkek kardesim seni kimse sevmiyor herkes disliyor dislaniyorsun 31 yasindasin kim var seni seven isteyen diye bagirdi. Dunyam basima yikildi. Büyük gelinin yuzunden herkes dis biliyor. Halbuki kardesim de biliyor hakliyim ben ama o bile sahip cikmiyor bana resmen saygisizliklar yapiyor bagiryor cagiriyor sinirlendigi zamanlar.
Kimsem yok yani anlayacaginiz. Iznim bitmek uzere. İşe başlıca m. Orda insanlarla nasil gecinecem bu mutsuzlukla gerginlikle diye simdiden telaş basıyor. Elin insani mutsuz Üzgün gordugunu ezmeye calisiyor isyerinde ben de evimdw gosteremedigim mutluluk rolunu iyi insan olma rolunu disarda yapmak istemiyorum. Karaktersizlik gibi geliyor.
Bu sefil yaşantidan nasıl kurtulup hayata tutunayim.?
Fiziksel engelim var
bu yüzden insanların sizi dışladığını düşünüyor musunuz peki?
Canim senin eski konunu da hatirliyorum hep ayni seyler. bence uzman destegi al artik yasam kaliteni dusueme
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?