Hayatimiz mahvoldu.

Annenizin sorunu evveliyattan çok ağırmış. Ne o günlerde ne de şimdi yaptıklarından bir anne bunu nasıl yapar dememelisiniz çünkü sağlıklı düşünme yetisi yok, olsa en başta kendine bunları yapar mı bir insan? Onu suçlamayı bırakın. Yapılacak şeyler belli, kısıtlama, hastaneye yatırma, gözünüz yine üstünde olsun ama kendinizi yıpratmadan, ona sezdirmeden. Ablanız da bir an önce ayrılmalı. Güveneceği kimse kalmamalı, onu idare eden birilerinin her zaman olmayacağını fark etmesi yani. Bu, her türlü neticeyi hızlandıracak anneniz için. İyi ya da kötü... Hayırlısı olsun. Sağlıklı doğumlar diliyorum.
 
Annenizi anateme yatırmaya başka çareniz yok. Bunu yapıp yapamayacağınızı araştırın bence. Amerika'da mahkemeden karar çıkartılabiliyor belki burada fa vardır. Avukatla görüşün. Bu olaylar biraz sakinleşene kadar ablanız başka bir yerde kalabilir mi veya çocuğunu bir başkasına bırakabilir mi? Annenizin sizi ne kadar yıprattığını anlıyorum. Ama onunda kolay bir hayatı olmamış psikolojik sorunları olduğu belli. Keşke daha önceden psikiyatrik destek alsaymış.
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Annenizle yasayan ablaniz basvurup annenize vasi olatak atanamiyo mu acaba? O zaman hastaneye vs yatmasi icin onun keyfini beklemeniz gerekmezdi. Benim tavsiyem siz yillarca elinizden geleni yapmissiniz. Esiniz hakli artk sadece kendinizden degil karninizdakinden de sorumlusunuz. Annenizi bosverin gerekirse yok gibi yasayin. Vebale falan girmezsiniz biyle yaparak karninizdaki bebegin vebaline giriceksiniz
 
Dun sakince konuşacaktım ama benim sesimi bile duymak istemedi. Tercih yap demistim cunku ona. Kızgın bana. Ya içki ya ben dedim artık. Ama cok zoruma gitti bir anne nasil hamile kızını düşünmez sen onemli degilsin der.

Annenizin peşinde heba olmayın. İlla bir çukura düşecek o, yalnız düşmeli. Ardından gitmeyin artık. Çok zor ama kabullenmeniz lazım bunu.
 
Mahkeme kararıyla zorlanabilir mi tedaviye acaba ?
Çok sorumsuz bir kadın anneniz.
Anne olacak vasıflarda değilmiş.
Üzüldüm ama eşiniz haklı.

+10000

Öyle anne olmaz olsun.
Siz evlat olarak zamanında yeteri kadar çekmiş, gençliğinizi mahvetmesine izin vermişsiniz. Şimdi önceliğiniz bebeğiniz ve kendi aileniz olmalı.
Eğer tedaviyi kabul etmiyorsa zorla da olmuyor diye biliyorum ben de ve silin annenizi yoksa huzur bırakmayacak sizde.
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Annelikten red edin

Herkes anne olamıyor

Doğurmak marifet değil

Bakmaktır önemli olan sevmektir korumaktır çocuklar için alkolden vazgeçmektir

Anneniz anne olamamış red edin hayatınıza bakın
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Yeğeninize çok üzüldüm. Psikolojik olarak ne kadar etkileniyordur şimdi. Ablanizin yerinde olsam beni ve çocuğumu düşünmeyen birinden uzak dururdum.
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Canım annrnizin akıl sağlığı kalmamış artık kendş kararları ne kadar geçerli olur ki... Zorla yatırın bi tedavi merkezine inan başta zor olur ama sonra annenizde anlar ve iyiki der. Eşiniz kısıtlama koymak istesede gör0şmesende aklın orda olduktan somra bir şey farketmez. Annenizin istediğini düşünmeyin vardır hukuki bir yolu intihara meyilli şiddete eğilimli sonuçta.
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Valla ortada anne göremedim ben ..değmez uzulmeyin
 
herkes söylemiş kısıtlama kararı aldırmanızı aklınıza yatmıyor mu benim yakınım var mesela çok istiyorum kısıtlama kararı aldırmayı ama kısıtlılık işin engel olacağından dolayı yapamıyorum anneniz 60 yaşındaymış ne güzel alın kararı yatırın hastaneye mis gibi hem de yeniden başlarsa yeniden yatırırsınız onun isteğine falan gerek kalmadan ne güzel bi imkan aslında devletin sunduğu kullanabilecek durumdayken kullanın keşke bende kullanabilsem
 
Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz
Anne o, bu sorulur mu?
 
Tedavi şart böyle sonsuz bir döngüye girer. Zamanında annemde yaşadığı acılardan, travmalardan dolayı sürekli bayılıyormuş ben tabi çocuktum ama hastaneye gidip geldiğimi çok iyi hatırlıyorum 1 sene kaldı. Şimdi çok şükür bi problem yok. Bunlar her insanın başına gelebiliyor ne yaşayacağımızı kestiremiyoruz, kaldıramayabiliyoruz ama çocukların varsa güçlü olmak zorundasın. Anne olmak bu yüzden öyle basit bi şey değil.
 
Bunu ben de merak ediyorum
Kısıtlama davası açabilirsiniz ablanızla. Madde ve alkol bağımlılığı gerekçesi ile mahkeme hastaneye sevk eder psikoloji testine girer ve hekim tedavi şartı koyabilir..
 
Bu içki ne berbat bi alışkanlık. Benim de babam alkolikti 35 yaşındayım geceleri hala onun çok sarhoş olduğunu benimde onu evire çevire dövdüğümü görüyorum. Sinirim kırgınlığım hiç geçmedi. Çocukluğumun içine etti. Önceliğin senin bebeğin. Bu durumdaki insanlar en yakınlarını düşmanı gibi görüyor. Laf anlamaz inat eder. Babam kalp krizi geçirip ölümden döndü öyle aklı başına geldi. avukata danışıp kısıtlama konusunu araştırın inşallah kurtulursunuz.
 
Back
X