Hayat ve insanlar çok acımasızmış. Bunu tam olarak bugun anladım. En yakınınızda insan bile olsa ağır gelebiliyormuşuz be ona. Yıllardır birlikte olup evlendiğim adama ağır gelebiliyormuşum meğer. İnsan evlenince karşılaşıyormuş bazen acı gerçeklerle meğer. Benim çalışmıyor olmam asıl konu anladım ben bunu. Beni beğenmeyip aşağı görüyormuş meğer. Öyle çok canım yanıyor ki sanki sadece buraya yazabildim şu hissettiklerimi. Hayat acımasız ve insan ne olursa olsun kendi ayakları üzerinde durmalı kimseye hiçkimseye güvenmeden. Üniversite mezunu biri olarak söylüyorum bunu. Nalet olası sistem ki bu haldeyiz. Bir gece daha sabaha kadar kadersizliğime ağlayacağım