• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayatınızda affedemeyeceğiniz 3 kişi kim?

cansuyum gerçekten senin adına çok üzüldüm. Ama her kötü olaydan bir ders çıkarmak lazım. Sen şimdi kendi ayaklarının üzerinde hayatla mücadele edebilecek tecrübeye sahip olduğun için sevinmelisin. Biz ailelerinden ayrı yaşayanlar hayatı daha kolay öğreniyoruz. Benim babam 1 yaşında öldüğü için bende Ankara'da teyzemlerin yanında kaldım onlarda çok yaşlı insanlardı. Yaşlı insanlarla yaşamanın ne kadar zor olduğunu bilirim. Ama hayatı erken yakalayıp tek başıma kaldığım zaman hayatla nasıl mücadele edebileceğimi öğrendim. Bizler diğerleri gibi şanslı değiliz ama bu şanssızlıkların yanında birçok tecrübe kazandık. Bir aile sıcaklığı yaşamadık, bir sığıntı gibi yaşadık ama hayatı da öğrendik. Olaya birde böyle bak. Biraz poliannacılık oynamak lazım.
 
kendimi... zamanında çok hata yapıtğım ve şimdi de piman olduğum için..
 
3 kişiye hayatta af yok.:dilcikar:
1-ingilizce öğretmenim aptalca bir kapris uğruna sınıfta bırakmıştıbenneyaptımki..
2-zamanında kalbimi çok kıran biri:1rolleyes:
3-tabüküde kaynoşKötü Kazen..
 
affetmek büyüklüktür..bırakın onlar küçülsün ama siz büyüklüğünüzden ödün vermeyin...herkesi affedin..
 
affedebilmek güzel ama benim kırgınlıklarım geçmiyor,affedemiyorum.keşke eşimi,kaynanamı,ve bir iki arkadaşım var,onları affedebilseydim.o zaman daha mutlu olurdum heralde...
 
yaptıgım bir hata yüzünden kendimi asla affetmeyecegim.ayrıca ben bana yanlıs yapan hiç kimseyi affetmem.sadece affetmiş gibi yaparım.
 
kocam ve annem kocamı affedemem anlatamamda anlatmakla bitmez çünkü evet annem herseferinde beni bu adama mahküm ettiğin için seni asla affetmiycem anne! ağlatmayın beni kızlar bea.....
 
affetmek değilde kırgınlıkları unutamıyom ben ya ve hayatımda kırgın olduğum en samimi arkadaşım dediğim arkadaşım var:1no2:
çok arıcaksın beni çokkk:kahve:
 
annemi ve babamı... beni 5 yaşında babannem ve dedeme bırakıp gittler..
inanamadım..
beni unuttunuz diye arabanın arkasından koştum, bağırdım, ağladım..
ama dönmediler..
izmirdeki eğitim daha iyi diye beni 2 yaşlı sinir hastasının eline bıraktılar..
aç kaldım, soğukta kaldım, yanlız kaldım..
daha sonra üniversiteyi kazandım hala inanaman nasıloldu diye, yüce rabbimin hediyesdi bana:):utangac:
üniversitede2 tane asistanlık teklifi aldım ama benim eğitimim için benden vazgeçebilen babam nedense bu konuda yardımcı olmadığı gibi akedemik kariyerimi engelledi. :1no2: bu arada babam diğer 2 kardeşimi yanından hiç ayırmadı bile:çok üzgünüm: ama ben dönmeyi çokistedim kabul etmediler. beni malesef sevmiyorlar biliyorum.
canım çok yanıyor, dayanamıyorum... ilerde evlenirde mutsuz olursam sığınacağım bir yerim yok.. 22 yaşındayım ama çocukluğumu elimden aldıkları için gençliğimi yaşayamıyorum..

ANNE, BABA; SAYENİZDE ARTIK SAĞLILIĞIMI KAYBETTİM, TEDAVİYE İHTİYACIM VAR BELKİDE... BU DÜNYADA BİRŞEY YAPAMAM AMA MAHŞER GÜNÜ YAKANIZA YAPIŞAN EL BİLİNKİ BENİM...


uff canım ya nasıl bir ana baba bu,ne desemkisenağlama
 
Back
X