Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Arkadaslar, sizlerle bir fikrimi paylasmak istiyorum ben birseye karar verdim ve uygulamak istiyorum onumuzdeki hafta...
Aslinda kayinvalidem ve kayinpederim de benimle ayni fikirdeler..
Hani esim kafasina gore atip tutuyor ya, evlenirsen merak etme cocuklar sana ayak bagi olmaz, ben alirim bana verirsin, ya da
Hayat devam ediyor otur iste oglanlarin basinda hayatina bak , ya da
Kizkardesine, artik hep yaninda olun, desteginizi esirgemeyin, oglanlara da ona da her daim yardimci olun, ya da
Mahkeme kararinin verdigi 1 gunle ben ogullarmi gorurum...
vs vs....
Simdi bu adam, 3 tane oglanin tum yukunu (maddi olarak degil, manevi olanindan bahsediyorum) benim uzerime atacak, ve kendisi de her cicekten bal alip kafasina gore yasayacak zinahanesinde, belki de daha da pislige bulanacak...
Bu adama bir ders vermek istiyorum, oyle kolay oluyormuymus, 3 tane oglanin sorumlulugunu almak..
Kayinpederim, pazartesi gunu 3'unu de gidip ogluna birakacak, evin anahtarini da verecek, ben de onlara gececegim, orada kalacagim...
Gorsun bakalim bir, annesi ve babasinin bir arada yasamadigi bir evde cocuklar nasil bir psikoloji tasiyorlar?
Cunku ben ne kadar anlatmaya calistiysamda, adama lay lay lom geliyor...
Bir gorsun bakalim oyle hersey dusundugu kadar kolay oluyormuymus...
Not: Bunu yapmada ki amac, bana tekrar donsun diye degil kesinlikle, ama bize yasattigi seylerin agirliginda ezildigini gormek istiyorum, bunu ogullari ile yasadigimiz evde tek basina kaldigi zaman anlamasini istiyorum, bilmiyorum sonucunda ne olur, ama bunu uygulayacagim..
Onun butun yuku omuzlarima atip, hayatina bakmasina dayanamiyorum, gorsun bakalim oyle kolay mi oluyormus!
kusura bakma ama SAÇMALIYOSUN
hiç anlamıyorum kocasına yada karısına ders vermek ıcın cocukları kullananları bu hareketin seni yiice küçük düşürecek şahsen benim bile sana bakış açım degişti bu kararınla
ne demek evden gitmek cocukları atıp ona ders vercekmiş güya kusura bakma ama o kadınıda alır gelir görürsün senin yatagında yattıklarında ne hissediceksin cok pardon canım bal gibide gelir kadın eşyalarına dokunur karıstırı senin evinde koccanla olur buda en cok senın canını acıtır sanmaki cocuklarının psikolojisini düşünüp getirmezz kocan bal gibide getirirr o şuan uçkurunun derdinde evde oturup cocuk bakacagınımı sanıyosun
peki sen cocuklarının gözünde ne olursun babalarından sonra sıgınacakları liman sensin nasıl bırakıp gidersin babaları onları istese zaten gelirdi
sana dönsün diye elindeki bütün kozları kullanıyosun ama cok büyük hata yapıyosunn
ben bunları annem ve babamda yaşadım cocuklarının hislerini en iyi ben anlarım....
SANA ARKADAŞ TAVSİYESİİİ ASSSLA EVİNDEN CIKMAA ASSLAAA
kocan istemedigi sürecede cocuklarını yollama güçlü ol allaha sıgınn...
Guzel arkadaslarim; oncelikle olumlu ya da olumsuz yaptiginiz butun degerli yorumlar icin cok tesekkur ediyorum, hepsi de benim icin cok kiymetli..
Once su konuya bir aciklik getirmek istiyorum, biz suan bosanma davasini actik, ve size cok utopik gelebilir ama benim bu yapmam istedigim sey, esimin bana donmesi icin planladigim birsey degil, o zaten artik kirlenmis bir adam, banadonse ne olacak?
Artik eskisi gibi sevgi dolu bakmayacak, ya da baksa bile ben ona her bakisimda ihaneti ile yuzlesecegim, bunu asla istemiyorum, bizim onunla bir sonumuz olamaz artik, yazdigim butun cumlelerimin arkasindayim arkadaslarim..
Bunu yapmak istemedeki amac; ben henuz 31 yasindayim, ve sozkonusu olan 10,7,ve 5 yaslarinda olan 3 tane erkek cocugu, mahkemenin verdigi tek bir gunle babalik olmaz, ve ben her seferinde cocuklarin bu durumdan cok buyuk yara aldigini anlattigim halde, inanmiyor ve atlatirlar, sen baslarinda ol ist hayat devam ediyor gibi sacmaliklarin arkasina siginiyor..
Sizler de takdir edersiniz ki; boyle durumlarda olan sadece kadinlara oluyor, evet o da 3 cocuklu dul bir adam olacak ama o da henuz 31 yasinda ileride evlnmeyi dusundugu kadin, cocuklarin tum sorumlulugu bende olacagi icin asla sorun cikarmaz, evlenir cocuk bile yapar, peki ya ben?
Benim evlenecegim kisi 3 tane erkek cocugu ile beni kabul eder mi? Etti diyelim oglanlarla birlikte yasayacagiz elbet elbet problemler yasanacak ve ben de bir sure sonra o evliligi de noktalayacagim, yani anlayacaginiz benim hayatimi mahvetti, gelecegimi de oldurdu, ama o tum sorumlulugu bana atip ohhh hayatina devam edecek..
Buna izin vermek istemiyorum, yani bu oglanlara haftanin bir gunu babalik edemez! O da en az benim kadar sorumluluk alacak essek gibi!
Bunu gorebilmesi icin de bir sure onlarla birlikte yasayip bunu tecrube etmesi lazim, hani demisti ya;
Eger ilerde evlenirsen, oglanlar sana ayak bagi olursa ben hemen alirim merak etme diye;
hepsi palavra, o henuz gerceklerin farkinda degil arkadaslar, bunu alamasini saglamak istiyorum...
Bu surecte ogullarimin psikolojisi elbet bozulabilir, ama su da bir gercek ki;
Zaten 20 gundur babasizlar, 20 gun de annesiz olabilirler, yani ben ne yaparsam yapayim onlarin psikolojisini tek basima toplayamiyorum...
Anne ve Babalari artik birarada olamayacaklar art, birde evet biz bitirdik evden ayrilmasini ben istedim, ama ogullarima tek bir aciklama bile yapmadi, bu da onun sormlulugu, biraz bir arada kalmalari bu problemleri belki az da olsa ortadan kaldirabilir, evin anahtarini da verecegim, o kadini eve getirecegini asla zannetmiyorum, oldu da getirdi diyelim sizce o kadin zaten kendisinin hali hazirda 14 ve 12 yasinda cocuklari var, kac gun dayanabilecek?
Iste tum tum bu gercekleri gormesini istiyorum, hayat oyle lay lay lom dan ibaret degil, bu gerceklerle yuzlesecek!
Arkadaslar, sizlerle bir fikrimi paylasmak istiyorum ben birseye karar verdim ve uygulamak istiyorum onumuzdeki hafta...
Aslinda kayinvalidem ve kayinpederim de benimle ayni fikirdeler..
Hani esim kafasina gore atip tutuyor ya, evlenirsen merak etme cocuklar sana ayak bagi olmaz, ben alirim bana verirsin, ya da
Hayat devam ediyor otur iste oglanlarin basinda hayatina bak , ya da
Kizkardesine, artik hep yaninda olun, desteginizi esirgemeyin, oglanlara da ona da her daim yardimci olun, ya da
Mahkeme kararinin verdigi 1 gunle ben ogullarmi gorurum...
vs vs....
Simdi bu adam, 3 tane oglanin tum yukunu (maddi olarak degil, manevi olanindan bahsediyorum) benim uzerime atacak, ve kendisi de her cicekten bal alip kafasina gore yasayacak zinahanesinde, belki de daha da pislige bulanacak...
Bu adama bir ders vermek istiyorum, oyle kolay oluyormuymus, 3 tane oglanin sorumlulugunu almak..
Kayinpederim, pazartesi gunu 3'unu de gidip ogluna birakacak, evin anahtarini da verecek, ben de onlara gececegim, orada kalacagim...
Gorsun bakalim bir, annesi ve babasinin bir arada yasamadigi bir evde cocuklar nasil bir psikoloji tasiyorlar?
Cunku ben ne kadar anlatmaya calistiysamda, adama lay lay lom geliyor...
Bir gorsun bakalim oyle hersey dusundugu kadar kolay oluyormuymus...
Not: Bunu yapmada ki amac, bana tekrar donsun diye degil kesinlikle, ama bize yasattigi seylerin agirliginda ezildigini gormek istiyorum, bunu ogullari ile yasadigimiz evde tek basina kaldigi zaman anlamasini istiyorum, bilmiyorum sonucunda ne olur, ama bunu uygulayacagim..
Onun butun yuku omuzlarima atip, hayatina bakmasina dayanamiyorum, gorsun bakalim oyle kolay mi oluyormus!
evet gerçekten zor bi durum....Nereden nasil baslasam da icimdeki cigligin yankisini sizlere ulastirabilsem?
Yazacagim her kelime kifayetsiz kalir icimdeki kanayan yarayi anlatmaya, bu oyle birsey ki sanki tum uzuvlarimi keskin bir bicakla ligme ligme dogruyorlar...
12 senelik bir evliligin son 2 senesinde bir barisik bir kus surdurdugum iliskimin, 1 bucuk sene once epilepsi hastasi olan bebegimi kaybettikten sonra, suregelen anlasmazliklar zincirine bir yenisi daha eklenerek problem problemi dogurmustu ki biz yine de diger yavrularimiza sarilarak birbirimize destek olarak daha fazla anlayis gostererek bu acinin zaman icinde kabuk baglamasini sagladik, ve yine hep yeniden diyerek inancla askla tekrar devam ettik...
Taa ki 5 ay oncesine hastane koridorunda bir el omzuma dokunana kadar, bir cift kahverengi goz uzun uzun bakiyordu bana, sonunda merhaba diye baslayan konusmamiz koyu bir sohete birakti o gun yerini, aslinda bu kisi yanimdaki apartman da oturan sahistan baskasi degildi, arada camdan bakarken gordugumden ibaretti sureti sadece ama nedense o gune kadar asla tek kelime dahi etmemistik..
O hastane koridorunda basladigimiz arkadasligimiz zaman icinde oyle bir hal almisti ki, artik gecelere kadar oturuyor cay kahve yemek birbirimiz olmadan yapamiyorduk, konusmadigimiz birbirimizin sesini duymadan gecen tek bir gunumuz dahi yoktu. Oyle ki artik okuldan bile almaya geliyordu beni, hayatimizi en ince ayrintisina kadar anlatiyor, delicesine guveniyorduk birbirimize...
1 bucuk ay once yine esimle saglikli iletisim kuramadigimiz kanaatine varip ayri yasama karari aldigimiz 15.gun de bir tanidik esimin arabasinin farkli bir yere park edildigini sonrasinda yanimdaki apartmana girdigini soyleyene dek asla hicbir seyden suphelenmemistim, bunun esime bir soylentiden ibaret oldugunu anlattigimdaki, verdigi cevap;' O benim 1 bucuk senedir esim, dini nikahimiz var, helalim' diyordu,hemen akabinde; 'seni artik sevmiyorum istemiyorum, iki dunya bir araya gelse de artik seninle yasamam' diyordu da baska birsey demiyordu.
Bunlari soyleyen benim delicesine sevdigim o adammiydi?
Aslinda bu bir kabustu, ve ben esimi uyandirip, cok kotu bir kabus gordum deyip, sarilarak onu koklayarak tekrar uykuya dalacaktim..
Ama bu gercegin taa kendisi idi, bana bu seref....... yapan gozlerine bile bakarken icimin titredigi, ellerine dokunurken kalbimin gum gum attigi, erkegim herseyim dedigim kisi miydi?
Ya o bir yilan gibi sinsice yuvamin icine suzulup, zaman icinde yavas yavas adim adim esimi zehirleyen o kisi?
Ben hayatimin en buyuk kazigini yedim, ve ben suan aslinda yasamiyorum sadece nefes aliyorum, taa baslar da yazdigim gibi, her bir uzvumu bicaklarla kesip ligme ligme ediyorlar, simdi soyleyin bana, nasil unuturum nasil silerim onu icimden, nasil bakarim onune onsuz?
Yaptigi tum cirkefliklerine ragmen, nasil da seviyorum onu, bu etik degil!
Lanet olsun kalbim neden cikaramiyorum onu bir an bile aklimdan`?
O eller nasil baska elleri tuttu?
O diller nasil baska kadina helalim dedi?
O dudaklar nasil baska dudaklari optu?
Ben tum bu sorular icinde kafayi siyirmak uzereyim, psikolojik destek aliyorum ama yok yokkkkkk olmuyor, akimdan tek saniye olsun cikaramiyorum arkadaslar.... (ne bana hazirlanan bu kahpe tuzagi ne de lanet olsun ki bana bunlari yasatan kocam dedigim adami!)