Arkadaşlar size kendi ailemi eşimi ve eşimin ailesini suçlayan bir sürü yazı yazmıştım. Ve hepsini çöpe attım. Meğersem ben insanları hiç tanımıyormuşum ve gözlemlerim de doğru yorumlayamamışım. Daha doğrusu yetişkin olamamışım ve kafamda çok büyümüşüm. Eğer kafama taktığım her şeyin mantıklı açıklamasını konuşabilseydik şu anda böyle sorunların hiç birini yaşamazdık....
Eşinin ailesi evet huyu sevmiyorum ama üstüme alınmam gereken bir şey yokmuş.
Sadece yaptıkların 10 dk egosunu tatmin etmek miş.Hep benim rahatsız olduğum konuları açmasının sebebi başka konu bilmemesi ve kapasitesini bu kadar olmasıymış yani..... Yani her şey laf sokmalar sürekli hava atmalar kendini yücrltmeler başkasını aşağı çekmeler falan hepsi kendini rahatlatmak için uygulanan 10 dk bir mesele.... Gelelim peki bana niye yansıtıyor?
Çünkü içindeki egoyu bir şekilde yansıtacak yani benimle alakası yok.
Yani benim hayatımda etkisi yok. Yani çözüm çevremdeki hiç kimseyi oralı olmamak mış sadece mantıklı bir şeyler söylerlerse dinlemek geri kalanı ciddiye almamak ve ara ara lafını cevabını yapıştır akmış bu kadar mış yani bunu anlamak neden cok uzun sürdü bilmiyorum ama iletişim sıkıntısı ailelerle bu kesin.....
Kendi aileme gelince onlarla evlenene kadar sorun yoktu uzağa gidince bir anda ben çok değiştim. Ailem beni sürekli yönlendirsin istedim... Ama halbuki onların yönlendirecek kapasitesi yok. Beni yönlendirmeleri ne gerek te yok....
Yani özetle bütün sorumluluğu üstüme alıyorum ve ben uzaktan evlendiğim için telefonda konuştuğumuz her şeyi ciddiye alıyormuşum. Halbuki o sadece kendinden bahsediyordu ama ben hep annem dayılara değer veriyor hiç beni sormuyor nasılsın sen de uzakta neler yapıyorsun diye sormuyor diye çok beklenti içine girmişim. Halbuki annemin babamın benim hayatım umurlarında değil. Kendi hayatlarını o kadar odaklanmış ki benim hayatımla ilgilenmiyor bile benim uzakta bir hayatım olduğu umurunda bile değil çünkü herkes sadece kendini düşünüyor sebep bu... Aslında tabiki kendini düşünecek doğru olan bu ama telefonda sadece kendinden bahsediyor yüz yüze gelincede öyle hiç bir zaman beni konuşturmuyorlar....Bir sorun olduğunda sen sus mızmızlanma deyip kestirip atıyor aslında benim ailem beni hiç bir zaman zerre kadar umursamıyormuş bu hafta gittiğimde bunu net anladım.... Bende psikolog beni değersiz hissettiriyorlar derken boşa demedim. Bende hayatımla ilgili eskiden zor şeyleri anlatırdım ama artık hiç bir şey anlatmıcam....
Eşimin ailesi ne gelince sadece kendileri kendi egoları sadece kendi egoları na yakın olan diğer cocukları sadece eşimi de beni konuşturmuyorlar bile biz eşimle aslında benzer kaderi yaşıyoruz....
Yıllarca ailem tarafından sevildim fiziksel bütün ihtiyaçlarım karşılandı ama hiç bir zaman duygusal ihtiyaçlarım karşılanması beni gerçekten dinleyip empati kurulmadı.
Bakıyorum ki eşim de öyle eşimin hiç bir duygusal ihmal edilmiş biri artık biz iki yaralı kendi kendimizi yaralarımızı sarmaya karar verdik iki aileden de bütün beklentileri kestik.... Maddi manevi hiç beklentimiz yok sadece önümüze bakmaya karar verdik.... Bende artık ailelerden veya başkalarını suçlamayı bıraktım bütün sorumluluklarımı üstüme alıyorum beklentim vardı dinlenilmeye anlaşılmaya ihtiyacım vardı ama halbuki beni anlayacak veya dinleyecek biri aslında yokmuş.... Artık daha mutluyum hayat arkadaşımla yeni den farklı bir yol almaya karar verdim teşekkür ederim her şey için....
Eşinin ailesi evet huyu sevmiyorum ama üstüme alınmam gereken bir şey yokmuş.
Sadece yaptıkların 10 dk egosunu tatmin etmek miş.Hep benim rahatsız olduğum konuları açmasının sebebi başka konu bilmemesi ve kapasitesini bu kadar olmasıymış yani..... Yani her şey laf sokmalar sürekli hava atmalar kendini yücrltmeler başkasını aşağı çekmeler falan hepsi kendini rahatlatmak için uygulanan 10 dk bir mesele.... Gelelim peki bana niye yansıtıyor?
Çünkü içindeki egoyu bir şekilde yansıtacak yani benimle alakası yok.
Yani benim hayatımda etkisi yok. Yani çözüm çevremdeki hiç kimseyi oralı olmamak mış sadece mantıklı bir şeyler söylerlerse dinlemek geri kalanı ciddiye almamak ve ara ara lafını cevabını yapıştır akmış bu kadar mış yani bunu anlamak neden cok uzun sürdü bilmiyorum ama iletişim sıkıntısı ailelerle bu kesin.....
Kendi aileme gelince onlarla evlenene kadar sorun yoktu uzağa gidince bir anda ben çok değiştim. Ailem beni sürekli yönlendirsin istedim... Ama halbuki onların yönlendirecek kapasitesi yok. Beni yönlendirmeleri ne gerek te yok....
Yani özetle bütün sorumluluğu üstüme alıyorum ve ben uzaktan evlendiğim için telefonda konuştuğumuz her şeyi ciddiye alıyormuşum. Halbuki o sadece kendinden bahsediyordu ama ben hep annem dayılara değer veriyor hiç beni sormuyor nasılsın sen de uzakta neler yapıyorsun diye sormuyor diye çok beklenti içine girmişim. Halbuki annemin babamın benim hayatım umurlarında değil. Kendi hayatlarını o kadar odaklanmış ki benim hayatımla ilgilenmiyor bile benim uzakta bir hayatım olduğu umurunda bile değil çünkü herkes sadece kendini düşünüyor sebep bu... Aslında tabiki kendini düşünecek doğru olan bu ama telefonda sadece kendinden bahsediyor yüz yüze gelincede öyle hiç bir zaman beni konuşturmuyorlar....Bir sorun olduğunda sen sus mızmızlanma deyip kestirip atıyor aslında benim ailem beni hiç bir zaman zerre kadar umursamıyormuş bu hafta gittiğimde bunu net anladım.... Bende psikolog beni değersiz hissettiriyorlar derken boşa demedim. Bende hayatımla ilgili eskiden zor şeyleri anlatırdım ama artık hiç bir şey anlatmıcam....
Eşimin ailesi ne gelince sadece kendileri kendi egoları sadece kendi egoları na yakın olan diğer cocukları sadece eşimi de beni konuşturmuyorlar bile biz eşimle aslında benzer kaderi yaşıyoruz....
Yıllarca ailem tarafından sevildim fiziksel bütün ihtiyaçlarım karşılandı ama hiç bir zaman duygusal ihtiyaçlarım karşılanması beni gerçekten dinleyip empati kurulmadı.
Bakıyorum ki eşim de öyle eşimin hiç bir duygusal ihmal edilmiş biri artık biz iki yaralı kendi kendimizi yaralarımızı sarmaya karar verdik iki aileden de bütün beklentileri kestik.... Maddi manevi hiç beklentimiz yok sadece önümüze bakmaya karar verdik.... Bende artık ailelerden veya başkalarını suçlamayı bıraktım bütün sorumluluklarımı üstüme alıyorum beklentim vardı dinlenilmeye anlaşılmaya ihtiyacım vardı ama halbuki beni anlayacak veya dinleyecek biri aslında yokmuş.... Artık daha mutluyum hayat arkadaşımla yeni den farklı bir yol almaya karar verdim teşekkür ederim her şey için....
