• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

hayatın anlamı

Bazen hayatı gereğinden fazla sorgularız. Sorgulama sonucunda kendi mantığımıza uygun manalar çıkaramazsak boşluğa düşeriz.
Sizinki de buna benzer bi boşluk olabilir mi?
Ya da zaten bazı şeylere sahip oluşunuz sizi hedef koymaktan bir amaç belirlemekten mi uzaklaştırıyor.
Benim düşünceme göre amaçsızlık insanı bu düşüncelere sevk ediyor.
Sizde eksik olan ne bir düşünün derim. Tatmin olmadığınız nokta neresi
ne bileyim. fazla bir şeyler de sorgulamıyorum ki aslında bana göre. bilmiyorum.
hedef dersen kafamda var bir iki bir şeyler. eğitimimle ilgili. seneye için bir hedefim var, ondan 2-3 sene sonrası için var. kurslar var kafamda başvuracak. başka da bir amaç bulamadım kendime.
 
benim durumum biraz daha farklı. mesela aşk acısı çektiğim zaman deli gibi mutsuzdum, yalnızdım. konuşacak kimsem yoktu, dibine kadar asosyaldim. acı çekmek için bi sebebim vardı. ama inan daha rahattım, çünkü geçeceğini biliyordum. ama şimdiki durumum böyle değil. güzel şeyler yapıyorum. güzel vakit geçiriyorum. geçenlerde gülmekten başıma ağrı girdi mesela. ama hemen sonrasında yine aynı "napıyorum olm ben, niye yaşıyorum ki?" temalı şarkı kafamın içinde çalmaya devam etti
Onu anladim.Bazen bende de daha mutlu oldugum anlarda oyle dusunurken bulabiliyorum.Ama ya gecmistekiler yipratti yada depresyon.Depresyon nedensiz de cokebilir insana.Belki henuz degilsin ama gireceksin.
 
hayatımın bir anlamı yok. ne için yaşadığımı bilmiyorum.

isyan edecek hiçbir şeyim yok. bu zamana kadar ciddi hiçbir problem yaşamadım. sağlıklıyım, anam babam hayatta. öğrenciyim ve çok iyi bir bölümde okuyorum. birçok insanın yerimde olmak isteyeceğine eminim. açlık görmedim, kıtlık görmedim. savaş-zulüm görmedim.

şükredilecek bir hayatım olduğunun farkındayım. "savaş var, insanlar ölüyor" yazacak olan anlayışsızlar varsa lütfen onları şimdiden pistin dışına alalım.

neden yaşadığımı bilmiyorum. manasız geliyor. neden sabah kalkıp okula gidiyorum? neden bir mesleğe sahip olmalı, bir işte çalışmalıyım? neden okul sonrası arkadaşlarımla kahve içiyorum? neden yeni yerler geziyorum? neden birisinden hoşlanıyorum? neden hoşlandığım kişi benden hoşlanmayınca üzülüyorum?

ritüellerin amacı ne? ben bunları neden yapıyorum?

yaşadığım hayat beni tatmin etmiyor. neden vakit öldürdüğümüzün cevabını bulabilmiş değilim.

hayatında değişiklik yap, yeni insanlarla tanış, yeni yerler gör demeyin. yaptım çünkü. nerdeyse 2 aydır (geçici bir süreliğine) başka bir ülkede yaşıyorum. yaşam stilim komple değişti. başta iyi gelir gibi oldu. ama zaman geçip buraya alışınca o iyi hissetme hissi yine geçti.

dini inancım yok. dinlere inanmıyorum. eskiden inanırdım. o zaman her şey daha kolaydı. beni herkesten daha çok seven bir varlık olduğuna inanırdım. mutsuz olsam da sorun değildi, bu dünya geçiciydi. hepi topu 70 yılım ya var ya yoktu, sadece buraya katlanmalıydım. ondan sonrası sonsuz mutluluk ve huzurdu.

şimdi buna da inanmıyorum. bu dünyada vakit geçirmek için hiçbir sebebim yok.

geçenlerde bir kiliseye gittim. kocaman bir defter var. adını, adresini ve ne için dua edilmesini istediğini yazıyorsun. "hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum" yazdım. "lütfen benim için dua edin".

böyle dedim diye depresyondayım sanmayın. bir iki defa bu meseleyi birileriyle konuşmaya çalıştım. "sana inanmıyorum. böyle diyorsun ama sürekli gülüyorsun" dediler.

evet sürekli gülüyorum.
kahkaha atmayı seviyorum.
ufak şeylerden mutlu olmaya çalışıyorum.
geçenlerde birisinden "sürekli mutlusun, gittiğin yere neşe getiriyorsun" lafını duydum.
karşılık olarak "o palyaço benim!" diye bağırasım geldi.

dıştan mutluyum evet.
ama aslında değilim.
çok dağınık anlattım ama lafın kısası;
uzun süredir büyük bir boşluk içerisindeyim.
ve nasıl çıkacağımı bilemiyorum.

bunun ilacı biraz mucizeler bence ya da aşk ;)
 
hayatımın bir anlamı yok. ne için yaşadığımı bilmiyorum.

isyan edecek hiçbir şeyim yok. bu zamana kadar ciddi hiçbir problem yaşamadım. sağlıklıyım, anam babam hayatta. öğrenciyim ve çok iyi bir bölümde okuyorum. birçok insanın yerimde olmak isteyeceğine eminim. açlık görmedim, kıtlık görmedim. savaş-zulüm görmedim.

şükredilecek bir hayatım olduğunun farkındayım. "savaş var, insanlar ölüyor" yazacak olan anlayışsızlar varsa lütfen onları şimdiden pistin dışına alalım.

neden yaşadığımı bilmiyorum. manasız geliyor. neden sabah kalkıp okula gidiyorum? neden bir mesleğe sahip olmalı, bir işte çalışmalıyım? neden okul sonrası arkadaşlarımla kahve içiyorum? neden yeni yerler geziyorum? neden birisinden hoşlanıyorum? neden hoşlandığım kişi benden hoşlanmayınca üzülüyorum?

ritüellerin amacı ne? ben bunları neden yapıyorum?

yaşadığım hayat beni tatmin etmiyor. neden vakit öldürdüğümüzün cevabını bulabilmiş değilim.

hayatında değişiklik yap, yeni insanlarla tanış, yeni yerler gör demeyin. yaptım çünkü. nerdeyse 2 aydır (geçici bir süreliğine) başka bir ülkede yaşıyorum. yaşam stilim komple değişti. başta iyi gelir gibi oldu. ama zaman geçip buraya alışınca o iyi hissetme hissi yine geçti.

dini inancım yok. dinlere inanmıyorum. eskiden inanırdım. o zaman her şey daha kolaydı. beni herkesten daha çok seven bir varlık olduğuna inanırdım. mutsuz olsam da sorun değildi, bu dünya geçiciydi. hepi topu 70 yılım ya var ya yoktu, sadece buraya katlanmalıydım. ondan sonrası sonsuz mutluluk ve huzurdu.

şimdi buna da inanmıyorum. bu dünyada vakit geçirmek için hiçbir sebebim yok.

geçenlerde bir kiliseye gittim. kocaman bir defter var. adını, adresini ve ne için dua edilmesini istediğini yazıyorsun. "hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum" yazdım. "lütfen benim için dua edin".

böyle dedim diye depresyondayım sanmayın. bir iki defa bu meseleyi birileriyle konuşmaya çalıştım. "sana inanmıyorum. böyle diyorsun ama sürekli gülüyorsun" dediler.

evet sürekli gülüyorum.
kahkaha atmayı seviyorum.
ufak şeylerden mutlu olmaya çalışıyorum.
geçenlerde birisinden "sürekli mutlusun, gittiğin yere neşe getiriyorsun" lafını duydum.
karşılık olarak "o palyaço benim!" diye bağırasım geldi.

dıştan mutluyum evet.
ama aslında değilim.
çok dağınık anlattım ama lafın kısası;
uzun süredir büyük bir boşluk içerisindeyim.
ve nasıl çıkacağımı bilemiyorum.
Derdiniz çok gerçek bir dert. Kendinizi çok güzel ifade etmişsiniz. Var oluşla ilgili çekilen acı gerçek bir acıdır. Felsefe okumaları yapmaya ne dersiniz? Filozoflar kendilerini aşmış insanlar. Eminim Size iyi gelecektir. Bu arada tanrıya inanıyorum. Ve Size yardım etmesini diliyorum.:KK200:
 
Ben de doktorum ve yurtdışındayım,sanırım ileride istediğin hayatın içindeyim...ama inan şuanki düşüncelerin bende de mevcut...iki kızım var,onlarla bu düşüncelerimden biraz uzak kalabiliyorum...ama çevremde kiminle konuştuysam neredeyse hepsi aynı düşüncede...
Yani normal bir düşünce...sorgulayan bir düşünce,zaten hep sorgulamak gerekli değil midir...
Ama çok fazla derine inmemeye çalış,lakin cevapları yok...
Son zamanlarda özellikle çocuklar acı içindeyken,ben de inanacımı tartmaya başladım,ama kafayı yememek için fazla kurcalamıyorum..sen de fazla kurcalama.sor aç oku araştır ama cevabı bulamadığın ve tıkandığın yerde bırak :)
 
Derdiniz çok gerçek bir dert. Kendinizi çok güzel ifade etmişsiniz. Var oluşla ilgili çekilen acı gerçek bir acıdır. Felsefe okumaları yapmaya ne dersiniz? Filozoflar kendilerini aşmış insanlar. Eminim Size iyi gelecektir. Bu arada tanrıya inanıyorum. Ve Size yardım etmesini diliyorum.:KK200:
Ben de onu diyecektim ama felsefe sanki fayda getirmez gibi bir anlayisim var.
 
Sen inanmasan da sana dua edeceğim kabul olur veya olmaz. Bir zamanlar benim bir parçamda senin gibi boşluktaydı onu öyle gördükçe kahroluyordum. Şimdi iyi çok şükür. Umarım toparlanırsın. Sana psikologa falan git demeyeceğim çünkü yazdıklarından anladığım kadarıyla aklı başında kültürlü birikimli birisin. Zamanı geldiğinde bu boşluğu doldurup daha iyi olacağına inanıyorum.
 
İnancı olmayan biri neden dua ister ki beynim yandı :işsiz:
:)

ne kadar anlayışsız, boş bir yorum bu.
siz bunu gerçekten merak ettiğiniz için sormadınız bana. çünkü cidden meraktan soran biri, böyle yazmazdı. ama ben "insan gibi" sormuşsunuz diye farz ederek yazayım.

dinlere inanmıyorum. ama evrende bir enerji, bir şeyler olduğuna inanıyorum. komik ama bazen bazı şeylere okuyup üflemenin iyi gelebileceğini düşünüyorum.
sebebini bilmem. ama var bi enerji, bana göre.
belki birinin benim için dua etmesi de enerji gönderir. gelir ulaşır bana. iyi eder. bilemem ki.
ben inanmıyorum ama belki gerçekten de hıristiyanlık doğrudur. hak dindir. kilisede dindar hıristiyanların ettiği içten duanın yüzü suyu hürmetine tanrı hayatımı güzelleştir. bilemem. kesin konuşamam. inanç bu.

zarar gelmez. ne var ki?

ama en samimi şekliyle cevap vermem gerekirse;
kiliseleri seviyorum. zaten içimde bir boşluk var ya, böyle dini bir ortama girince o boşluk iyice artıyor. kiliselerde kendimi kötü hissediyorum. o an da öyle değişik bir ruh hali içindeydim. orda öyle bir defter görünce de yazmak istedim. benden bir şey kalsın istedim. aynı zamanda şansımı denemek istedim. zararı olmayacağı kesin, ama ya faydası olursa? :)

bir de konu dışı ama bir şey diyeyim mi…
sizi yorumlarınızdan biliyorum. bildirim gelip nickinizi görünce içimden bi uff dedim. yanılmamışım. anlayışsız, vizyonsuz bir yorum. dert yanan birine cevap olarak yazılmış dalga geçmeli bir yorum.
ne olursunuz kalbinizi güzelleştirin. nickinizi görmek bile yorumunuzu tahmin etmemi sağlıyor. ne olursunuz az güzelleşin…
 
Ben de onu diyecektim ama felsefe sanki fayda getirmez gibi bir anlayisim var.
Meselelere bakış açısını ciddi bir şekilde değiştirir. Bu insanlar hayata dair anlam bulmak yaratmak için ömürlerini vermişler. Mutlaka düşünce dünyasına katkısı olur.
 
Çünkü sen bir üniversite ögrencisisin ve kendini sorgulama donemindesin. Bunlari duşünmen kendini bulmaya calısma cok normal sonuca varinca tabii.
Kimisi ailede huzursuzluk gorur huzuru arar
Kimisi parasizlik gorur is guc meslek para arar
Kimisi hastalik gorur sifa
En onemlisi sukur.
Gucun varken senden kucuk olan cocuklar icin ne yapabilirsin bunlarin yolunu arastir bence . Bol vaktin ve uzerinde kotu enerji yokkende onlara yogunlas cok yararli olabilirsin :)
 
bunun ilacı biraz mucizeler bence ya da aşk :KK66:
ahahahah :) aşık olsam keşke. ben de istiyorum bir aşk. ayaklarım kesilsin yerden.
en son birinden hoşlandım da o benden hoşlanmadı. onla olsam bırakırdım bu depresif halleri valla :)
Derdiniz çok gerçek bir dert. Kendinizi çok güzel ifade etmişsiniz. Var oluşla ilgili çekilen acı gerçek bir acıdır. Felsefe okumaları yapmaya ne dersiniz? Filozoflar kendilerini aşmış insanlar. Eminim Size iyi gelecektir. Bu arada tanrıya inanıyorum. Ve Size yardım etmesini diliyorum.:KK200:
aslında hep istedim felsefe okumaları yapmayı ama hep de çekindim. çünkü uçsuz bucaksız bir derya ve ben bu konuda sıfırım. başlayınca anlamamaktan, nerden başlayacağımı bulamamaktan, kaybolmaktan korkuyorum. siz felsefeden anlıyorsanız bana yardım edebilir misiniz? :)
Sen inanmasan da sana dua edeceğim kabul olur veya olmaz. Bir zamanlar benim bir parçamda senin gibi boşluktaydı onu öyle gördükçe kahroluyordum. Şimdi iyi çok şükür. Umarım toparlanırsın. Sana psikologa falan git demeyeceğim çünkü yazdıklarından anladığım kadarıyla aklı başında kültürlü birikimli birisin. Zamanı geldiğinde bu boşluğu doldurup daha iyi olacağına inanıyorum.
duanız için çok teşekkür ederim :) ben henüz adını koyamadığım enerjilere, bir şeylere inanıyorum. yazdığınızı okumak iyi hissettirdi :)
aslında psikoloğa gitmeyi çok uzun süredir düşünüyorum. ama bir türlü bu adımı atamadım
 
:)

ne kadar anlayışsız, boş bir yorum bu.
siz bunu gerçekten merak ettiğiniz için sormadınız bana. çünkü cidden meraktan soran biri, böyle yazmazdı. ama ben "insan gibi" sormuşsunuz diye farz ederek yazayım.

dinlere inanmıyorum. ama evrende bir enerji, bir şeyler olduğuna inanıyorum. komik ama bazen bazı şeylere okuyup üflemenin iyi gelebileceğini düşünüyorum.
sebebini bilmem. ama var bi enerji, bana göre.
belki birinin benim için dua etmesi de enerji gönderir. gelir ulaşır bana. iyi eder. bilemem ki.
ben inanmıyorum ama belki gerçekten de hıristiyanlık doğrudur. hak dindir. kilisede dindar hıristiyanların ettiği içten duanın yüzü suyu hürmetine tanrı hayatımı güzelleştir. bilemem. kesin konuşamam. inanç bu.

zarar gelmez. ne var ki?

ama en samimi şekliyle cevap vermem gerekirse;
kiliseleri seviyorum. zaten içimde bir boşluk var ya, böyle dini bir ortama girince o boşluk iyice artıyor. kiliselerde kendimi kötü hissediyorum. o an da öyle değişik bir ruh hali içindeydim. orda öyle bir defter görünce de yazmak istedim. benden bir şey kalsın istedim. aynı zamanda şansımı denemek istedim. zararı olmayacağı kesin, ama ya faydası olursa? :)

bir de konu dışı ama bir şey diyeyim mi…
sizi yorumlarınızdan biliyorum. bildirim gelip nickinizi görünce içimden bi uff dedim. yanılmamışım. anlayışsız, vizyonsuz bir yorum. dert yanan birine cevap olarak yazılmış dalga geçmeli bir yorum.
ne olursunuz kalbinizi güzelleştirin. nickinizi görmek bile yorumunuzu tahmin etmemi sağlıyor. ne olursunuz az güzelleşin…

Akılda kalıcı olmak güzel ama demekki pekte iyi hatırlanmıyorum sizin tarafınızdan. Ne rahatsız etti sizi mesela? İnançlarım olması falan mı?
Keşke bana güzelleşin diyceğinize kendiniz güzelleşseniz. Bkz: bomboş olmuş içiniz. Bence psikolağa gidin.
 
Akılda kalıcı olmak güzel ama demekki pekte iyi hatırlanmıyorum sizin tarafınızdan. Ne rahatsız etti sizi mesela? İnançlarım olması falan mı?
Keşke bana güzelleşin diyceğinize kendiniz güzelleşseniz. Bkz: bomboş olmuş içiniz. Bence psikolağa gidin.
yok artık. siz resmen önyargılı davranıyorsunuz. benim dini inancım yok diye sizin müslüman olmanız neden beni rahatsız etsin ki? şu forumda dindar insanlara karşı kötü yazdığım tek bir yorum bulamazsınız. ama mutsuz olduğunu yazan bir üyeye "sizin inançlı birisi olduğunuzu biliyorum, lütfen yanlış anlamayın ama namaz kılıp dua etmenin size iyi geleceğini düşünüyorum" yazdığımı biliyorum. inançlı insanlardan nefret etmekle suçlayabileceğiniz en son kişilerdenimdir belki de
 
Felsefe okumalarının kendi içinde bir sıralaması oluyor. Şöyle ben mesela varoluşçuluğu merak ediyorum. Onedio yaklaşık 30 kitaba yakın bir temel başlangıç kitapları yayımlamış. Hepsi varoluşculukla ilgili. Ve çoğu da Roman. Dostoyevskiden tutunda milan kunderaya kadar. Bir bakın isterseniz. Keyif aldıkça merak arttıkça devamı gelir. Birde uzun yürüyüşler yapın. Ve kendi kendinize konuşun. Acayip bir zihinsel faaliyet...
 
yok artık. siz resmen önyargılı davranıyorsunuz. benim dini inancım yok diye sizin müslüman olmanız neden beni rahatsız etsin ki? şu forumda dindar insanlara karşı kötü yazdığım tek bir yorum bulamazsınız. ama mutsuz olduğunu yazan bir üyeye "sizin inançlı birisi olduğunuzu biliyorum, lütfen yanlış anlamayın ama namaz kılıp dua etmenin size iyi geleceğini düşünüyorum" yazdığımı biliyorum. inançlı insanlardan nefret etmekle suçlayabileceğiniz en son kişilerdenimdir belki de

Önyargılı değilim netleşelim
İnancınız olmadığı halde dua istemeniz hakkaten karışık bir ruh halinde olduğunuzu gösterir.. Umarım geçer.
 
Bir vicdanınız var zaten o doğrultuda kendi doğrularınız, prensipleriniz vardır. Onlara sıkıca sarılmak, erdemli yaşamak, davranışlarda çelişkili olmamak, kötülük-zulüm adına ne varsa kaçınıp, iyilik-payalaşım-merhamet adına ne varsa yapmak. Hayatımın anlamı, amacı budur. Ben Tanrı'ya güveniyorum ama mevcut dinlerin hiçbirine inanmıyorum.
 
Back
X