hayata siz nasil tutunuyorsunuz ?

Seni illaki birilerinin savunmasini neden bekliyorsunuz
Menfaat dunyasinda yasiyoruz herkes kendi cikarini dusunurken birinin seni savunmasini bekleme bu hayatta
Gelinleri de takma abini de.yani tabi ki uzulmen cok normal ama takma derken illa ki onlarin seninle ayni goruste olmasini bekleme
Sen annen icin bol bol dua et.Annene de isyan etmemesi gerektigini soyle.Allah acil sifalar versin insallah Allah yardomciniz olsun bi imtohanin icindeyiz Allah sabir versin
Gelinkerke ayni evde yasiyosunuz sanirim bu zaten baski basina cok zor oyleyse eger
siz de bi an once uzerinizden dislanmislik hissini atin lutfen
Annenize bakmamai kardesinizin ayibi soerulacak nasilsa ona ama siz de annenizke ilgilendiginiz icin de mukafatini alacaksiniz
Hayata ancak sabrederek tutanabiliriz
Herkesin omtohani farkli siz de bi imtihanin icindesiniz
Sabir ve dua herseyin ilaci emin olun

çok yakın bir arkadaşım fiziksel engelli.hayata benden daha sıkı tutunup daha pozitif bakar.bana hep yalnızca bugünümüz var niye başkalarının düşünceleri için harcayım ki dedi.üniversite okudu,ailesinden ayrı başka şehire çalışmaya başladı.yamaç paraşütü yaptı ki ben cesaret edemem.
demek istediğim her şey sende bitiyor.sürekli gülümse ,fıkra oku,karikatür bak ,şiir yaz (kelimeleri güzel kullanıyorsun) sen mutlu olmaya çalışıp gülümsedikçe bala üşüşen arı gibi çevren dolar zaten.annen hasta olduğu için bakımdan kaçmak için sana laf atıp ortalık bulandırıp gidiyorlardır.takılma onlara sen.annen de hasta bu sebeple yarı kulak tıka.HAYAT SENİN HAYATIN.unutma yeter.

daisysun .!.:

Yani bunu bilemiyorum. Yani aslinda dusunmuyorum. Fizksel engelim konusmama ve aklimin calismasina engel degil. Engel olan sey icimdeki duygular Isyerinde ya da okul hayatimda bundan dolayı dislandigimi soyleyemem. Aşağılık komplekslerimden kendimin ve kendi konumumum kiymetimini bilemedigimden iletisim sorunu yasadim yasiyorum. Ama bzm gelin biraz beni bu konuda hakir gördü bunu biliyorum..

Genişletmek için tıkla...

gelinmi hakir gördü o kimki yaaa.

özür dileyerek yürümede fln sıkıntı varmı

depresif hissettiğim zamanlarda bunu okurum hep

ama sizin durumunuz biraz daha farklı, ben genelde neşeli biriyimdir ufacık şeylerle çok mutlu olabilirim

bir psikologa görünmeniz gerekiyor, kişisel gelişim kitapları da yardımcı olabilir

sevgiler...

Hayat güzel hanımlar acı-tatlı ama güzel yaşanası inanın.

Bir karikatür geldi aklıma hınzırlık edip ekliyorum kimse darılmasın gücenmesin

daisysun .!.:

Sosyal fobi dedi bi dr pat diye devletteki. Ama kendimi biliyorum sosyal fobiklerin kriterlerine uymuyor benm ozellikler.

Genişletmek için tıkla...

cnm başka dr ada git bence . özel psikolog değilde psikiyatri bölümü olan hastaneler var. tanı koyup ilaç veryorlar. terapi fln hikaye oluyor bazı durumlarda(bana kalırsa sende ilaç kullanmalısın.yinede dr lar en iyisini bilir)

Bence hiiiçç ilaç almayin. Önce baska bir doktora danisin, terapi uygulayin ve kendinizi düsünün biraz baska kimse düsünmez sizi ve hayati uzaktan izlersiniz... Gelinleri ve kardeslerinizi bi yana koyun, degerinizi bilememisler...
Aktivitelere, kurslara, derneklere katilin. Neyden zevk alirsiniz ? Mutlu olursunuz ? Biraz gülümseyin, gülümseyin ki insanlar size daha kolay yaklassin. Calistiginiz yerde hiç mi kimseyle anlasamiyorsunuz ? Insanlari tanimaya çalisin ve sizi tanimaya firsat verin. Isten sonra çikin onlarla, kafe'de oturun. Annenize gelince, Allah sifa versin, zor biliyorum. Özel bir terapi görüyor mu ? Yoksa sabahtan aksama kadar evden çikmiyor mu ?

Asil soru "hayata nasil tutunmak" degil, ama "hayata tutunmak istiyor musunuz" ? Eger evet ise, ki öyledir eminim yoksa buraya yazmazdiniz, hayatinizi kendiniz yönlendirmeye baslayin, baskalarina müsade etmeyin. Rutininizden çikin, korkmayin, hayat herseye rahmen güzel

Siz ailenizde olan tüm olumsuzlukların yükünü üstlenmişsiniz, oluşan her türlü sorundan sanki siz sorumluymuşsunuz gibi düşünüyorsunuz. Sizi tam olarak tanımadan şu yorumu yapmak ne kadar doğru bilmiyorum ama sanki biraz öz güven eksikliğiniz var, ailenizin üzerinizde kurduğu baskı da buna sebep olmuşa benziyor. Bir defa 31 yaşındayım, yalnızım, kimse beni sevmiyor, beceriksizim, hala nasıl konuşulacağını bilmiyorum gibi konuşmaları bir kenara bırakın. İnsanların başlarına neler geliyor yine de ayakta kalıyorlar. Tabii ki sizin yaşadığınız sorunları küçümsemiyorum, herkesin derdi kendinedir, ama şu sorunları aşmak, yaşadığınız psikolojik travmalardan kurtulmak istiyorsanız sizin de bir adım atmanız lazım. İlk aşamada psikolojik destek de alabilirsiniz, bunda utanılacak, sıkılacak bir şey yok. Gayet normal, ama yine de bence ailenize söylemek zorunda değilsiniz. Psikolojik destekten kastım asla antidepresan kullanmak değil, profesyonel birisi size ilk adımda yardımcı olabilir, hayatınızla ilgili sizi yönlendirebilir. Sonuçta siz de bir insansınız, güzel bir hayat sizin de hakkınız. Sizin seven saygı duyan bir eş, içinde huzur ve mutluluk duyacağınız bir ev, hayırlı ve tatlı çocuklar neden sizin de hayatınızda yer almasın ? Sizin ne eksiğiniz var ?

Sorunuzu ilk okuduğumda size şu cevabı vermek istemiştim, sonra daha detaylı yazdığınız için, konuya yönelik cevap verdim. Her insan zaman zaman sıkıntıya düşebilir, bazen işler yolunda gitmez, sevilmediğimizi, istenmediğimizi düşünürüz, büyük hayal kırıklıkları yaşarız, tüm bunları dert ediniriz, hayattan soğuruz. Yalnız şunu unutuyoruz, sonuçta tüm bunlar geçici şeyler, hepsi de biz farkına varamasak da bir sınav. Yapacağımız tek bir şey var, Allah'a sığınmak, tabii ki körü körüne ona bırak her şeyi demiyorum, akıl vermiş Allah, düşünme yeteneği vermiş, bak sen gelip buraya danışıyorsun, derdini anlatıyorsun. Bu bile onun sana yardım ettiğinin bir kanıtı. Allah'tan hiç bir zaman ümidini kesme. Elinden geleni yap, sonra da Allah'a sığın, dua et, her gün, Allah kullarını bir annenin çocuğunu sevdiğinden kat be kat daha fazla severmiş. Kimse beni sevmiyor diyorsun ya, Allah var, onun sevgisi hepimize yeter.

Değiştirebileceğin bir şeyler mutlaka vardır, en basitinden dediğim gibi spora yazıl, inan o kadar çok şey fark edecek ki... Fiziksel olarak rahatlayacaksın, üzerindeki gerilimi azaltacaksın, bir de lütfen insanlara kulaklarını kapat. Annen eminim isteyerek, bilerek, bilinçli şekilde söylemiyordur sana söylediklerini, benim annem de bana kızar hep, bir sürü şey söyler, önceden dert ediyordum ben de, ama sonradan fark ettim, bir çoğunun doğruluk payı yok. Değiştiremezsin insanları, onlar o şekilde yaşamaya alışmışlar, ama sen kendini değiştirebilirsin, adım atabilirsin, her şey senin elinde unutma, Allah da yanında, arkanda, hep seninle daha ne olsun :)

Güçsüz

daisysun .!.:

Ben hayata tutunamadim. Sürekli depresif bir mod. Kendimi güçlü gorebilecegim bir mesleğim var ama ben kafasizlik yapip kendimle barisik olamadim. İnsanlarla kaynasamiyorum arkadaslik kuramiyorum diye yillarca bunun ezikligini gucsuzlugunu mutsuzlugunu yasadim icimde. Bu yaz tam artik bu sacma sapan psikolojik hislerimden dusuncelerimden kurtulacam diye kendimi iyi olmaya guclu olmaya endekslemisken bu seferde ev icinde birsuru huzursuzluk cikti.
Annem hasta ciddi rahatsizliklari var 2yildir ama son bir yildir sinirleri de iyice gitti. Kafasi atar atmaz saymadigi beddua, kotu laf, hakaret kalmiyor hem de gunlerce sürüyor bu tatsizlik. Gelin bu evde rahat bi nefes alin..
Gelinlerle kavgaliyim. Büyüğü yillarca kucumsedi, begenmedi dunyanin kalp kirici hal ve hareketlerini takindi yillarca anneme ve bana karsi. Resmen ezdi bizi. Adi gelin. Hicbizaman kotulugunden baska bi katkisi olmadi evimize. Abim de layt mi desem karaktersiz mi desem hicbizaman savunmadi bizi. Hatta karisinin ailesi için bizi çok gözardı ettigi zamanlar oldu. Küçük gelin basta iyiydi bakti buyuk gelinin otorite saglam evde onun yaptiklarini yapmaya çalıştı aklinca. 2siylede kavgaliyim. Büyüğü ile hiç kucugu ile dil ucuyla konusuluyorz. Karaktersiz abim de karisiyla kavga ettim diye ne ariyor ne soruyorne eve geliyor. Evde de aannem var hasta onu bile ziyarete gelmiyor aramiyor. Dusundukce sinirlerim zipliyor. Büyük olsaydim hepsini guzel sipadan gecirirdim.
Kisacasi kavga ettigim konularda hajliyken haksiz oldum herzamanki gibi. Hic arayanim soranim olmaz izinimi sap gibi evde gecirdim. Dun erkek kardesim seni kimse sevmiyor herkes disliyor dislaniyorsun 31 yasindasin kim var seni seven isteyen diye bagirdi. Dunyam basima yikildi. Büyük gelinin yuzunden herkes dis biliyor. Halbuki kardesim de biliyor hakliyim ben ama o bile sahip cikmiyor bana resmen saygisizliklar yapiyor bagiryor cagiriyor sinirlendigi zamanlar.
Kimsem yok yani anlayacaginiz. Iznim bitmek uzere. İşe başlıca m. Orda insanlarla nasil gecinecem bu mutsuzlukla gerginlikle diye simdiden telaş basıyor. Elin insani mutsuz Üzgün gordugunu ezmeye calisiyor isyerinde ben de evimdw gosteremedigim mutluluk rolunu iyi insan olma rolunu disarda yapmak istemiyorum. Karaktersizlik gibi geliyor.
Bu sefil yaşantidan nasıl kurtulup hayata tutunayim.?

Genişletmek için tıkla...

Güçsüzlük değil bu , gayet güçlüsün ihtiyaç duymuyorsun ama aşırısı fazla

merlininin .!.:

Güçsüz

Güçsüzlük değil bu , gayet güçlüsün ihtiyaç duymuyorsun ama aşırısı fazla

Genişletmek için tıkla...

Nasil anlayamadim, biraz acar misin?

Ben şimdi sana çocukluğumdan beri yaşadıklarımı anlatsam roman olur,annemin kanser olduğunu öğrendiğim de o vakte kadar yasadigim herşeyin anlamsız olduğunu ogrendim, nekadar basitmis hayat yaşananlar,ben sevdiğimi kaybetme korkusunu yaşayınca anladım.Şimdi mi hiç te hayatım güllük gülistanlık değil,düşünürse m depresyona girecek okdar haklı sebeplerim varki,ama yapamam.Hayata tutunmak zorundayım çünkü bi evladım var,eşim annem ailem var,çok şükür sağlığım yerinde,maddi durum mu hiç sorma bile,ama ama sorunları düşünüp sorun yaratma şansı görmüyorum kendimde,belki kendimi cezalandiriyorum bilmiyorum adını,ama hayata tutunmama şansım yok benim,hayata tutunmak zorundayım ,ağır geliyor evet ama güçlü olmak zorundayım, mecburum..

daisysun .!.:

Ben hayata tutunamadim. Sürekli depresif bir mod. Kendimi güçlü gorebilecegim bir mesleğim var ama ben kafasizlik yapip kendimle barisik olamadim. İnsanlarla kaynasamiyorum arkadaslik kuramiyorum diye yillarca bunun ezikligini gucsuzlugunu mutsuzlugunu yasadim icimde. Bu yaz tam artik bu sacma sapan psikolojik hislerimden dusuncelerimden kurtulacam diye kendimi iyi olmaya guclu olmaya endekslemisken bu seferde ev icinde birsuru huzursuzluk cikti.
Annem hasta ciddi rahatsizliklari var 2yildir ama son bir yildir sinirleri de iyice gitti. Kafasi atar atmaz saymadigi beddua, kotu laf, hakaret kalmiyor hem de gunlerce sürüyor bu tatsizlik. Gelin bu evde rahat bi nefes alin..
Gelinlerle kavgaliyim. Büyüğü yillarca kucumsedi, begenmedi dunyanin kalp kirici hal ve hareketlerini takindi yillarca anneme ve bana karsi. Resmen ezdi bizi. Adi gelin. Hicbizaman kotulugunden baska bi katkisi olmadi evimize. Abim de layt mi desem karaktersiz mi desem hicbizaman savunmadi bizi. Hatta karisinin ailesi için bizi çok gözardı ettigi zamanlar oldu. Küçük gelin basta iyiydi bakti buyuk gelinin otorite saglam evde onun yaptiklarini yapmaya çalıştı aklinca. 2siylede kavgaliyim. Büyüğü ile hiç kucugu ile dil ucuyla konusuluyorz. Karaktersiz abim de karisiyla kavga ettim diye ne ariyor ne soruyorne eve geliyor. Evde de aannem var hasta onu bile ziyarete gelmiyor aramiyor. Dusundukce sinirlerim zipliyor. Büyük olsaydim hepsini guzel sipadan gecirirdim.
Kisacasi kavga ettigim konularda hajliyken haksiz oldum herzamanki gibi. Hic arayanim soranim olmaz izinimi sap gibi evde gecirdim. Dun erkek kardesim seni kimse sevmiyor herkes disliyor dislaniyorsun 31 yasindasin kim var seni seven isteyen diye bagirdi. Dunyam basima yikildi. Büyük gelinin yuzunden herkes dis biliyor. Halbuki kardesim de biliyor hakliyim ben ama o bile sahip cikmiyor bana resmen saygisizliklar yapiyor bagiryor cagiriyor sinirlendigi zamanlar.
Kimsem yok yani anlayacaginiz. Iznim bitmek uzere. İşe başlıca m. Orda insanlarla nasil gecinecem bu mutsuzlukla gerginlikle diye simdiden telaş basıyor. Elin insani mutsuz Üzgün gordugunu ezmeye calisiyor isyerinde ben de evimdw gosteremedigim mutluluk rolunu iyi insan olma rolunu disarda yapmak istemiyorum. Karaktersizlik gibi geliyor.
Bu sefil yaşantidan nasıl kurtulup hayata tutunayim.?

Genişletmek için tıkla...

Sen birkaç devlet hastanesi gez bence. Böylece haline şükredebilirsin özellikle de istznbuldaysan mazhar osman ruh ve sinir hastalıklarını tavsiye ederim. Ben her defasında müthiş bir şükür seline düşüyorum adeta.

Ne zaman bir şeylere heves etsem, bir şey için heyecan duysam olmaz, zor olur, bıktırır.
Ne zaman bir şey umrumda olmasa o iş olur, her şey yolunda gider.
Hayatı yakalamaya çalıştıkça kaçıyor, umursamayınca o sana tutunuyor. En azından benim hayatımda böyle.

Canim guclu olman cok guzel. Tebrik ederim seni. Hele ki cocugun icin guclu oluyorsun ve kendini salmiyorsun. Ne buyuk ozveri. Kelin ilaci olsa basina surermis yine de herseye ragmen takmasan mi acaba? Gecmisi hatirlayip kendini yormasan.
UOTE="nesssl, post: 36510924, member: 266087"]Ben şimdi sana çocukluğumdan beri yaşadıklarımı anlatsam roman olur,annemin kanser olduğunu öğrendiğim de o vakte kadar yasadigim herşeyin anlamsız olduğunu ogrendim, nekadar basitmis hayat yaşananlar,ben sevdiğimi kaybetme korkusunu yaşayınca anladım.Şimdi mi hiç te hayatım güllük gülistanlık değil,düşünürse m depresyona girecek okdar haklı sebeplerim varki,ama yapamam.Hayata tutunmak zorundayım çünkü bi evladım var,eşim annem ailem var,çok şükür sağlığım yerinde,maddi durum mu hiç sorma bile,ama ama sorunları düşünüp sorun yaratma şansı görmüyorum kendimde,belki kendimi cezalandiriyorum bilmiyorum adını,ama hayata tutunmama şansım yok benim,hayata tutunmak zorundayım ,ağır geliyor evet ama güçlü olmak zorundayım, mecburum..[/QUOTE]
Ca

Koalina .!.:

Ne zaman bir şeylere heves etsem, bir şey için heyecan duysam olmaz, zor olur, bıktırır.
Ne zaman bir şey umrumda olmasa o iş olur, her şey yolunda gider.
Hayatı yakalamaya tıkça kaçıyor, umursamayınca o sana tutunuyor. En azından benim hayatımda böyle.

Genişletmek için tıkla...

Beyinden yayilan enerji iste o. Rahat oldugunda sakin olabiliyor ve etkili dusunebiliyorsun. Gergin olunca yapacagin
varsa da yapamiyosun. Benim insanlar icinde
kendime bi yer edinemeyisim de gerginligimle
ilgili. Kendimi bisey varmis gibi siktikca sıkıyor um..

hayata tek bi şekilde tutunuyorum 'fazla umursamayarak' önünde sonunda ölüm diye bir şey var. o kadar önemsenecek ne önemli olabilir ki hayatta.

sevdiğin bir hayvan yokmu?onu besle...ınsanları sevmeyebılırsın ama hayvan sevgısı bambaşka...

Benim icin upuzun cevap vermissiniz. Size ve yorum yazan yardimci olmaya calisan siz degerli hanimlara cok tesekkur ederim.
Herkesin tavsiyesi inanin ben de olumlu hisler birakti. Tum gunumu evde gecirmeyip bi aktiviteye kursa katilma fikrine sicak bakiyorum. Umarim sartlar ve zaman uyar gidebilirim. Spora ve yemek kursuna gitmek istiyorum.
Herkese sevgilerimle..
OTE="greyokyanus, post: 36505610, member: 560014"]Siz ailenizde olan tüm olumsuzlukların yükünü üstlenmişsiniz, oluşan her türlü sorundan sanki siz sorumluymuşsunuz gibi düşünüyorsunuz. Sizi tam olarak tanımadan şu yorumu yapmak ne kadar doğru bilmiyorum ama sanki biraz öz güven eksikliğiniz var, ailenizin üzerinizde kurduğu baskı da buna sebep olmuşa benziyor. Bir defa 31 yaşındayım, yalnızım, kimse beni sevmiyor, beceriksizim, hala nasıl konuşulacağını bilmiyorum gibi konuşmaları bir kenara bırakın. İnsanların başlarına neler geliyor yine de ayakta kalıyorlar. Tabii ki sizin yaşadığınız sorunları küçümsemiyorum, herkesin derdi kendinedir, ama şu sorunları aşmak, yaşadığınız psikolojik travmalardan kurtulmak istiyorsanız sizin de bir adım atmanız lazım. İlk aşamada psikolojik destek de alabilirsiniz, bunda utanılacak, sıkılacak bir şey yok. Gayet normal, ama yine de bence ailenize söylemek zorunda değilsiniz. Psikolojik destekten kastım asla antidepresan kullanmak değil, profesyonel birisi size ilk adımda yardımcı olabilir, hayatınızla ilgili sizi yönlendirebilir. Sonuçta siz de bir insansınız, güzel bir hayat sizin de hakkınız. Sizin seven saygı duyan bir eş, içinde huzur ve mutluluk duyacağınız bir ev, hayırlı ve tatlı çocuklar neden sizin de hayatınızda yer almasın ? Sizin ne eksiğiniz var ?

Sorunuzu ilk okuduğumda size şu cevabı vermek istemiştim, sonra daha detaylı yazdığınız için, konuya yönelik cevap verdim. Her insan zaman zaman sıkıntıya düşebilir, bazen işler yolunda gitmez, sevilmediğimizi, istenmediğimizi düşünürüz, büyük hayal kırıklıkları yaşarız, tüm bunları dert ediniriz, hayattan soğuruz. Yalnız şunu unutuyoruz, sonuçta tüm bunlar geçici şeyler, hepsi de biz farkına varamasak da bir sınav. Yapacağımız tek bir şey var, Allah'a sığınmak, tabii ki körü körüne ona bırak her şeyi demiyorum, akıl vermiş Allah, düşünme yeteneği vermiş, bak sen gelip buraya danışıyorsun, derdini anlatıyorsun. Bu bile onun sana yardım ettiğinin bir kanıtı. Allah'tan hiç bir zaman ümidini kesme. Elinden geleni yap, sonra da Allah'a sığın, dua et, her gün, Allah kullarını bir annenin çocuğunu sevdiğinden kat be kat daha fazla severmiş. Kimse beni sevmiyor diyorsun ya, Allah var, onun sevgisi hepimize yeter.

Değiştirebileceğin bir şeyler mutlaka vardır, en basitinden dediğim gibi spora yazıl, inan o kadar çok şey fark edecek ki... Fiziksel olarak rahatlayacaksın, üzerindeki gerilimi azaltacaksın, bir de lütfen insanlara kulaklarını kapat. Annen eminim isteyerek, bilerek, bilinçli şekilde söylemiyordur sana söylediklerini, benim annem de bana kızar hep, bir sürü şey söyler, önceden dert ediyordum ben de, ama sonradan fark ettim, bir çoğunun doğruluk payı yok. Değiştiremezsin insanları, onlar o şekilde yaşamaya alışmışlar, ama sen kendini değiştirebilirsin, adım atabilirsin, her şey senin elinde unutma, Allah da yanında, arkanda, hep seninle daha ne olsun :)[/QUOTE]
Ben